Klik hier voor alle andere fotos

10 september, onze 18de fietsdag op rij. Rond 7 uur heeft Jan lang genoeg op z’n matje gelegen en z’n rug geeft aan dat het tijd is om op te staan. Het was vannacht 13 graden, het blijft stabiel. Fingers crossed. Camping Nybostrand ontwaakt. Een vroege vogel steekt een was in. Aan de caravan achter ons is het tijd voor de grote schoonmaak. Mijnheer vouwt de tafels op, maakt de buitenmat schoon en hangt ze te drogen terwijl mevrouw een praatje maakt met de buren. De twee maltezer hondjes lopen wat in de weg en smeken om aandacht. Een Duitse vakantiefietser verzamelt al zijn materiaal. Het komt niet op een kilogram.

Na het uitchecken gaan we op pad, eerst richting Ystad, de provinciehoofdstad en ook de stad van de misdaadserie Wallander. Na het centrum fietsen we een heerlijk stuk op een bospad langs de zee. Twee vriendinnen zijn op wandel, een grijzende man filosofeert op een bankje, iemand laat z’n hond uit, een jong koppel ontbijt aan een vouwtafeltje met zicht op zee, en aan een van de houten pontons wagen twee dames zich in het water. We rijden langs statige houten villa’s en kleurrijke mini strandhuisjes die dicht op elkaar gepakt in de duinen staan. Zou dit het Knokke van Zweden zijn?

Een mama met twee dochtertjes in een stoere bakfiets kruist ons pad. Ze draagt geen helm maar wel een Hövding, een soort nekband die bij een val als airbag zou fungeren. Aan de andere kant van de weg schildert een man op een hoge ladder de dakrand bij. Aan z’n houten huis hangen 2 vlaggen, eentje in blauw-geel en eentje in rood-geel, de kleuren van Skåne. Een trotse Zweed.

De weg is grotendeels vlak vandaag en hoewel de zwakke tot matige wind in alle richtingen draait, lijkt hij nu zelfs even in onze rug te zitten. Het kan dan toch? Op de kalme zee zet een zeiljacht z’n spinaker bol in een poging wat snelheid te maken.

Hoera, Jan ziet op de app een plek voor koffie. Maar is het hier wel gezellig? We gokken op een tweede kans en ja hoor, deze keer hebben we goed gegokt. In Bongska Huset aan Mossbystrand ziet alles er even lekker uit. Tijd voor een break in de tuin met zicht op de kleine haven. We laten ons verleiden tot het huisgemaakt zuurdesembrood voor de picknick straks. Daar krijgen we absoluut geen spijt van.

Het geeft ons vleugels en niet veel later fietsen we langs het meest zuidelijke punt van Zweden. Op zee zien we het zeiljacht van vanmorgen. Een Zweed spreekt ons spontaan aan en geeft uitgebreid tekst en uitleg. Toeristisch hier, de eerste keer dat we dat gevoel krijgen.

Rond 4 uur maken we onze lus rond. Jobstudent August is vervangen door Bertil, maar we kennen het terrein. De Volvo staat veilig en wel waar we hem hadden achtergelaten, de wielen hoog in het gras en gratis uitbundig gedoopt door de zeemeeuwen. Amper 10 minuten nadat Jan de auto verzet, gaat de vaste campingbewoner met de grasmaaier aan de slag. Van efficiëntie gesproken!

10 september, “ons dagje”. 24 jaar geleden maakten we via Anders Reizen samen een groeps-wandelreis door de Haute-Provence. Toen sliepen we op hotel en werd onze bagage vervoerd. Zoveel jaar later kiezen we voor back to basics. Samen sterk, elke dag opnieuw. Een fietsvakantie is zoveel meer dan alleen maar fietsen.

De lus is rond, de tocht zit erop. Mijn nieuwe Santos doorstond z’n maidentrip met glans. Jan droomt stiekem al van een vierseizoenstent en een nieuwe route. Ik ga nu eerst genieten van BBB – bed, bad en brood, in Hofstade of all places 😉

Maar eerst nog een tussenstop bij Mechteld & co in Assen voor een blij weerzien als hartverwarmende afsluiting van onze trip.

