* 27 nov 1938 – † 17 dec 2024
Je was er gisteren nog.
Nu ben je weg. En toch.
Doe ik mijn ogen dicht,
dan zie ik je gezicht
en hoor ik hoe je praat.
Ik snap niet hoe dat gaat:
voor altijd weg van mij
en tegelijk dichtbij.
(Stijn De Paepe)
* 30 jul 1926 – † 26 jun 2024
“De herinnering is het mooiste
toevluchtsoord”. Wie had een half jaar geleden kunnen denken dat onze nieuwjaarswens zo toepasselijk zou zijn? En hoe vat je in godsnaam herinneringen aan een leven van bijna een eeuw samen?
Tante Madeleine, tante Cristiane, tante Mia, tante Helga…, ik had en heb veel tantes. Er is er maar één voor wie ‘Tante’ tout court alles zegt.
Je hield van schoonheid en stijl. “Wees altijd netjes op je kleren, een vogel kent men aan z’n veren.” Niet alleen je kleren, maar alles was zo goed als altijd assorti: je opgeblonken schoenen, chique handtas, je juwelen, kapsel, make-up en mooi gelakte nagels. Steeds met een vleugje ‘L’air du temps’ van Nina Ricci en een gestreken luxezakdoekje van Kreier. Toen jullie een nieuwe auto kochten, volgde als vanzelfsprekend een nieuwe mantel, eentje die qua kleur paste bij het interieur.
Mode was je passie. Je hebt op den Buizemont naald en draad met de paplepel meegekregen en er je eigen draai aan gegeven, eerst met maatwerk in je stoffenwinkel in de Lessensestraat, later als zaakvoerster van Couture Sofie. Samen met Lingerie Stefanie en Mercerie Corona gaf je het lokaal modebeeld ongetwijfeld een beetje extra kleur. Klant was koning. Waar is de tijd dat we als kind een nieuw rokje mochten passen? Ik voel de spelden nog prikken als ik eraan terugdenk.
Geraardsbergen was je stad. Je voelde je er thuis. Ze verbond je in de eerste plaats met Nonkel, maar ook met mensen als je goeie vriendin Kristine, Marie-Louise – de retoucheuse uit je atelier, Thérèse & Maurice (De) Clercq, Flor & Cécile, Lievina & Willy, Agnes van de kaaswinkel, Polleke en Kris De Bou, den Deken, kapster Rita en later kapper Alain, manicure Josefa en later Dina, de buren in de Kattestraat, je poetshulp Wivine en later Yolande, en Brenda van Familiehulp.
Als ik aan jou denk, dan denk ik ook aan je glimlach en je positiviteit, je talent voor schrijven en je sierlijk schoonschrift, zonnekloppen op het strand van Middelkerke, Sergio Herman, een glaasje Crodino als aperitief, een boterham met kaas en confituur, lekkere pateekes vanbij Etienne of mattentaarten – enkel de enige échte vanbij Matthijs, jullie reisjes naar het Grand Hotel Garden Lido in Loano of het zonnige zuiden van Frankrijk met de TGV uit Lille, je voorliefde voor Oostenrijk en de mysterieuze Peter Albers uit Wenen, kruiswoordraadsels in de Libelle, cultuur en mode in De Standaard Magazine of Knack Weekend, je abonnement op Kerk & Leven-editie Geraardsbergen uiteraard, je interesse in elk van ons, je soms cryptische mailtjes, je koninklijke zwaai vanuit je rolstoel naar de medebewoners van het WZC, en Kleenex, heel veel Kleenex.
BRT/VRT/Eén verliest een van z’n oudste kijkers. Zeker de laatste jaren in De Gerstjens was de televisie je trouwste compagnon. Het weer met Frank of Sabine, het journaal met Martine zaliger, Ben in Blokken, Jeroen Meus, Frank & Simonneke, en je topfavoriet, De Kampioenen – herhaling of niet, Carmen en co kregen je aan het lachen. Waar is de tijd dat je, geïnspireerd door Hyacinth, de telefoon opnam met “Verhoeyen residence, lady of the house speaking”?
Vandaag sluiten wij een tijdperk af, eentje dat me erg dierbaar is. Tante, een eretitel om nooit te vergeten. Jij was de directe link naar mama en haar familie, al meer dan 38 jaar. We hebben veel gemeen. Je hebt me geleerd dat je ook zonder kinderen bijzonder veel kan betekenen in iemands leven. ‘Bedankt voor alles, kind’, zo sloot je ons dagelijks telefoontje af. ‘Graag gedaan’ was mijn antwoord. Vandaag wil ik jou bedanken, oprecht, voor alles.
Ik vertrouw erop dat het goed is. Samen met jouw Firmin terug in jullie geliefd Geraardsbergen.
De cirkel is rond. Nergens beter dan thuis.
De Denen vieren vandaag midzomernacht “Sankt Hans”, een nationale feestdag. Er worden grote vreugdevuren ontstoken op stranden, aan meren, langs waterlopen of in parken.
Wij starten de Polestar en vatten onze terugtocht aan. De fietslus is rond, we hebben het gehaald, meer dan 900 km op (zo goed als) eigen kracht. We kijken terug op 2 heerlijke weken, lekker buiten in de natuur, ver weg van onze dagelijkse routine, en al bij al relatief droog. Goed gegokt!
Veel mooie herinneringen, maar nu roept het thuisfront. We kregen bericht dat het niet goed gaat met Tante sinds ze 2 weken geleden een longontsteking kreeg. Mijn plek is bij haar .
