Etappe Van Andermatt naar Oberwald via de Furkapas met de fiets
Overnachting Hotel Sporthotel

Klik hier voor alle andere fotos

Vermits we de Rijnroute gisteren achter ons hebben gelaten, beginnen we vandaag aan het tweede deel, de Rhoneroute. Die volgen we stroomafwaarts, terwijl het bij de Rijn stroomopwaarts was.

Het is rustig in Andermatt als we rond 10 uur op de fiets zitten. Het tentveld van de camping ligt er al verlaten bij. Zou de koude nacht daar voor iets tussenzitten? Deze stad ademt overal (winter)sport uit. Benieuwd wat een andere sfeer een witte laag sneeuw zou geven.

Vandaag schijnt de zon, maar het is wel frisjes. Rond 10 graden, we zitten op 1400 meter. De route begint meteen goed met een omleiding. Een extra klimmetje om op te warmen. Zo krijgen we wel Andermatt golf te zien. Tuinmannen zijn druk in de weer om het gras bij te werken. Hier en daar waagt een golfer zich aan een balletje.

Als we terug inpikken op de route, zitten we al gauw in Zumdorf, het kleinste dorp van Zwitserland, als aanloop naar de Furkapass, de tweede bergpas in deze ronde. Hoogte 2429 meter (voor de liefhebbers: de Mont Ventoux is 1912 meter). De afstand is korter dan gisteren, maar de hellingsgraad in de grafiek van ons boekje belooft een meer dan pittig traject. Onderweg een bordje voor James Bond street. In 1964 was dit blijkbaar het live decor voor een epische achtervolging in de film Goldfinger. Nu is het een populaire pauze plek in de klim.

Andere vakantiefietsers zijn zeer schaars. De motards daarentegen en de snelle sportwagens, al dan niet cabrio, heel talrijk. Een lichtblauwe autocar van Heidi-Reisen neemt de haarspeldbochten in stijl. Een koppel op sportieve knalgele tandem houdt er flink de cadans in, zelfs boven de boomgrens. Voor mij is het zwoegen en zweten. Veel moeilijker dan gisteren. De laatste 3 kilometer zijn moordend.

Uiteindelijk, na 5 uur fietsen en stoppen en op adem komen en weer fietsen, bereiken we de top. Een wandelbordje geeft dezelfde tijd aan voor het traject te voet. De Hollandse vakantiefietser van 71 die we onderweg al meermaals begroetten, heeft het ook gehaald. Hij noemt de tocht z’n zwanenzang. Sinds 1972 maakte hij lange fietsvakanties, nu is het tijd voor wat anders “maar ik blijf wel fietsen, hoor”.

Volgens Kaat zou Panamarenko hier aan de Furka ergens een atelier hebben. Net voor de top dacht ik een paraglider te zien, of zou dat Panamarenko himself geweest zijn tijdens een testvlucht van z’n nieuwste kunstwerk?

Eens over de top wordt het decor nog fraaier. Waowww, welkom in Wallis. Letterlijk en figuurlijk adembenemend. Achter elke bocht opent zich een nieuw landschap van toppen met eeuwige sneeuw. Langzaam maar zeker besef ik dat dit de moeizame klim meer dan waard is. Een voorrecht om dit samen te kunnen beleven.

Ter hoogte van Hotel Belvédère, dat z’n naam trouwens niet gestolen heeft, is het een drukte van jewelste. Hier kan je de Eisgrotte van de Rhone gletsjer bezoeken. De gletsjer is de bron van de Rhone en reikte ruim 100 jaar geleden nog tot in het 7,5 km lager gelegen dorpje. In de zomer van 1973 was Jan hier al een keertje, weliswaar in de auto met caravan van papa Riviere en niet met de fiets.

De verdere afdaling is spectaculair. Onze remblokjes worden voortdurend getest. Als ik beneden in Gletsch nog eens naar boven kijk, kan ik amper geloven dat we daar op die top vandaag hebben gefietst.

We eindigen in Oberwald. Een stop bij de fietsenwinkel om de bandendruk te checken en een beetje bij te pompen. Daarna wat inkopen doen want morgen is door de feestdag alles gesloten, de blog bijwerken en de enthousiaste berichtjes van het thuisfront beantwoorden, en tenslotte oogjes toe en snaveltjes dicht in het plaatselijk Sporthotel. Vannacht 3 graden, dus geen tentweer.

Statistieken
Fietskilometers vandaag : 40,50 km
Fietskilometers tem vandaag : 457,56 km
Minimum Hoogte : 1.311 m
Maximum Hoogte : 2.395 m
Gestegen meters : 1.174 m
Gedaalde meters : 1.205 m
Weer : zonnig, 8 tot 16 graden
Wind : sterk

Etappe