Klik hier voor alle andere fotos

Oeps, allebei een beetje stram bij het opstaan vanmorgen. De passen van de laaste 2 dagen zitten nog in ons lijf. Maar ook de prachtige panorama’s staan in ons geheugen gegrift.

Vanaf nu is het bergaf, althans dat hopen we. De tocht van Oberwald naar Niederwald gaat echter op en neer, bij momenten stevig. Het pad is grotendeels off road, zelfs single track. Ik ken nu duidelijk het verschil met asfalt. Gelukkig blijven de Santosjes in alle omstandigheden stabiel. Dat schept vertrouwen. Met dank aan de Nederlandse makers uit Nieuw-Vennep.

Het landschap is prachtig. Een koppel met stevige bergschoenen en een goedgevulde dagrugzak waagt zich aan de Romantische Fischerweg. Op een afgelegen weg vlakbij het vliegveld begeleidt een moeder haar dochter bij haar duidelijk eerste rijles. De jonge, nog dartele Rhone is nooit ver weg. Een boer vult z’n tankwagen met water uit de rivier. Een bord waarschuwt voor lawinegevaar.

Overal is het mooi groen en in de dorpjes staan vaak traditionele houten huizen, verweerd door de zon. Van sommige vraag je je af hoe ze in godsnaam overeind blijven.

Alle zintuigen komen aan bod. We rijden door stukken met de geur van vers gemaaid gras naar stukken met “gezonde” boerenlucht: paarden, koeien, en geiten – beetje stinkie winkie die laatste.

Het dorpje Niederwald gaat er prat op de geboorteplaats te zijn van César Ritz, ja, die van de befaamde hotels.

Na een picknick met zicht op een paar parapente springers heel hoog in de lucht, hernemen we onze route. Nu eens horen we de bruisende rivier, dan de stilte, kerkklokken, koebellen en krekels in het gras. In de verte weerklinkt regelmatig het fluitsignaal van een trein.

In Lax besluiten we de trein te nemen tot Brig om 10 km langs een drukke weg te vermijden. Zo zitten we ook eens zelf in de panorama trein van de Matterhorn Gotthard Bahn, een totaal ander perspectief.

Als we in Brig uitstappen, voelen we een felle wind. Natuurlijk waait die op kop. We zijn precies terug in Friesland. Dan gaat het eens bergaf op asfalt, heb je dat weer…

In Visp is het even zoeken naar de juiste weg want het wemelt er van de werken. De gps doet wat ie moet doen en zo loodst Jan ons naar een camping. De eerste twee zijn op het eerste zicht niet “je van het”, maar mits wat doorfietsen arriveren we bij vier sterren camping Santa Monica in Raron. Tijd om de wasmachine en droogkast uit te proberen en te genieten van een rustig plekje in de schaduw, bijna onder de gondelbaan. Na een paar nachten hotel, zijn we weer klaar voor ons tentje.