Klik hier voor alle andere fotos

Als ik bij het ontwaken De Standaard app open, valt m’n oog op een toepasselijk NRC artikel over types kampeerders: de praatjesmaker, happy camper (Griet & Anne met hun ‘van’?), verkneukelaar, niet-kampeerder, langkampeerder, geoliede machine (Jan vindt ons al aardig in de buurt komen), amateurs en kampeerders tot ze erbij neervallen.

Benieuwd welk type onze buur van vannacht was. De caravan met voortent lag er op het eerste zicht verlaten bij, maar eens geïnstalleerd, hoorden we achter ons een tv spelen en iemand telefoneren. Een gezicht hebben we er niet kunnen opplakken, toch een beetje bizar. Een kampeer-kraker, zou dat ook bestaan?

De ochtend begint met een hardnekkige haring en wat later is aan de receptie onze campingpas zoek… Na een half uur blijkt hij onder de nieuw geïnstalleerde scanner te liggen. We kunnen eindelijk vertrekken. Het dreigend onweer houdt zich koest.

De graanakkers wisselen stilaan af met meer groene velden. Hier en daar een veeteeltbedrijf, inclusief bijpassende geur. (Veel) meer heuveltjes dan we gedacht hadden. Wat zei die motorijder? Dat Denemarken vlak was?

De weg naar Aalestrup is vrij druk, geen fietspad. Onze felgekleurde fietsshirts komen goed van pas. Gelukkig zijn de Deense chauffeurs hoffelijk. Een pikdorser blijft geduldig achter ons, de heuvel op.

De kaffe met kage hebben we verdiend, mierzoet maar wel lekker. Daarna langs het cykelmuseum, een paar kilometer verderop een plantage vol kerstbomen. Een kolossale stier die rustig z’n kudde koeien overschouwt.

Als we in het centrum van Viborg aankomen, zoeken we verkoeling op een terras. Het is hier erg rustig, een tafeltje verder een Nederlands gezin, meer niet.

Na 60 km op en neer besluiten we dat het welletjes is geweest. We rijden naar de camping aan het meer en delen het trekkersveld met een aantal andere Jutlandroutefietsers, allemaal Nederlanders zo blijkt.