Klik hier voor alle andere fotos

Het ontbijt in de Kro is correct, maar niet zo uitgebreid als in Göteborg. Het gezelschap lijkt overwegend Deens en vintage, net zoals het interieur. Maar we hebben goed geslapen en zijn klaar voor een nieuwe fietsdag.

Om terug on track te geraken, heeft Jan op de gps een grindweg gevonden. Wat verder wordt het een zanderige veldweg, ideaal om onze blijf-in-balans-op-je-fiets vaardigheden nog wat aan te scherpen. Uiteindelijk wordt het een veld… een schichtige ree kruist ons pad en achter ons blaft een hond. De keuze is dus snel gemaakt. Recht vooruit, fiets aan de hand en stevig duwen maar, door het steeds hoger wordend onkruid. Gratis massage voor de beentjes, maar we zijn terug op de Jutlandroute. Even op adem komen en dan weer rustig verder.

In de skole is het speeltijd, de juf van de kinderkribbe gaat op wandel met een hele grote koets vol kleine wittekopjes. In een gemaaid tarweveld huppelt een gigantische haas ons tegemoet. Even dacht ik een kangoeroe te zien, maar die zal voor neef Stijn zijn als hij in oktober door Australië trekt.

Voorbij een groot militair domein fietsen we Aalborg binnen. Rond de middag zijn hier al meer dan 1700 fietsers geteld, op de Van Praet brug in Brussel zijn dat er ‘s avonds een 1000-tal. In deze stad is duidelijk wat meer leven. We komen langs de universiteit, zien een groep Amerikaanse toeristen fietsen onder leiding van een stoere Viking-vrouw. Langs het water botsen we op een streetfood hal. Hoog tijd dus voor een koffiestop.

De hele namiddag blijven we op koerssnelheid langs het uitgestrekt meer. De okergele tarwevelden hebben plaatsgemaakt voor meer groen. Op het einde spotten we het mooiste hus van de dag, schitterend gelegen en pico bello verzorgd, een paar schaapjes maken het tafereel helemaal af.

Tegen 16u30 komen we aan op de camping in Sottrup. Aan plaatsjes geen gebrek, alleen een kwestie van er een te vinden dat zowel nu als morgenochtend in de schaduw ligt. De temperatuur is 28 graden. Een Deense vaste gast helpt bij de keuze. We zullen morgenochtend zien of zijn advies het juiste was.

Klik hier voor alle andere fotos

Oef, ik heb vannacht beter geslapen. Na een verkwikkende douche kunnen we ontbijten aan de picknicktafel vlakbij. De knapperig verse Franse baguette laat zich smaken.

Tegen 10u30 zitten we op de fiets. De lucht is gesluierd, de wind gelukkig wat minder stevig dan gisteren, de temperatuur net geen 20 graden. Door het duinenlandschap passeren we in Tversted waar affiches een jazzfestival aankondigen. Geen idee of ze kunnen concurreren met Middelheim.

Vlak voor de zee kruisen twee kanovaarders ons pad. Ze zien er geoefend uit. De rode peddels gaan synchroon op en neer.

De duinen gaan stilaan over in bos. Meer variatie aan loofbomen hier: naast berk ook eik en beuk. Op het bospad lijken mini padden aan een massale oversteek bezig, we slalommen er doorheen.

Het grindpad vertoont af en toe verraderlijke plekken mul zand die onze gemiddelde snelheid niet echt bevorderen. Maar gelukkig is het vakantie. We zien wel hoever we geraken.

Aan de Annavej kappen 2 stoere bosbouwers een paar bomen om. Benieuwd of daar een kapvergunning voor nodig is. Wat verderop nodigt een kleurrijk groentekraampje uit tot kopen.

Voor Hirtshals valt de eerste regenbui, maar we zijn op alles voorzien. We stoppen noodgedwongen voor koffie met Deense appeltaart op een verwarmd terras.

In de namiddag rijden we door een heel ander landschap. Graanvelden alom, weids en bij momenten echt poëtisch mooi. Behalve wat andere vakantiefietsers komen we niet veel volk tegen.

Als we ‘s avonds in Bronderslev de camping opzoeken, blijkt die niet meer te bestaan. Het hostel is volgeboekt en het enige hotel ook. We bellen naar Tylstrup Kro, 10 km verderop. Gelukkig is daar nog een bed in de herberg. De extra banaan komt nu goed van pas. Effe op de tanden bijten.

Rond 19u zijn we op onze bestemming. De fietsen kunnen veilig mee in de kamer. In het restaurant genieten we van een heerlijk stoofpotje met Waldorfsalade. Het comfortabel bed doet deugd.

Klik hier voor alle andere fotos

Jan heeft goed geslapen, voor mij is het toch weer even wennen aan het ruisen van de bomen. Er staat dan ook een meer dan stevige bries.

