Klik hier voor alle andere fotos

Een wekker hebben we niet nodig. Bij het ochtendgloren klinkt een meerstemmig vogelconcert uit de duinrozen. In de verte loeien koeien en begint een haan al kraaiend aan z’n zondag. Geen reden om te soezen. Tijd voor actie. De laadkaart voor de warme douche doet niet wat ervan verwacht wordt en dus is het water op tegen dat het mijn beurt is. Gelukkig komt er wel warm water uit de lavabo. “Kamperen is de mooiste zomersport, waarvan je steeds weer jonger wordt”… Frisgewassen breken we de tent op en installeren we ons voor het ontbijt aan de picknicktafel naast de vijver. De mooiste ontbijtplek tot nog toe, zonder twijfel. De vissen maken af en toe een tuimeling boven het water. De vissers lijken ondanks hun professionele uitrusting voorlopig geen succes te boeken. Geduld is een schone deugd. Een koppel komt hun hondje uitlaten en begint spontaan een babbel. Deze plek wordt uitgebaat door de zus van mijnheer en z’n ouders zijn er ooit mee begonnen, het is dus telkens een beetje thuiskomen.

Tegen 11u zitten we op de fiets. Voorlopig droog, maar wel dreigende wolken. Richting Kiplev. Daar is helaas geen café voor koffie, gelukkig wel een supermarktje. We zien pijlen naar de E45 richting Flensburg, maar verkiezen het fietspad boven de autostrade. Ondertussen begint het te regenen. We lunchen op een gammel bankje voor de lokale fashion shop in Gejlå. Veel shop, weinig hippe fashion. Matilde (niet die van Filip, maar de concullega van Cecemel) geeft ons een extra boost energie.

In Frøslev rijden we door een interneringskamp uit de Tweede Wereldoorlog. Indrukwekkend. Tegenwoordig worden de gebouwen o.a. gebruikt voor naschoolse opvang van jongeren, een beetje bizarre herbestemming. Vandaag is het inschrijvingsdag en het is een drukte van jewelste.

Rond 16u rijden we in Padborg de Duitse grens over. Dag Danmark og tak for din gæstfrihed. Hallo Deutschland.

Omwille van de regen besluiten we de camping in te ruilen voor een droog en comfortabel bed. We vinden dankzij Google een plekje in Landgasthof Tarp Hotel. De warme douche is zalig en de schnitzel met Kœnig Ludwig Dunkel biertje gaat vlot binnen.

Klik hier voor alle andere fotos

Vannacht zakte de thermometer tot 11 graden, maar de tent hield ons warm. Prima geslapen in de frisgewassen cocoonzak terwijl de regen zachtjes op de tent tikte. Bij het ontbijt maken we kennis met een Poolse familie met 2 dochtertjes van een jaar of 10. De pientere jongste wil alles weten over de e-bike en stelt gerichte logische vragen. Ze wuiven ons enthousiast uit.

Eerste opdracht van de dag: de route oppikken en boodschappen doen. Net voor Baekke weerklinkt uit een tuin swingende westernmuziek. Zaterdag vandaag, hier gaan ze straks vast een feestje bouwen. In het centrum vinden we een Dagli’Brugsen, het zusje van De Spar bij ons. Terwijl ik proviand koop, zorgt Jan voor de social talking, eerst met een net gepensioneerde Deen die vrijwilliger is in het plaatselijk toerismebureau, en vervolgens met een dame op leeftijd. De Jutlandroute volgt hier de Haervejen, een Deense pelgrimsroute langs een oude heirbaan.

In Vejen schuilen we voor een fikse bui als we bij een sympathieke warme bakker ‘coffee to go’ op het raam zien staan. Mmmmhhh, alles ziet er even lekker uit. De regen wordt niet minder maar we kunnen niet blijven wachten. In vol regen-ornaat zetten we onze weg verder. Na regen komt zonneschijn, althans dat hopen we. Voor de picknick kunnen we terecht in een shelter langs de route. We zijn er niet alleen. Drie stoere papa’s zijn op kano/kampeerweekend met hun kids. “It’s so nice when you feel the weather”, grapt er een. Iets later komen ook twee doorweekte wandelaars de droge plek opzoeken, een Nederlands-Deens koppel.

We rijden heel de middag in flinke buien, dan weer zon. Een mevrouw laat haar 2 Deense doggen uit, of is het omgekeerd – die honden zijn werkelijk gigantisch. Net als Jan opmerkt dat dit het beste stukje asfalt van ons tot nog toe gereden parcours is, wordt dat opnieuw ingeruild voor grind.

Het landschap is weidser en geleidelijker glooiend, mooi meegenomen, al is een stuk vals plat ook hier niet uitzonderlijk. Gelukkig lijkt de wind ons nu beter gezind. Het ruikt naar houtkachel. Een regenboog. Als we een brugje overfietsen stijgt een grote reiger uit het niets op uit het groen.

Met bijna 100 km op de teller (?!) arriveren we bij Rødekro Fiskepark. Het wordt een nachtje avontuurlijker kamperen. Geen afgebakende plaatsjes hier. Vrijheid blijheid. We mogen ons tentje opslaan waar we maar willen en krijgen de sleutel van de (pretty basic) keuken.

Klik hier voor alle andere fotos

De weer app had gelijk. Onze tent werd stevig getest. Het regende pijpenstelen, wel 3 uur lang. Daar zou onze tuin in Hofstade nu heel veel deugd van hebben…

Een paar indrukwekkende bliksemflitsen maar Jan telt tot het dondert en verzekert me dat het veilig is. Ahum. Een kwartiertje later ligt hij te snurken, ik val pas na middernacht in slaap als het ergste voorbij lijkt. Vanmorgen dus eerst alles checken en drogen, maar toch tegen 10u op de fiets, een succes.