StatistiekenKlik hier voor alle andere fotos
Statistieken
Klik hier voor alle andere fotos
Hotel Norden doet een beetje jaren 80 aan. Niet superdeluxe, een kleine kamer met dito bed, maar wel met “en suite” badkamer. Geluk is een grote zachte échte badhanddoek! Het ontbijtbuffet is correct en lekker met koffie uit een percolator (om in dezelfde tijdsgeest te blijven). We ontbijten met zicht op het terras en de tuin die op sommige plaatsen flink onder water staat. Chance dat we niet in ons tentje sliepen.
We starten onze rit met wat miezerige regen en 13 graden, tijd om de Buff uit de fietstas te halen.
Als we goed en wel vertrokken zijn, kruist een hele lange colonne Volkswagen oldtimers ons pad, van kevers tot busjes, diverse modellen, de ene al meer gepimpt dan de andere.
Jans GPS is vandaag de klank verloren. Gelukkig houdt het beeld ons op het rechte pad. Een bordje vermeldt de Tour de France-ruten 3. etape. Een attente buurtbewoner heeft voor de gelegenheid 3 vogelhuisjes opgehangen: groen, geel, en wit met rode bolletjes.
Voor onze laatste etappe zijn er nog een paar stevige kuitenbijters bij, kwestie van de beentjes te blijven trainen. Twee dames op leeftijd doen aan Nordic walking. Ze houden er stevig de pas in en knikken vriendelijk goeiedag. Een mooi pad door het bos brengt ons naar Aabenraa waar we stoppen voor koffie in het gezellig café Agnes. Het is zaterdag en de zaak zit goed vol. Een Deense familie met 2 schattige wittekoppen. Waar is de tijd dat Pieter zo’n wittekop was?
De Nederlandse bikepackers uit Hengelo halen ons opnieuw in. Morgen nemen zij vanuit Flensburg de trein terug naar Nederland, 3 keer overstappen.
Net voor we onze lus rond maken, zwaait een enthousiast koppel vakantiefietsers vanop hun tandem, de eerste die we zien deze vakantie. Krijg die op een trein…
Een allerlaatste stop bij de supermarkt om ons proviand aan te vullen en als we wegrijden… pssssttt… de allerlaatste en 4e lekke band?! Dank zij de antilekvloeistof halen we opnieuw de Airbnb en worden verwelkomd door de mama van gastvrouw Lene. Thuis maar eens kijken voor nieuwe buitenbanden, want na een paar duizenden kilometers hebben die het stilaan gehad, net als de veerkracht van mecanicien Jan.
Tijd voor een picknick onder de gigantische lindeboom en dan inpakken en de auto opladen vlakbij zodat we morgen vlot kunnen vertrekken.
Weer : 19 gr wat miezerregen, wolken en zon
Wind : W 3
Klik hier voor alle andere fotos
21 juni, vandaag begint de zomer! De zon is van de partij als we opstaan. Het was een vrij frisse nacht. Douchen in de verwarmde familiebadkamer en ontbijten aan de picknicktafel. De andere vakantiefietsers zijn ook al wakker en lopen heen en weer naar de keuken en de badkamer, iedereen heeft min of meer z’n eigen ritueel. De Amerikanen doen het rustig aan. De Nederlandse dames maken een praatje. Een van hen heeft het over onze ondersteuning. Ze twijfelt ook meer en meer om haar fiets om te bouwen want ze heeft het wel gehad met al die bultjes hier. Niet twijfelen, gewoon doen ;-). Ik ben heel blij dat ik m’n moteurke heb. Alleen al psychologisch een wereld van verschil.
In Fredericia doen we boodschappen, kort in de supermarkt en vers brood bij Byens Brød, blijkbaar bekroond tot beste bakker van Denemarken in 2023. De keuze is enorm en alles ziet er even lekker uit. Een aantal dames bedient in de winkel en een iemand ontfermt zich over de drukbezochte drive-in.
Fredericia is een iets grotere stad, net als Kolding waar we later passeren. Nadeel is dat er meer verkeer is. Op een gegeven moment rijden we precies langs de Leuvensesteenweg in Kampenhout, met langs weerszijden grote winkelketens.
“GPS signaal verloren… GPS signaal hersteld” om de 15 seconden. Jans co-piloot is het noorden kwijt, maar na een shutdown / restart van de telefoon, zit ie weer op het goede spoor.
Het voordeel aan grotere steden is dat je meer keuze hebt voor de koffiestop. In Kolding wijken we van de route af en ontdekken zo in een steegje het gezellige Book & Beans. De Deense boeken zijn niet aan ons besteed, maar de bonen worden des te meer geapprecieerd.
Na de picknick steken we een tandje bij want buienradar voorspelt regen vanaf 16u. De lucht trekt meer en meer toe. Plots worden we ingehaald door de 2 Nederlandse bikepackers uit Hengelo. Tiens, die fietsten toch 100 km per dag vertelden ze ons een paar dagen geleden ? We hadden niet verwacht hen terug te zien, een leuke verrassing.
In Haderslev stoppen we eerst aan de camping. Er is ook een jeugdherberg en er zijn hutten, maar er is niemand aan het onthaal en ze openen pas om 16u. We gaan niet wachten op de regen. Booking.com leidt ons naar Hotel Norden. De fietsen mogen in een grote vergaderzaal en wij hebben een kamer vlakbij. Raam open en even op adem komen. De binnenlucht doet ons gloeien. We zitten allebei met rode kaakjes. Laat de regen maar komen, zolang die morgenochtend weer stopt.