Klik hier voor alle andere fotos

De laatste dag van de Belgische schoolvakantie, een zonnige zomerdag hier in Zweden. Lina doet vandaag rijexamen. Wij duimen mee!

Terwijl we aan de picknicktafel van de camping ontbijten, werken netwerkspecialisten van Alenet aan de versterking van de wifi. De 40 wifi access points zijn blijkbaar niet voldoende. Het lijkt ons geen sinecure om zo’n heel terrein te dekken in openlucht. Ze zullen er wellicht nog even zoet mee zijn.

De fietsroute voert ons langs een grote industriële site van Östra waar hout wordt verwerkt. De fabriek draait op volle toeren en een houtgeur komt ons tegemoet. In een kleine haven verderop is het druk op de camperplaats. Iedereen staat netjes zij aan zij en de mensen genieten zichtbaar van het zonnetje. Bij een aantal volkstuintjes zitten de tuiniers gezellig koffie te drinken aan een grote tafel middenin het groen.

Als we opnieuw vlakbij het water komen, fietsen we bijna binnen bij Vattenfall, een Zweedse leverancier van hernieuwbare energie. Al die pilonen die hoog boven ons hoofd knetteren, zijn best indrukwekkend, en op de parking wordt de energie meteen nuttig gebruikt door de elektrische auto’s aan de laadpalen.

We picknicken in de zon met panoramisch zicht op de Vendelsö Fjorden en spotten in de verte naast vogels een koppel dappere zwemmers. De zilte geur van de zee prikkelt onze neus.

In de namiddag stoppen we om inkopen te doen. Naast de ingang van ICA staat een mobiel covid vaccinatie busje. Er staan redelijk wat mensen in de rij. In de supermarkt koopt een oudere dame een pak Lotus speculoos. Geen wonder dat het aandeel op de beurs blijft stijgen als je ziet welk aanbod er ook hier in de rekken ligt.

We zetten koers naar de B&B die we vanmorgen via booking.com hebben gereserveerd toen bleek dat de 2 campings in deze buurt gesloten waren. Het kan écht niet ver meer zijn, maar wel nog een paar serieuze kuitenbijters. Yes, we made it! Finas Torpgård, blij dat we er zijn. Prachtig gelegen. Een wandelingetje tot aan het meer en dan tijd om te chillen. Oh ja, uit het thuisfront komt een bericht van Marianne dat Lina geslaagd is. Bravo!

Klik hier voor alle andere fotos

“We reizen om te leren” en wat hebben geleerd gisteravond? Altijd meteen de badges voor het sanitair checken alvorens de bagage van de fietsen te halen en ons te installeren.

De zon schijnt, de lucht is blauw. Het belooft een mooie dag te worden. Eerste taak vandaag: terug naar het Ocean Hotel om een refund te vragen. De dame aan de balie excuseert zich voor het ongemak en verzekert dat onze Visa gecrediteerd wordt. Dat hoofdstuk kunnen we afronden, op naar nieuw avontuur.

Terwijl Oscar in Engeland de laatste kilometers fietst van zijn tocht van zuid naar noord, 890 km op ruig terrein (jonge beentjes vergeleken met de onze), zien wij een richtingaanwijzer naar Göteborg, 175 km. Het geeft moed. De route loopt deels langs fietspad, deels langs een gewone weg. Een lang, wat saai stuk, vinden we, maar wel links de zee en rechts de velden, dus het decor blijft mooi. De meeste wilde bloemen in de berm zijn bijna aan het eind van hun Latijn. Alleen de gele en blauwe doen een extra inspanning, alsof ze een goeie portie chauvinisme in zich hebben. Ze zijn assorti met de Zweedse wimpels die strak vanuit het noordoosten wapperen.

Aan het haventje in Glommen houden we halt voor een koffie bij Bogö 58. We zijn wellicht de eerste klanten. De koffie staat klaar, de eigenares moet alleen nog op het knopje drukken en 5 minuten later worden we bediend op het piepklein terras. Ze vertelt dat ze net 65 is geworden en 30 jaar les heeft gegeven in Göteborg. Maar dit is haar little paradise, ver weg van de stadse drukte. Een paar meter verder vaart een vissersboot binnen.

Weer op de fiets kleurt Jan de route met een freestyle ommetje en zo passeren we toevallig langs Tobias väg. Omdat een picknickbank nergens te vinden is als wij honger krijgen, installeren we ons in de Helinox stoeltjes in de schaduw van een boom. Als we weer verder trappen, rijden er een aantal taxi’s voorbij met een speciaal bord op het dak. Het lijkt alsof ze worden ingezet voor schoolvervoer. De chauffeurs dragen een mondmasker, een zeldzaamheid hier.

We rijden door Apelviken, gekend als sanatorium voor tbc in het begin van de 20ste eeuw. Je voelt de sfeer tot op vandaag. Een aantal kilometer verder wijst een pijl de weg naar het naaktstrand “ladies only”. Benieuwd of er hier evenveel ophef zou zijn geweest als voor het vrouwen zwemuurtje in het Brussels bad.

