Klik hier voor alle andere fotos

De tikkende regen is een goed excuus om me vanmorgen nog eens om te draaien. Jan springt al onder de douche en vervolgens kunnen we de tent tussen 2 buien door relatief droog inpakken. De fietskampeerders rond ons doen hetzelfde.

Gelukkig heeft de campinguitbater overdekte tafels voorzien om te schuilen. Terwijl 2 Franse jongens op hun Brompton fiets de regen trotseren, ontbijten wij op het gemak in het gezelschap van een Spaans koppel uit Barcelona. Hun uitrusting kan wel wat upgrade gebruiken en dus wordt er heel wat info uitgewisseld. De warme kop thee die we hen aanbieden, valt goed in de smaak. Zij hebben geen vuurtje bij, eten en drinken een maand lang alles koud. Schuilen doen ze bij regen onder een grote plastic in het gezelschap van hun fietsen. Volgens Jan een “fietsvakantie versie 1.0”. Als de ergste regen voorbij lijkt, beginnen we dapper aan onze tocht. Zij zitten daar nu wellicht nog te wachten op droogte…

Vandaag zien we het landschap veranderen. Eerst nog industrie, een grote steengroeve en elektriciteitscentrale, daarna meer landbouw, met velden vol aardappelen, pompoenen, asperges, boontjes, maïs. De zonnebloemen hebben precies hun dagje niet.

Onbewust lijken we de picknick ingepland te hebben op het juiste moment. Amper 100 meter verder waarschuwt een bord ons voor 110 meter stijging over de volgende 4 km. De kleinste versnelling is prima, al moet ik halfweg even op adem komen. De allereerste koebel klinkt als heerlijke muziek in de oren. Nu zijn we écht in Zwitserland. Daarna weer vol goeie moed verder. We worden omringd door wijnranken en verschillende wijnboeren nodigen uit tot een dégustation, maar we weerstaan wijselijk aan de verleiding.

Bij Rheinfall zien we voor het eerst een stukje toeristisch Zwitserland. Hier komt men van heinde en verre kijken naar de natuurlijke waterval. Het fietspad door het bos is onderbroken – schade omwille van het slecht weer, maar gelukkig is er een omleiding voorzien. Een jogger wijst ons de weg. “Even” naar beneden, de brug over, en dan “even” weer naar boven aan de andere oever. We krijgen er wel, helemaal gratis, een spectaculair zicht voor in de plaats.

Via Neuhausen arriveren we in Schaffhausen, een stad waar net een groots muziekfestival plaatsvindt “stars in town“. Terwijl Jan bij Sunrise een Zwitserse prepaid kaart regelt voor onze telefoon, kan ik meegenieten van de soundcheck. Dreigend donkere wolken resulteren in een flinke plensbui, nat tot in m’n schoenen. Ik moet terugdenken aan de Deense papa met kids op kayak-uitstap in de regen: “it’s so nice when you can feel the weather”… Jan houdt in de winkel de voeten droog.

We overwegen even een B&B te zoeken en bellen aan bij Gasthaus zum Engel. Helaas volzet. Zo’n festival trekt volk naar de stad. Met goeie moed weer verder naar de volgende camping direct na Schaffhausen.

Samen met Eric, een papa en 2 kids uit Annécy, die we vandaag al meermaals tegenkwamen, fietsen we naar het veerpont. De kids luiden de bel om ter hardst en uiteindelijk komt de veerman aangevaren. Voor 9 CHF varen we nu echt óp de Rijn – wat een stroming!

Vanavond pizza en een lekker slaatje in het restaurant. Makkelijk en tenminste droog.

Als we de tent dicht ritsen, hoor ik de Engelse buren klagen over een “puddle in the porch”. Oh jee, die zullen hun wellies vergeten zijn ;-).

Klik hier voor alle andere fotos

Niet goed geslapen vannacht. Zwaar onweer met gietende regen van middernacht tot aan het ochtendgloren. Ook de andere kampeerders komen met kleine oogjes piepen uit hun tent. Naast ons een Duits jong koppel met mini hondje dat duidelijk gewend is aan de propvolle fietskar waar voor hem amper een halve vierkante meter rest. Verder 2 Zwitserse gezinnen met kinderen, een ouder koppel dat chauvinistisch een vlaggetje naast de tent heeft gezet. Vraag me wel niet van welk land. Kobaltblauw met een wit kruis en witte lelies erin? Misschien eerder een regio-vlagje?

