Klik hier voor alle andere fotos

Gisteravond nog tijd gevonden om m’n boek uit te lezen, van perfecte timing gesproken. Heerlijk geslapen in kamer Wind. Jan is om 7u al klaarwakker. Het gaat warm worden, dus we kunnen best niet te laat vertrekken 😉

Na een lekker ontbijt zitten we om 9u op de fiets, maar door een babbel met de gastvrouw beginnen we pas een dik half uur later echt te trappen.

Wat is het mooi in de Stille Kempen. In Hof d’Intere in Wechelderzande zijn ze duidelijk voorbereid op de herfstige regendag die Frank voor zaterdag heeft voorspeld. De voortuin van het hof hangt vol kleurrijke paraplu’s. Iemand inspiratie opgedaan in Denemarken? In Viborg zag ik een paar dagen geleden net hetzelfde in een winkelstraat.

Bij de doe-mee-boerderij ‘t Groenhof in Pulle zijn de kids op kamp zakdoek aan het leggen op een vrolijk liedje van K3. Ziet er heel gezellig uit daar, moet ik onthouden als tip voor Willem & Anna.

Onze route gaat over het Albertkanaal. In Broechem nemen we de afslag naar de Nete die ons via de haven van Emblem tot in Lier leidt. Met dit warm weer is een extra drinkstop verantwoord en dus proberen we huisgemaakte ijskoffie & -thee bij Feliks, een leuke toevallige ontdekking. Langs het riante domein van Dries Van Noten rijden we richting Mechelen. We zien de Sint-Romboutstoren en zijn zo weer in Hofstade.

Blij & dankbaar voor een fijne actieve vakantie middenin de natuur, 1500 km zonder technische pech onderweg, met alleen maar een paar insectenbeten en blauwe plekken die ongetwijfeld weer snel vanzelf zullen verdwijnen. Ook blij om weer thuis te komen in onze vertrouwde buurt met al wat we nodig hebben -en nog veel meer- binnen simpel handbereik.

Jan spreekt al over een bezoekje aan de reisboekhandel om inspiratie op te doen voor een volgende tocht…

Klik hier voor alle andere fotos

Rond 7 uur begint de dag. De ene haan kukelekuut tegen de andere, de kippen doen allemaal vrolijk mee… tok tok tok. Een landelijke omgeving, geen twijfel mogelijk.

Heerlijk weertje. De zon is al volop van de partij. Ontbijt in het gezelschap van Roberto en Carlotta uit Veneto en een koppel fietsers uit Slovenië. De Italianen zijn de hitte en de drukte in eigen land ontvlucht. Zij zijn fan van het koele Noorden en hebben zich goed gewapend met een tent-in-een-tent tegen de eventuele regen.

Een stukje van de Linie 1629 route brengt ons over de schilderachtige Dommel naar Vught, een rijk deel van Brabant aan de huizen en tuinen te zien.

Terwijl ik in de supermarkt de mondvoorraad aanvul, ziet Jan een oudere man bezorgd een tienermeisje aanspreken over haar losse veters. “Da’s in de mode, mijnheer” antwoordt ze gezwind vanop haar omafiets – rug recht.

In de wei graast een zwart schaap helemaal alleen. Een man laat z’n hond uit. Een schilder werkt nauwgezet een aantal luiken bij met groen & wit. Een tuinman harkt snoeisel bij elkaar, wat verderop maait een tuinman-van-de-toekomst in automatische piloot een uitgestrekt groen gazon. Een groep wandelaars draait aan een kruispunt de papieren kaart in alle richtingen op zoek naar het volgend knooppunt.

Onderweg naar Tilburg passeren we langs kilometers bomenrijen. Blijkt een grote kwekerij te zijn. “Passion for trees” luidt de slogan. Tiens, nu je het zegt.