Klik hier voor alle andere fotos

De ganzen die gisteravond voor spektakel zorgden, zijn vanmorgen opnieuw van de partij, alleen vliegen ze terug naar waar ze vandaan kwamen. Wij kunnen ontbijten aan de picknicktafel in de zon, de temperatuur is aangenaam. Twee dames op leeftijd trekken in fleurige badjas naar het strand, felroze crocs aan hun voeten. Ze zijn klaar voor een frisse duik in zee.

In Simrishamn ruilen we de Sydostleden voor de Sydkustleden. Zo maken we de cirkel rond. Nog een honderdtal kilometer voor de boeg. We fietsen langs de vismijn die reclame maakt voor dagelijks verse vis.

De ladies club van Brantevik verzamelt rond het petanqueveld met zicht op zee. Wat een decor. Als de zeespiegel ooit stijgt, zullen ze elders een plek moeten vinden, maar vandaag is dit hun klein paradijs. Leuk om er even deelgenoot van te zijn. We kruisen twee dappere rugzaktoeristen en stukken vlakbij de zee wisselen af met de polders. Het lijkt hier echt een beetje op West-Vlaanderen. Van zodra je weggaat van de kust, zit je midden tussen de velden. De zilte zeelucht verandert op slag in gezonde boerenlucht.

Jan merkt op dat m’n snelheid ‘s ochtends altijd een tikje hoger ligt dan ‘s middags. Lange leve havermout als ontbijt! En, toegegeven, Jan is beter in het doseren van z’n energie, dus ‘s middags trek ik me met plezier op aan zijn ritme.

Een café ligt er vandaag helaas niet op ons pad. In Skillinge is de hamnkrog stängt. Met ons beperkt Zweeds weten we wat dat betekent. We beseffen dat we zelfvoorzienend moeten zijn bij vertrek. Een park aan het kerkhof is de ideale picknickplek en onze knapzak is goed gevuld. Het smaakt.

Daarna hernemen we onze route. Bij boer Nilsson is het pompoen tijd. Zijn oranje veld valt van ver op tussen alle andere. Nog een skjutfält van het leger met heel veel bordjes voor levensgevaar. Wij blijven netjes aan de rand. De koeien daarentegen grazen rustig in de weide waar die bordjes staan. Het lijkt hen niet te deren. Misschien zijn ze zelfs ingehuurd om het terrein af te grazen?

Niet veel later, vlakbij de Ystad golfclub, ligt Camping Nybrostrands. Het seizoen loopt naar z’n einde. Volgend weekend sluiten ze tot april 2022. De receptie is alleen in de voormiddag open, maar voorbereid als we tegenwoordig zijn, hebben we vanmorgen gebeld. De vriendelijke mevrouw aan de telefoon beloofde alle info in een enveloppe te steken en, ja hoor, die zit netjes in de brievenbus. De instructies wijzen zichzelf uit en de badges werken. Oef!

Tent opzetten en dan een wandelingetje tot aan het water. Het is heerlijk zomerweer en we hebben het strand en de zee voor onszelf. We testen de temperatuur van het water en concluderen dat pootje baden volstaat. Tot daar de dappere Belgen, hihi.

‘s Avonds kiezen we voor het noodrantsoen, kwestie van dat extra gewicht niet langer te moeten meesleuren. Terwijl de buurvrouw de tafel feestelijk heeft gedekt met een wit tafellaken en mooie wijnglazen voor een dinertje onder vriendinnen, lepelen wij onze chicken curry en pasta alle noci uit het zakje als echte avonturiers. Smaklig måltid!

Klik hier voor alle andere fotos

15 graden als ik rond 6u30 de tent openrits. Wat een succes tegenover de vorige dagen. Het is bewolkt, maar buienradar voorspelt tot 25 graden. De douche is vanmorgen minder warm. Ze hebben de thermostaat ongetwijfeld een graadje lager gezet nu de meeste zomergasten zijn vertrokken. Terwijl ik in de buitenkeuken de afwas doe, springen 2 eekhoorns bliksemsnel van de ene boom naar de andere. Verder niemand in de buurt.