We maken een praatje met een koppel uit Chambéry met gehandicapte tienerzoon. Ze fietsen samen de Eurovelo 6, van de Atlantische kust (Loire) tot de Zwarte Zee, in etappes, telkens wanneer ze vakantie hebben. Alleen al om Frankrijk te doorkruisen, hadden ze 5 jaar nodig. Papa en zoon op een tandem, mama met een fietskar voor de bagage. Niet elektrisch. Respect.

Na een extra rondje rond het zwembad, heeft Jan de bordjes voor de Rijnroute gespot. Big smile. We zijn eindelijk écht vertrokken.

Het eerste stuk gaat via een gravel fietspad door een bos. De opvallend netjes verzorgde picknickplaatsen springen in het oog. Inclusief barbecue en gekapt hout.

Daarna redelijk wat industrie. Dan weer een natuurgebied met super-de-luxe insectenhotel.

Bij Sporthall Hofstatt vinden we het tijd voor de picknick. Het bankje aan Gemeindehaus Kaisten is perfect en zelfs overdekt want de wolken zijn dreigend.

Daarna vervolgen we de route. Soms vlakbij het water, soms wat in de verte. Af en toe een stevige helling. Lang leve de 18 versnellingen van Pinion. Voorlopig nog niet moeten afstappen, al heeft het geen haar gescheeld.

We flirten met de Duitse grens. In Koblenz komen we er vlakbij.

In Bad Zarzuch, gekend als kuuroord, is het welletjes geweest. Even inkopen doen voor het avondmaal en dan naar de camping. Tijd om de bagage wat te reorganiseren, een wasje te doen, een heerlijk verfrissende douche te nemen en te genieten van een zachte zomeravond. Wat verderop waakt een schattige duck tolling retriever over z’n baasje.

Klik hier voor alle andere fotos

First things first. Eerst die foutmelding van de Volvo verhelpen. De campinguitbater stuurt ons naar een Total tankstation met garage op 5 km. Onderweg opnieuw een rood uitroepteken dat ons aanmaant zo snel mogelijk te stoppen. Effe spannend, maar we geraken ter plekke zonder panne.

Een vriendelijke dame meldt ons dat de garage helaas 2 weken gesloten is. Geen mecanicien in de buurt. Wel koelvloeistof in haar shop. Voor Volkswagen, BMW en Renault, alle kleurtjes van de regenboog, maar niet grasgroen zoals het restant in ons reservoir.

We bellen Leaseplan. Na oneindig veel drukopties bij de automatische helpdesk, krijg ik een dame aan de lijn. Ze noteert alle details en de technische dienst zou terugbellen. Een sms met dossiernummer. Het is al iets. We installeren onze Helinox stoeltjes in de schaduw op de parking. Uiteindelijk belt een Franse bijstandsorganisatie me op. Ze spreken over wegslepen naar een Volvo garage in Mulhouse, 50 km verder. Ik vraag of het niet simpeler is gewoon iemand met zo’n bus vloeistof te sturen… Ja, maar pas na 14 u. “U kan ondertussen gaan lunchen in het dorp Ferrette”. Die Fransen, he. Et alors, pourquoi pas?

Een zwaar bepakte vakantiefietser uit Konstanz helpt de tijd te doden. Hij is net gepensioneerd en onderweg naar Chamonix en dan verder naar Loano in Italië. Hij plant later een grote tocht van Gibraltar tot de Noordkaap, 6 maand onderweg. We maken een foto en wisselen gegevens uit. Wie weet, heeft hij ooit nood aan een bed onderweg?

Uiteindelijk besluit ik zelf naar de Volvo garage in Zaventem te bellen. De man aan de telefoon verzekert me dat we simpelweg water kunnen toevoegen. Oef, gelukkig iemand met gezond verstand en een efficiënte oplossing. Rond de middag kunnen we eindelijk onze weg verderzetten.

Omdat Bibi gisteravond onderweg naar de camping zwaar onder de indruk was van de talrijke steile hellingen in de Jura, besluiten we (ja, ik moet toegeven, ik) met de auto iets voorbij Bazel te rijden in de hoop daar de vlakkere Rijnroute te vinden als aanloop naar de tocht. We zullen wel zien hoever we uiteindelijk geraken, dag per dag… En de Zwitserse treinen schijnen top te zijn, zelfs voor passagiers met fiets.