Als we in het centrum van Tilburg stoppen voor een koffie, blijkt na 5 minuten rustig zitten dat het terras vlak aan de renovatiewerken van het stadskantoor grenst, inclusief drilboor. Snel weer wegwezen dan maar.

Het academiejaar is hier net gestart. We rijden langs de Hogeschool voor de Kunsten. De nieuwelingen worden in diverse groepjes ingewijd in het studentenleven, de enen herken je aan een fluo hoedje, de anderen dragen een knalblauw T-shirt, nog anderen een paars sjaaltje. De politie op een stoere Santosfiets patrouilleert discreet op de achtergrond.

Vanuit de stad start het Bels Lijntje, een fietsroute recht naar Turnhout, op een kleine omlegging omwille van wegenwerken na. De kilometers gaan vlot vooruit. Voor we het beseffen, rijden we de grens over en zijn we in de stad. In het Heilig Graf bereiden ze het nieuwe schooljaar voor. Over de drukke E34 fietsen we naar Gierle.

Vanavond overnachten we bij B&B Hildegarden. De meerderheid van de bagage kan gewoon op de fiets blijven hangen, wat een luxueus vooruitzicht.

Klik hier voor alle andere fotos

Koeien slapen langer dan (sommige) mensen, dat hebben we vandaag geleerd. Bij het ontbijt met zicht op de nog slapende andere kampeerders vertelt Jan over de tijd dat hij met z’n ouders met de caravan op vakantie trok. Het beeld van mama Riviere die steevast op inspectie ging van het sanitair en vaak neen schuddend terugkwam, is de laatste weken meermaals opgedoken. Met de auto rijd je dan gewoon een eindje verder, met de fiets is dat natuurlijk een iets ander verhaal.

Na een babbeltje met een andere gaste uit Dedemsvaart en een kort bezoek aan de geitenstal zijn we vertrekkensklaar. Lang leve de frisse buitenlucht! Amai, 2000 geiten in 1 stal…

De route gaat richting Nijmegen, maar we blijven in de buitenwijken. Woonwijken met typisch Hollandse “doorkijk”-huizen. Brede fietspaden met vaak voorrang tegenover de auto’s en een imponerende brug over de Waal leiden ons langs een industriezone. Hier komt weldra “one for the road” catering. Gelukkig hadden wij eerder op de dag proviand ingeslagen. Bij woonbelevingscentrum LIV staat een huis letterlijk in de etalage.

In eetcafé Old Dutch staat de koffie klaar. Op de radio speelt Zoutelande “blij dat je hier bent”… en daarna een klassieker van Doe Maar.

Bij het inrijden van elk dorp meldt Veilig Verkeer Nederland met grote affiches dat de scholen weer zijn begonnen. Een middelbare scholier op de fiets is volop gemotiveerd. Hij heeft vanmorgen een passend T-shirt aangetrokken ‘Got Friday on my mind’ terwijl de week amper gestart is. Hihi, grapjas.

Niftrik heet ons welkom. Zou mooi zijn als ze die gastvrijheid geconcretiseerd hadden in een picknickbankje. Voorlopig is dat helaas niet te vinden. Er is wel een sympathiek voetveer als alternatief voor een brug met druk verkeer. De veerman van dienst heet ons na de overzet naar Ravenstein van harte welkom in Brabant. Nu is de Belgische grens echt niet ver meer af.

De boodschappen voor het avondmaal zijn een uitdaging. Jan vindt een AH in Oss, maar als we daar aankomen, zitten we middenin de kermis, de ingang is bijna in de roetsjbaan. “Oss gaat total loss” zegt de affiche. Wij gaan als de bliksem op zoek naar een alternatief zonder gekrijs. Help, waar is dat stiltegebied gebleven?

We fietsen rond ‘s-Hertogenbosch naar Den Dungen. Tijd voor een laatste stop. Met de bestemming op slechts een kilometer waagt Jan zich aan een witte trappist van het vat. Goddelijk.