Boodschappen doen gaat steeds vlotter. Ik vind m’n weg tussen de Zweedse rekken. Het valt me telkens op hoe groot het gamma aan laktosefrit producten is. Erika zou hier haar hartje kunnen ophalen.

Jan wacht buiten en telt meer klanten bij de Systembolaget dan bij ICA. Is alcohol dan toch niet onbetaalbaar?

Terug op de fiets passeren we eerst in het centrum van Åhus, het Absolut house, een klooster, zowaar Vlaamse kasseien en een kleurrijk pleintje. Een man met wilde haren staat buiten te wachten aan de frisor, een andere laat z’n hond uit.

Ons pad slalomt door het bos, beetje op en neer, en af en toe oppassen voor een korsande väg. Een wijk met nieuwbouwwoningen, overwegend hout, maar eerder zwart of naturel, niet in de traditionele rood-bruine of gele tinten. Opvallend weinig zonnepanelen op het dak. Een ommetje door de duinen waar een paar heel oude vissershuizen staan. Zou daar elektriciteit zijn, vraagt Jan zich af. Een picknickplek met zicht op zee.

Voor we het weten, arriveren we opnieuw aan een militair oefenterrein. Vandaag zijn de soldaten duidelijk wel op post. In de verte klinken geweerschoten. Jan past de route aan zodat we netjes aan de rand blijven, maar dat betekent een flinke ommetoer en een paar heel steile gravel hellingen. We zijn blij als we er voorbij zijn en weer rustig tussen de appelboomgaarden van het landschap kunnen genieten.

Tijd voor een koffiestop in Kivik. Op het terras van het Badhotell zijn alleen hotelgasten welkom. Gelukkig is er verderop een alternatief. Een amateur visser steekt de straat over met z’n vangst van vandaag: 4 serieuze vissen van minimum een halve meter, waow.

Na de koffie is het op de tanden bijten want de weg uit het dorp loopt alweer steil omhoog. Zoveel hoogtemeters hadden we niet meer verwacht nu we langs de zuidkust fietsen. Blijven trappen, nietwaar?!

Uiteindelijk geraken we veilig en wel op Tobisvik camping. We kiezen de beste (vlakste) tentplaats die er is en Jan ruilt het pak spaghetti van 1 kg met een camper-buurvrouw die een kleinere hoeveelheid had. Tijdens ons avondmaal zorgen verschillende formaties wilde ganzen zomaar voor spektakel boven ons hoofd.

Klik hier voor alle andere fotos

Terwijl de roos van Ann Christy de lobby opfleurt, checken wij rond kwart over negen uit. Terug naar buiten, yes! De zon is wat uitbundiger dan gisteren en een windstopper al gauw te warm. De eerste 25 km van de route uit Karlshamn is een fietspad langs een vrij drukke weg. Ik heb moeite om de juiste cadans te vinden, de beentjes willen precies niet goed mee. Of ligt het aan de wat saaie route die op en neer gaat terwijl de auto’s overwegend vlak terrein krijgen? Een zwarte slang zorgt voor opschudding. Een slang in Zweden, zou dat kunnen? Vannacht voor alle zekerheid de rits van de tent maar eens dubbelchecken.

In Norje leiden alle wegen naar het Sweden Rock terrein, een gekend festival in het heavy metal milieu. Vandaag geen muziek, alleen maar het gefluit van vogeltjes. Tijd om de bandenspanning nog even te checken. De fietspomp die net in het midden van de Sydostleden langs de kant van de weg staat, komt goed van pas.

Wat verderop loopt onze route samen met de lokale smugglarrundan. Bij de site van het houtverwerkend bedrijf Storenso is het uitkijken voor het af- en aanrijden van supertrucks.

We rijden opnieuw in een meer open landschap. De boerderijen liggen wijd verspreid en op de akkers wordt hard gewerkt. Een zwerm meeuwen achtervolgt een tractor die een veld omploegt.

In Rinkaby waarschuwen borden voor een militair oefenterrein, gelukkig ook in het Engels. Het is een uitgestrekt gebied, maar er is in de verste verte geen soldaat te bespeuren. Die zijn wellicht op de vlucht voor de 1001 knutten. Wat een massa. Je moet echt je mond dichthouden of je krijgt gratis een extra portie proteïnen binnen.