De wind waait hard, 37 km/u, dus onze snelheid wordt traagheid. Bergop, op een zwaar grindpad, en tegen de wind halen we slechts 7 km/u.  Gelukkig is er af en toe een bergaf, of een heg, een rij bomen of een maïsveld. Witte wolken wisselen af met donkere en bij momenten valt er een stevige bui. Gelukkig zijn we op alles voorzien.

Net als de voorbije dagen is deze streek duidelijk dunbevolkt. Behalve een paar koeien, een paard of wat schaapjes op de hei, zien we niet veel levende zielen. Een boer in z’n tractor, dat wel. En hoog in de lucht regelmatig een vliegtuig, we zitten hier duidelijk op een vliegroute.

Spijs en drank voorzien we sowieso veiligheidshalve telkens voor een hele dag. Vandaag stuiten we onverwacht op een museum/kaffehus, beetje brocanterie en gezellig Scandinavisch binnen. We proeven van de lekkere aardbeientaart, een energie-boost voor de laatste spurt van de dag, ook dit keer weer een ‘killer’-pad omhoog om de camping in Egtved te bereiken.

Na een weekje onderweg is het hoog tijd voor wat huishouden en dus worden wasmachine en droogkast in gang gezet. De instructies zijn in het Deens, hopelijk komt alles er niet in miniatuurversie uit.

Klik hier voor alle andere fotos

Als Jan om 7u30 richting douche trekt, zijn onze overburen al volop aan het inpakken. Efficiëntie ten top beginnen ze een half uur later aan hun tocht. Wij houden ons eigen vakantieritme aan, no stress. ‘We’re all going on a summer holiday’ zingt Elvis vrolijk op de radio in het sanitair blok.

Bij het ontbijt maken we kennis met de praatjesmaker van Viborg camping. Hihi. Hij kijkt geïnteresseerd naar de riem van onze fiets, vertelt dat hij hier de helft van het jaar woont, dat z’n buur net vertrekt en stelt ons voor aan z’n kleindochter die met een pluchen Samson aan de leiband op wandel is ‘want ze wou een hond en dus zocht papa naar een aanvaardbaar compromis’.

Het publiek is divers en zo ook de transportmiddelen. Om ter grootste caravans met voortenten, schotelantennes en flatscreens, zelfs een soort tent-tuinhuis, campers in allerlei maten en kleuren, en een sympathiek opgeblonken oldtimer Morris uit 1969 met dito sleurhut. De meest originele kampeergast slaapt in een simpel tentje maar gebruikt z’n fiets als muilezel. Rare vogels, je vindt ze overal.

Onze tocht gaat vandaag weer verder het binnenland in. We fietsen een heel eind over een oude spoorberm, vaak een stuk boven het landschap uit. Meer bossen nu. Twee roofvogels cirkelen in de lucht, klaar om hun prooi te vangen.

Twee vakantiefietsers met fietskar kruisen ons pad. Mijnheer lijkt z’n hele huishouden te hebben ingeladen, mevrouw puft en zweet terwijl de bouvier achterin als een koning van het uitzicht geniet.

Picknick en een powernap aan het kerkje van Kragelund, een ideale plek, de tafel staat klaar. Zoveel kilometers verder nog een koffiestop op het terras van het hippe B&O café in het gezellig Silkeborg, en uiteindelijk veilig en wel op de camping van Bryrup na een flinke laatste klim.

Tentje opzetten, boodschapjes doen, een beetje kokerellen en ondertussen een beetje mensen kijken. Op tijd onder het zeil vanavond want de weer app belooft niet veel goeds.

Klik hier voor alle andere fotos

Als ik bij het ontwaken De Standaard app open, valt m’n oog op een toepasselijk NRC artikel over types kampeerders: de praatjesmaker, happy camper (Griet & Anne met hun ‘van’?), verkneukelaar, niet-kampeerder, langkampeerder, geoliede machine (Jan vindt ons al aardig in de buurt komen), amateurs en kampeerders tot ze erbij neervallen.

Benieuwd welk type onze buur van vannacht was. De caravan met voortent lag er op het eerste zicht verlaten bij, maar eens geïnstalleerd, hoorden we achter ons een tv spelen en iemand telefoneren. Een gezicht hebben we er niet kunnen opplakken, toch een beetje bizar. Een kampeer-kraker, zou dat ook bestaan?

De ochtend begint met een hardnekkige haring en wat later is aan de receptie onze campingpas zoek… Na een half uur blijkt hij onder de nieuw geïnstalleerde scanner te liggen. We kunnen eindelijk vertrekken. Het dreigend onweer houdt zich koest.

De graanakkers wisselen stilaan af met meer groene velden. Hier en daar een veeteeltbedrijf, inclusief bijpassende geur. (Veel) meer heuveltjes dan we gedacht hadden. Wat zei die motorijder? Dat Denemarken vlak was?

De weg naar Aalestrup is vrij druk, geen fietspad. Onze felgekleurde fietsshirts komen goed van pas. Gelukkig zijn de Deense chauffeurs hoffelijk. Een pikdorser blijft geduldig achter ons, de heuvel op.

De kaffe met kage hebben we verdiend, mierzoet maar wel lekker. Daarna langs het cykelmuseum, een paar kilometer verderop een plantage vol kerstbomen. Een kolossale stier die rustig z’n kudde koeien overschouwt.

Als we in het centrum van Viborg aankomen, zoeken we verkoeling op een terras. Het is hier erg rustig, een tafeltje verder een Nederlands gezin, meer niet.

Na 60 km op en neer besluiten we dat het welletjes is geweest. We rijden naar de camping aan het meer en delen het trekkersveld met een aantal andere Jutlandroutefietsers, allemaal Nederlanders zo blijkt.