In Getterön werken arbeiders aan de uitbreiding van Naturum, een reservaat voor natuurliefhebbers en vogelspotters. Gelukkig hebben ze voor Kattegattleden een omleiding voorzien. Een bord waarschuwt voor een steile helling.

Iets na vier arriveren we bij de camping. We mogen onze tent opzetten op een plek met elektriciteit zonder dat we ervoor moeten betalen, in de buurt van het servicehus, altijd makkelijk. We blijken de enige toevallige toeristen te zijn. De rest zijn habitués in (niet altijd even design) full option caravans, inclusief flat screen, microgolf, tierlantijntjes en gordijntjes. Ik oefen m’n huis-tuin-en-keuken Zweeds en krijg tot m’n grote vreugde de wasmachine en droogkast aan de praat. Geluk zit soms in een klein (of groot) wasje.

Klik hier voor alle andere fotos

Deze camping mag dan wel vlakbij de zee liggen, aan de andere kant loopt de autostrade. Als gemotoriseerde toerist zouden we zonder twijfel verder rijden, als fietstoerist leert een mens flexibel zijn. Gelukkig is het maar voor 1 nacht. Autootjes tellen in plaats van schaapjes, origineel maar niet echt verkwikkend. De douche met Abba muziek op de achtergrond verzacht het leed enigszins en vol goeie moed stappen we op de fiets.

Onze buren bikepackers, een jong koppel geneeskunde studenten uit Hannover dat op Erasmus kwam naar Leuven, hebben meer tijd nodig om alles minutieus op te rollen en hun fietsen rijklaar te maken. Het volume van hun bikepacking uitrusting heeft zo goed als geen reserve.

Halmstad ligt er rustig bij op zondagmorgen. In het Kattegatgymnasiet blijven de schoolbanken leeg. Een vrolijke kleuter test al zingend de echo uit in een voetgangerstunnel.

De route loopt langs diverse golfclubs waar het best druk is. Alleen de boeren ploegen verder, zondag of niet. Op zoek naar een bankje voor een pauze, ziet Jan een sympathieke gårdenbutik met een fijne tuin en allerlei lekkers op het menu. In de schaduw van de molen smaakt de salade met warm gerookte zalm en de quiche van boerenkool met feta overheerlijk. Een leuke ontdekking, zomaar onverwacht op ons pad.

De weergoden zijn ons vandaag wat beter gezind. Op een paar druppels in de vroege ochtend na, blijft het droog; bij momenten breekt de zon zelfs door. Het pad gaat zoals steeds behoorlijk op en neer.

Als we na een 50-tal kilometer op zoek gaan naar een camping, vangen we bot. De receptie van deze camping is op zondag alleen in de voormiddag open. Op naar een alternatief, 2 kilometer verder. Ook daar niemand aan de receptie, wel een telefoonnummer, maar geen antwoord. We doen een toertje en spreken een van de kampeerders aan. Die weet ons te vertellen dat je kan inchecken via de receptie van het Ocean Hotel wat verderop. Oef. Uiteindelijk toch een oplossing! We pakken alles uit en installeren onze tent op een plekje in de avondzon. Als ik een uur later de badge probeer aan het toiletgebouw blijkt die niet te werken… Helaas pindakaas. De wet van Murphy zeker? We bellen de receptie en er zou iemand komen, maar 2 uur en een paar extra telefoontjes later is er nog steeds niemand te zien. Gelukkig helpt een vriendelijke buurman ons uit de nood door ons 1 van zijn 2 actieve kaarten te lenen. Eind goed, al goed.

Of toch niet helemaal? Jan krijgt letterlijk en figuurlijk een koude douche als hij de kaart van de buurman in het sanitair blok gebruikt. Ook flexibiliteit heeft zo z’n grenzen. Een stevige vloek lucht op… Morgen een nieuwe dag, een nieuwe campingkans?

Klik hier voor alle andere fotos

Een deugddoende nacht in een echt bed. Al voor 8u vertrekt Anneli in badjas naar het strand om te zwemmen, een dagelijkse gewoonte, zelfs in de winter wanneer het water tot 2 graden zakt. Moedige dame!

Daarna verwent ze ons met een uitgebreid ontbijt met home made muesli, zuurdesembrood, jam, kaas, vlees, een zacht gekookt eitje, rauwkost en als extra een healthy shot van gember, boerenkool, avocado, tomaat, blauwe bessen en zelfgemaakte Kombucha. Als dat geen vleugels geeft straks?! We praten gezellig samen aan tafel en voor we het beseffen is het 10u30, hoog tijd om te vertrekken. Nog een foto voor ons album, een Zweeds dankwoordje in het gastenboek, en met 2 extra verse appels zetten we koers naar de route.