In de late namiddag vinden we een plekje op Camping Bachtalen in Möhlin. Het relatief klein tentveld is populair, maar we kunnen ons gelukkig in de schaduw installeren. Het is tropisch heet. De plaatselijke jeugd zoekt verkoeling in het lokaal zwembad vlakbij. Na wat onderhandeling over de prijs, mogen we onze auto hier tijdens de vakantie laten staan. Weer een zorg minder en het sponsoren van de Zwitserse economie nemen we er graag bij.

Klik hier voor alle andere fotos

Yes! We zijn er klaar voor. Eindelijk vakantie. Met een academisch kwartiertje vertraging rijden we iets voor acht de Graaf Cornetstraat uit. Via Luxemburg, Metz en Nancy bereiken we, voor we het goed en wel beseffen, de Zwitserse grens. Euhm, we dachten dat onze camping net voor de grens in Frankrijk lag? De gps dacht er anders over… Een kleurrijk vignet siert onze voorruit en de opvallend moderne witte tunnels verwelkomen ons in ons vakantieland. De stad Brussel kan er een voorbeeld aan nemen.

Camping Les Hêtres in Bendorf, in de Franse Alsace, wordt de eerste stop. De vriendelijke uitbater is akkoord met het plekje dat we zelf in de schaduw uitkiezen. Het uitpakken kan beginnen. Wennen toch. De kampeerflow zit er nog niet helemaal in. Beetje zoeken naar het materiaal. En, als klap op de vuurpijl, een eerste lekke band. Zomaar, zonder 1 meter op de fiets. Maar beter hier dan onderweg en de eerste reserve binnenband komt meteen van pas. Gelukkig is mijn persoonlijke technicien de voorzienigheid zelve.

Voor het slapengaan ontdekt Jan ook nog een foutmelding op het dashboard van de Volvo. Iets van een tekort aan koelvloeistof. We weten wat ons morgen te doen staat.

Maar eerst onder zeil. De baby naast ons kan de slaap blijkbaar moeilijk vatten. Een andere buurman daarentegen ronkt erop los.

Het begint stilaan een jaarlijkse traditie te worden : een meer dan voldoening gevende fietsvakantie met succes afronden, om daarna ruim de tijd te nemen om op een nieuw fietsplan te broeden.

De vraag “Waar gaat de fietsreis dit jaar naartoe?” wordt ons te pas en te onpas gesteld, dus voor de curieuzeneuzen hier een sneak preview van het plan voor deze zomer.

Redelijk snel na onze laatste trip begonnen we al opnieuw te grasduinen in de enorme waaier aan mogelijkheden voor vakantiefietsers binnen Europa. De routes haarfijn voorbereiden is niet meer broodnodig. De informatie sprokkel je zo op het internet of in leuke fietsboekjes bij de gespecialiseerde reisboekhandel. Het is gewoon een kwestie van een streek te kiezen als uitvalsbasis en ervoor te gaan.

We kiezen deze keer om wat verder van huis te starten, in een omgeving waar natuur en hopelijk rust zal overheersen : Zwitserland. Ongetwijfeld zullen we dit land als fietser anders ervaren dan als “klassieke” toerist.

Niettegenstaande vooral Jan niet vies is van een stoffige offroad bos-track, lezen we over deftige asfalt fietsinfrastructuur, ruime keuze aan campings en voldoende eet- en drankgelegenheden van prima kwaliteit. Uiteraard komt er het nodige klimwerk bij kijken tot boven de 2000m grens, maar we zijn ondertussen geen watjes meer – ahum, dat hopen we 😉

We vinden inspiratie in het boek Rondje Zwitserland dat een samenstelling is van

• de eerdere gemakkelijke Rijn route van 430km tussen Basel en Andermatt,
• de opwarmende Rhone route van 350km tussen Andermatt en Genève,
• de meer dan uitdagende Jura route van 275km tussen Nyon en Basel.

Omdat ook Veerle dit jaar de moedige sprong waagt van elektrisch naar niet-elektrisch fietsen, wordt het totaal gewicht onder controle houden een belangrijk aandachtspunt. Waarom deze stap “terug” wordt ons soms wel eens gevraagd. Het antwoord is heel simpel : een stuk minder gewicht mee te zeulen (motor, batterij, lader,..), geen oplaadstress, minder kans op technisch falen, een stuk gezonder mits wat voorbereiding, en daardoor ook wel een veel vrijer gevoel want je stopt wanneer je eigen batterij op is.

Wat is het leven zonder nieuwe uitdagingen ?