Klik hier voor alle andere fotos

15 graden als ik rond 6u30 de tent openrits. Wat een succes tegenover de vorige dagen. Het is bewolkt, maar buienradar voorspelt tot 25 graden. De douche is vanmorgen minder warm. Ze hebben de thermostaat ongetwijfeld een graadje lager gezet nu de meeste zomergasten zijn vertrokken. Terwijl ik in de buitenkeuken de afwas doe, springen 2 eekhoorns bliksemsnel van de ene boom naar de andere. Verder niemand in de buurt.

Boodschappen doen gaat steeds vlotter. Ik vind m’n weg tussen de Zweedse rekken. Het valt me telkens op hoe groot het gamma aan laktosefrit producten is. Erika zou hier haar hartje kunnen ophalen.

Jan wacht buiten en telt meer klanten bij de Systembolaget dan bij ICA. Is alcohol dan toch niet onbetaalbaar?

Terug op de fiets passeren we eerst in het centrum van Åhus, het Absolut house, een klooster, zowaar Vlaamse kasseien en een kleurrijk pleintje. Een man met wilde haren staat buiten te wachten aan de frisor, een andere laat z’n hond uit.

Ons pad slalomt door het bos, beetje op en neer, en af en toe oppassen voor een korsande väg. Een wijk met nieuwbouwwoningen, overwegend hout, maar eerder zwart of naturel, niet in de traditionele rood-bruine of gele tinten. Opvallend weinig zonnepanelen op het dak. Een ommetje door de duinen waar een paar heel oude vissershuizen staan. Zou daar elektriciteit zijn, vraagt Jan zich af. Een picknickplek met zicht op zee.

Voor we het weten, arriveren we opnieuw aan een militair oefenterrein. Vandaag zijn de soldaten duidelijk wel op post. In de verte klinken geweerschoten. Jan past de route aan zodat we netjes aan de rand blijven, maar dat betekent een flinke ommetoer en een paar heel steile gravel hellingen. We zijn blij als we er voorbij zijn en weer rustig tussen de appelboomgaarden van het landschap kunnen genieten.

Tijd voor een koffiestop in Kivik. Op het terras van het Badhotell zijn alleen hotelgasten welkom. Gelukkig is er verderop een alternatief. Een amateur visser steekt de straat over met z’n vangst van vandaag: 4 serieuze vissen van minimum een halve meter, waow.

Na de koffie is het op de tanden bijten want de weg uit het dorp loopt alweer steil omhoog. Zoveel hoogtemeters hadden we niet meer verwacht nu we langs de zuidkust fietsen. Blijven trappen, nietwaar?!

Uiteindelijk geraken we veilig en wel op Tobisvik camping. We kiezen de beste (vlakste) tentplaats die er is en Jan ruilt het pak spaghetti van 1 kg met een camper-buurvrouw die een kleinere hoeveelheid had. Tijdens ons avondmaal zorgen verschillende formaties wilde ganzen zomaar voor spektakel boven ons hoofd.