Na het ontbijt fietsen we richting Skagen waar Noordzee en Oostzee elkaar ontmoeten. De wind is een tijdje onze metgezel, maar ook meer dan een tijdje helemaal niet… Ben ik blij dat ik toch m’n motor niet heb thuisgelaten. Respect voor coureur Jan die dit op eigen kracht doorstaat. Het duingebied is mooi en uitgestrekt. In de verte glijden immense zeeschepen voorbij, het spiegelbeeld van wat wij vrijdag zagen.

Wat verderop bossen met naaldbomen afgewisseld met berken, een beetje desolaat bij momenten. De zee is nooit veraf. Bij Råbjerg Mile zien we grote zich verplaatsende stuifduinen van 35 meter hoog. Ze zouden Hans Christian Andersen in 1859 geïnspireerd hebben tot het schrijven van het sprookje ‘En historie fra klitterne’ (Een verhaal uit de duinen).

Bij Skiveren besluiten we de camping op te zoeken. Genoeg tegen de wind gebeukt. We krijgen een prima trekkersplek en kunnen zelfs in de gemeenschappelijke keuken koken, wat een luxe. Het enige wat we vanavond horen, zijn de golven van de zee. Hopelijk komt het zandmannetje nu vanzelf.

Klik hier voor alle andere fotos

Na een copieus Scandinavisch ontbijt checken we uit en rijden richting Göteborg stad. Zelfs in de haven ligt een afgescheiden fietspad.

De zon schijnt, de lucht is blauw en de temperatuur draait rond 20 graden, ideaal na die tropische Belgische hitte.

We fietsen de binnenstad door, herkennen het vegetarisch restaurant waar we ooit met Joke en Pieter kwamen lunchen, het operagebouw, de kade langs het water, het station, en we slagen er zelfs in Drottninggatan terug te vinden. 3 jaar geleden alweer dat de Volckaertjes hier een jaartje kwamen proeven van het Zweedse leven.

Rond de middag vertrekt de ferry naar Frederikshaven. Al fietsend mogen wij de lange rij wachtende auto’s voorbijsteken en als een echte vip eerst aan boord. Da’s nog eens service, nietwaar?

De oversteek zelf is commerce ten top. Geld moet rollen of zoiets… de passagiers doen vrolijk mee. Gelukkig duurt de trip maar een 3-tal uur. In de bar maken we een praatje met een Deense motard die op terugweg is van een reis door Noorwegen. Hij heeft z’n voorraadje bier ingeslagen, net als vele anderen.

Bij aankomst in Frederikshaven staat de lokale oldtimerclub op de kade. Prachtige exemplaren met chauffeurs in vintage outfit, een leuk extraatje.

We zetten koers naar het Noorden. Ålbæk wordt onze eerste bestemming. We slaan ons tentje op en genieten van de ruimte en rust na het geroezemoes op de boot. Joke en Filip mailen dat ze in het Schotse Skye hun kachel aansteken, wij zitten in de ondergaande avondzon.

Klik hier voor alle andere fotos

De zee was rustig vannacht, de motoren (1 miljoen pk!) ronkten en wij deden mee. Ontbijt om 7u30. De medereizigers zijn al op post, allemaal met bestemming Brevik in Noorwegen.

Enzo, een goedlachse Siciliaan, rijdt met een ‘uitzonderlijk vervoer’ vrachtwagen al 20 jaar helemaal vanuit het zuiden naar Brevik in Noorwegen, 3 weken werken, 1 week thuis. De communicatie verloopt met handen en voeten, een beetje Duits, Engels en Italiaans, maar we begrijpen elkaar en worden uitgenodigd in z’n bed & breakfast Il Castello in Enna. Een gemengd Nederlands-Vlaams koppel met een horecazaak op de Meir is op weg naar een Noorse zeilvakantie. Jo, Karel en Hilde, 3 vrienden van wie iemand een Steiner bekende van vriendin Griet blijkt te zijn (kleine wereld), kijken uit naar een rondtrip in het Noorse binnenland.

Een zonnige relaxe zeedag. Jan doet een extra dutje, ik zet me op het dek en lees wat over de fietsroute.

Net voor de lunch krijgen we een rondleiding op de brug. De kapitein is nergens te bespeuren, maar het schip vaart op automatische piloot en de tweede wacht houdt alles nauwlettend in de gaten. Indrukwekkend. Na de lunch leidt de eerste ingenieur ons rond in de machinekamer onder zeeniveau. Het is er heet en erg lawaaierig en het ruikt naar olie. Blij dat boven de frisse zeelucht wacht.

Zoals voorzien meren we om 21u aan in de haven. Onze Santosjes hadden geen last van zeeziekte en staan bepakt en bezakt waar we ze hadden achtergelaten. We worden professioneel begeleid door een Zweedse havenbeambte en uitbundig uitgezwaaid vanop het dek. Welgeteld 1 kilometer verder wacht een heerlijk zacht bed in Arken Hotel.