Ons einddoel Åhus komt in zicht. Vlak aan de supermarkt lonkt een leuk terras. Eerst koffie, daarna boodschappen. Amper 2 kilometer verder tot de First Camp camping. Een vriendelijke buurvrouw brengt een hark als ze ziet dat we ons tentje willen opstellen. Handig om de dennenappels bijeen te vegen zodat we die vannacht niet onder onze luchtmatras voelen. Tijd voor een warme douche en om even te chillen terwijl de buurvrouw kookt in haar luxueuze buitenkeuken.

Klik hier voor alle andere fotos

“Vijf graden, da’s alsof je in je frigo zou kruipen om te slapen”, is het eerste wat Jan zegt als hij z’n ogen open doet. Vervolgens stelt hij voor om straks een AirBnB te boeken. Ik ben direct akkoord. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vind een “rum” bij superhost Christina in een buitenwijk van Karlshamn met alleen maar positieve commentaren.

De nacht was dan wel koud, sommige Nederlandse jongeren zagen het zitten om na middernacht kano te gaan varen. Anderen verwarmden zich rond een vuurschaal, in de hottub of de sauna, en heel de camping kon meegenieten van de rook. Naar het schijnt goed tegen de muggen, maar niet echt ideaal voor de planeet, al die Nordic woods gezelligheid. Wat zou Greta Thunberg daarvan vinden? De twee sympathieke meisjes uit de Kempen met wie we gisteren aan de afwas aan de praat geraakten, hebben niet zo goed geslapen door het lawaai, maar ze kijken uit naar hun dagje caving onder leiding van Ursula.

Gelukkig doet de prachtige zonsopgang over het water de kou snel vergeten. We hebben wat meer tijd nodig om in gang te komen en rijden pas rond 11 uur weg. Onze overbuurman vertelde dat hij ooit had deelgenomen aan Vätternrundan, een fietsrace van 310 km rond een van de grote meren van Zweden, waar jaarlijks meer dan 15000 mensen aan deelnemen. Hij reed die in 11 uur, respect.

Postnord is bezig aan z’n ronde. In een lichtblauwe elektrische bestelwagen rijdt de postbode van de ene naar de andere collectie brievenbussen, vaak een bonte mix van stijlen en kleuren. Het stuur van z’n auto staat rechts zodat hij zelfs niet hoeft uit te stappen, ongetwijfeld een grote winst in efficiëntie. Niet zo gek die Zweden.

In Ryd is er al heel wat activiteit op het petanqueveld van de Pingstkyrkan. De senioren zijn duidelijk wel op tijd uit bed geraakt vandaag. Onze rit loopt via een fietspad door het bos, grint afgewisseld met asfalt, geflankeerd door een rivier. We picknicken in Hemsjö en ik waag me aan het toalet op het plein, netjes gepoetst én verwarmd, wat een service van de gemeente.

Het is bewolkt met af en toe een waterzonnetje, in het bos best koel. We naderen Karlshamn, een klein stadje aan de Baltische zee, met een winkelstraat zoals je ze ook bij ons ziet: de H&M, een paar nagelstudio’s, een kapper… De firma AAK, producent van plantaardige oliën en vetten, heeft hier haar hoofdzetel, vlak aan het water. Een vrachtboot ligt klaar om uit te varen en het getoeter van z’n hoorn galmt over de hele stad. Niet echt charmant of gezellig qua sfeer, dus we besluiten niet te blijven hangen.

Superhost Christina heeft helaas niet gereageerd op onze aanvraag via AirBnB en daarom moeten we last minute op zoek naar een alternatief. Het wordt een Best Western hotel. Beetje outdated en duur in vergelijking met het Ikea hotel. We zijn in de aap gelogeerd, grapt Jan. Maar het zal op z’n minst warm zijn en met een comfortabel bed zodat we morgen klaar zijn voor nieuw avontuur. Het onverwacht Whatsapp telefoontje van Annemie is perfect getimed.