Klik hier voor alle andere fotos

Koeien slapen langer dan (sommige) mensen, dat hebben we vandaag geleerd. Bij het ontbijt met zicht op de nog slapende andere kampeerders vertelt Jan over de tijd dat hij met z’n ouders met de caravan op vakantie trok. Het beeld van mama Riviere die steevast op inspectie ging van het sanitair en vaak neen schuddend terugkwam, is de laatste weken meermaals opgedoken. Met de auto rijd je dan gewoon een eindje verder, met de fiets is dat natuurlijk een iets ander verhaal.

Na een babbeltje met een andere gaste uit Dedemsvaart en een kort bezoek aan de geitenstal zijn we vertrekkensklaar. Lang leve de frisse buitenlucht! Amai, 2000 geiten in 1 stal…

De route gaat richting Nijmegen, maar we blijven in de buitenwijken. Woonwijken met typisch Hollandse “doorkijk”-huizen. Brede fietspaden met vaak voorrang tegenover de auto’s en een imponerende brug over de Waal leiden ons langs een industriezone. Hier komt weldra “one for the road” catering. Gelukkig hadden wij eerder op de dag proviand ingeslagen. Bij woonbelevingscentrum LIV staat een huis letterlijk in de etalage.

In eetcafé Old Dutch staat de koffie klaar. Op de radio speelt Zoutelande “blij dat je hier bent”… en daarna een klassieker van Doe Maar.

Bij het inrijden van elk dorp meldt Veilig Verkeer Nederland met grote affiches dat de scholen weer zijn begonnen. Een middelbare scholier op de fiets is volop gemotiveerd. Hij heeft vanmorgen een passend T-shirt aangetrokken ‘Got Friday on my mind’ terwijl de week amper gestart is. Hihi, grapjas.

Niftrik heet ons welkom. Zou mooi zijn als ze die gastvrijheid geconcretiseerd hadden in een picknickbankje. Voorlopig is dat helaas niet te vinden. Er is wel een sympathiek voetveer als alternatief voor een brug met druk verkeer. De veerman van dienst heet ons na de overzet naar Ravenstein van harte welkom in Brabant. Nu is de Belgische grens echt niet ver meer af.

De boodschappen voor het avondmaal zijn een uitdaging. Jan vindt een AH in Oss, maar als we daar aankomen, zitten we middenin de kermis, de ingang is bijna in de roetsjbaan. “Oss gaat total loss” zegt de affiche. Wij gaan als de bliksem op zoek naar een alternatief zonder gekrijs. Help, waar is dat stiltegebied gebleven?

We fietsen rond ‘s-Hertogenbosch naar Den Dungen. Tijd voor een laatste stop. Met de bestemming op slechts een kilometer waagt Jan zich aan een witte trappist van het vat. Goddelijk.

Een half uurtje later vinden we een bordje met onze namen erop op mini-camping De Groene Donk. De gastfamilie is even op stap, maar we mogen het ons gemakkelijk maken.

Wat een schitterende plek. Rustig, grote plaatsen met mals gras, een keuken die je mag gebruiken, zelfs een gezellige binnenplek voor als het regent. Vanavond blijft het ondanks de donkergrijze wolken droog. We kunnen buiten eten aan de picknicktafel, een luchtballon boven ons hoofd. De overburen hebben een omgebouwde brandweerwagen als camper, origineel en kleurrijk. Wie weet vinden we in onze fietstas nog een gaatje voor een lekker potje honing uit de eigen bijentuin?