Een half uurtje later vinden we een bordje met onze namen erop op mini-camping De Groene Donk. De gastfamilie is even op stap, maar we mogen het ons gemakkelijk maken.

Wat een schitterende plek. Rustig, grote plaatsen met mals gras, een keuken die je mag gebruiken, zelfs een gezellige binnenplek voor als het regent. Vanavond blijft het ondanks de donkergrijze wolken droog. We kunnen buiten eten aan de picknicktafel, een luchtballon boven ons hoofd. De overburen hebben een omgebouwde brandweerwagen als camper, origineel en kleurrijk. Wie weet vinden we in onze fietstas nog een gaatje voor een lekker potje honing uit de eigen bijentuin?

Klik hier voor alle andere fotos

Het is gezellig wakker worden op de camping bij de boer. De haan is er als eerste bij, bosduiven en kraaien volgen al snel in de bomen juist boven ons hoofd. Ook mijnheer pastoor doet mee en luidt om 7u stipt de kerkklokken. Zondag natuurlijk, dat waren we al bijna uit het oog verloren.

Ik dauwtrip naar het sanitair blok op m’n teenslippers. Andere gasten verkiezen kleurrijke crocs (aiai, Jani) of echte houten klompen onder hun pyjama, een grappig zicht.

In onze tent ligt elke dag wat meer dons en stof. Volgende keer stofzuiger voorzien in de bagage?

We ontbijten aan de picknicktafel met een knorrend hangbuikzwijn op de achtergrond, godzijdank zonder bijpassend geurtje. Van koffie en thee kunnen we onszelf bedienen in de gemeenschappelijke keuken, wat een luxe, zelfs inclusief speculoos.

Op pad richting het zuiden. Een waterzonnetje en nog fris in het bos. Onderweg botsen we op een groepje moeders die met hun kids een zomerzoektocht doen. Hoe heten de witte bomen aan het begin van de weg? Weten jullie het toevallig? Ik gok op zilverberk en als we er zelf voorbijrijden constateer ik dat ze daarvoor alvast alle punten zullen krijgen, oef.

De Albert Heijn in Deventer heeft alles wat we nodig hebben voor de picknick. Vandaag een couscous en een Italiaanse salade, een beetje afwisseling doet deugd.

Wat later passeren we langs een indrukwekkend modern ziekenhuis. Een bord kondigt de verkoop van nieuwe waterwoningen aan. Modern en vanop het terras een laddertje recht het water in.

In de binnenstad drinken we koffie bij Bagels & Beans, supervriendelijke bediening, leuke inrichting, en op het terras een aantal twintigers waarvan een iemand met knalgeel haar. Origineel, dat in elk geval.

Als we onze trip verderzetten, kruist wellicht de hipste tegenligster van deze reis ons pad: amper 3, op een loopfiets, beentjes van de grond, fluo knalroze kleedje en dito zonnebril. Cool. En bollen maar.

In de Baptisten gemeente zit de zondagsdienst erop. Iedereen staat buiten na te kaarten, het zonnetje is erdoor gekomen.

Na een lunch in het gezelschap van blatende schapen stoppen we later in de middag in Loenen. Duidelijk geen werkdag vandaag want het is drummen voor een plaatsje op het terras.

In de Loenense bossen zijn we ondertussen in de provincie Gelderland beland en op het fietsroutenetwerk van de Veluwe. Een stuk heide wisselt af met bos. Vals plat, amai, en nog wat verder een ‘killerpad’ van alleen maar mul zand. De mountainbikers leven zich uit, met zwaarbepakte fiets is het een kwestie van vooral de voeten op de pedalen te houden en recht te blijven. Alsof we even in de Sahara fietsten… Gelukkig daarna een lang stuk bergaf op glad asfalt.

Arnhem door, nog even shoppen in de City Spar en tegen 18u zien we de pijl naar de Grote Bredelaar in Elst. Hier combineren ze een geitenboerderij met wel 2000 geiten, een grote moestuin en een camping (sinds dit voorjaar). Wij logeren naast Bella & Bo. Jan vraagt zich af of zo’n beesten 8 uur rustig slapen… Zullen we morgen wellicht weten.

Klik hier voor alle andere fotos

Alle vakantiegangers worden op hun eigen tempo wakker. De trekkers zijn de vroegste vogels, onze buren slapen uit. We kunnen dus rustig douchen en ontbijten. Nog tijd voor een praatje met een koppel vakantiefietsers die dit weekend hun net aangeschaft oldtimer Citroënbusje uitproberen, zonder twijfel het sympathiekste van het hele grasveld.

Jan heeft voor de gelegenheid z’n oranje shirt aangetrokken. We stoppen even in een grote kampeerwinkel om inspiratie op te doen. Er is altijd nog wel wat ruimte voor verbetering in onze uitrusting, nietwaar?

Daarna trappen we recht op ons doel af: het station van Emmen. Yes! Om 11u bereiken we het officiële eindpunt van de Jutlandroute. Een toevallige voorbijgangster zorgt voor het bewijs.

Vanaf nu freewheelen we richting Hofstade. De OsmAnd+ app wijst ons deskundig de juiste weg en geeft naast aanwijzingen over de route ook steevast tips over winkeltjes of terrasjes onderweg. Onmisbaar dus voor de hedendaagse vakantiefietser. Jan kan er weg mee en ik volg blindelings 🙂

Voorbij Emmen herkennen we een deel van de route van vorig jaar. Bij de prachtige boerderij die ik voor Jolijn had gespot, hangt nu een bordje ‘verkocht’. Wat later het recreatieve Ermerstrand. Vorig jaar stopten we hier in de regen… Vandaag is het gelukkig droog, weliswaar een beetje bewolkt.

Als we in Dalen inkopen doen en koffiedrinken, zien we twee vriendinnen spontaan vrolijk worden van een reuze-ijs (elk 3 bollen!) met slagroom.

Zaterdag vandaag. Op school is er geen beweging, maar in de manege rijdt een stel tienermeisjes paard. Een mevrouw met groene vingers werkt in de tuin. Zou ze een geheime waterbron hebben? Het gras aan de overkant is hier in elk geval helemaal niet groener. Een ijverige mijnheer schildert een raam. Wat verder aan de Vecht zitten een paar vrienden te vissen. De wielertoeristen verschijnen ten tonele. Het leven zoals het is in de provincie Overijssel.

Als we een fietswinkel passeren, besluit Jan om de bandenspanning eens te controleren. De grote voetpomp van Next Level Biking geeft aan dat we in 2 weken tijd bijna 1 bar hebben verloren, dus nuttig om weer bij te pompen. We voelen direct het verschil.

Na de picknick zetten we onze tocht verder. Een paar wegenwerken zorgen voor ommetjes, maar we rijden niet verloren. Een koppel fietst voor ons uit op hun genummerde huurfiets. Hun kids hebben zichtbaar deugd van het ritje in de buitenlucht. Ze zijn allebei scheefgezakt in het kinderstoeltje, een grappig zicht, maar hopelijk geen stijve nek voor die dutskes.

Tegen 18u arriveren we in mini-camping ‘t Linderhof in Raalte. Gele klompen lachen ons toe aan de ingang en gastheer Gerrit verwelkomt ons.

Eigenlijk is het terrein vol, maar achterin heeft hij nog wel een rustig vrij plekje. Wat een geluk. Het is hier opvallend netjes en verzorgd: ruime staanplaatsen, blinkende gootstenen, en sanitair dat zichtbaar onderhouden wordt, 2 keer per dag. Ons plekje heeft geen stroom, maar het duurt geen 10 minuten of een buurman komt spontaan met een verlengkabel aangelopen. Zo geraakt al onze elektronica weer helemaal geladen voor een nieuwe fietsdag morgen.