Een Zwitser uit Zurich komt naast ons fietsen. Hij is onderweg naar z’n dochter die in Stockholm woont. Wat verder haalt de plaatselijke wielerclub ons in. Ze hebben zelfs een bezemwagen en die komt goed van pas als een van de leden forfait geeft. Wij trappen lustig verder en de Pinion versnellingen doen wat van hen verwacht wordt. De Pinion shifter draait regelmatig op standje 1 want de hellingen zijn een stuk steviger dan gisteren.

Bij de molenaar kan je naast graan benzine kopen, beetje rare combinatie. Ook de zelfpluk is in trek. We passeren een kleurrijke bloemenweide en bij een andere boer kan je voor 5 kroon een maïskolf meenemen. Mysterieuze bordjes met solsleutel wijzen de weg naar een museum rond Birgit Nilsson, geen nichtje van buurvrouw Marianne, maar een Zweedse sopraan, blijkbaar op haar best in stukken van Wagner en Strauss.

Na een zalig lange bergaf komen we op een fietspad in een bos vlak naast het strand. Het is duidelijk zaterdag vandaag en de Zweden zijn in grote getale op wandel. Wij vullen onze picknicktas aan in de ICA en zoeken een droge plek uit de wind.

Als we goed en wel geïnstalleerd zijn op een bankje in Båstad, spreekt een dame ons aan terwijl haar hondje bij elke boom snuffelt alsof er een schat verborgen ligt. Belgium… Oooh, I lived in Woluwe-Saint-Lambert for a few years. Terrible traffic on the Brussels ring – I had to drive the children to the international school in Waterloo every day, but such wonderful food. So nice to have all the different shops for different products. Hier in Zweden lijken inderdaad de supermarkten de voornaamste en vaak enige bron van inkopen te zijn. “May the sun shine on you”, zo neemt ze afscheid en maant haar hondje aan tot wat tempo. Hartverwarmend contact.

In de namiddag blijft het maar regenen. Verstand op nul, blik op oneindig en trappen. Het ene moment rijden we door een natuurreservaat, het andere vlak naast de snelweg. De Duitse vrienden picknicken onder een luifel. De Zwitser maakt rechtsomkeer en Jan ziet de camping in vogelvlucht op 2 km, maar in realiteit minstens nog 7. We zijn blij als we uiteindelijk aankomen en kiezen, ondanks de regen, dapper voor een tentplaats en geen stuga. 1500 Zweedse kronen vinden we toch wat overdreven. Als beloning schuiven we onze voetjes onder tafel in het “restaurang” dat ter gelegenheid van de laatste avond van het seizoen 50 procent korting geeft. Het heeft dubbel gesmaakt.

Klik hier voor alle andere fotos

Na een door de storm regelmatig onderbroken nacht zijn onze Duitse buren met kleine kids rond 7 uur klaar om de wereld te verkennen. In Kessel-Lo hebben Anna en Willem tante Joke en co hopelijk een beetje langer laten slapen. Fien trekt vandaag voor het eerst naar Maastricht voor haar deeltijdse opleiding aan de Toneelacademie. We duimen mee dat die een succes wordt. Spannend.

Onderweg naar de receptie geraken we aan de babbel met een sympathieke Fransman uit Clermont-Ferrand (wiens vrouw voor Michelin werkt – mais oui, évidemment) die met z’n gezin 3 weken op verkenning was in Zweden. Hij is fan van de rust in dit land, geen stress, geen gejaagdheid, en geen claxonnerende chauffeurs. “En France par contre” merkt hij op met een knipoog.

Onze tocht gaat via Arild waar we verrast worden door een serie wijnranken. Wijn in Zweden? Onverwacht. Iets om te googlen, wie weet zelfs te proeven. We rijden door velden, appelboomgaarden, en zien voor het eerst wat meer dieren in het decor: koeien, paarden en schapen, en aan de rand van een bos een schichtig koppel herten met een jong.

Vanop z’n zitmaaier wuift een grijzende man ons vrolijk goeiedag. Een paar straten verder doen vrienden van Husqvarna het werk, weliswaar zonder sympathieke begroeting.

Wegenwerken maken dat we een omleiding moeten volgen. Het nieuw geasfalteerd wegdek is nog niet klaar voor fietstoeristen, maar met veel plezier wijst een vriendelijke wandelaar ons de weg.

De koffiepauze in Albertsgården is er eentje om in te kaderen. Wat een decor. Precies 100 jaar terug in de tijd. We hebben het hele terras voor ons alleen, enkel het gezelschap van de (mini)waakhond en huiskat die smakelijk een muis oppeuzelt. Latte? Neen, niets fancy, alleen koffie of thee. Met de hand opgeschonken en in een porseleinen kopje geserveerd op een hip roze dienblad. Als we goed en wel neerzitten, beseffen we dat we geen Zweedse kronen op zak hebben en we vrezen even voor de betaling, maar uiteindelijk blijkt die zonder problemen contactloos te lukken met Bancontact. De digitalisering is soms verder gevorderd dan je zou denken. Gelukkig maar, een afwas als wederdienst gespaard.

Omdat mijn linkerhiel vanmorgen dik, pijnlijk en rood was, stoppen we in Ängelhom bij Kronans Apotek. Hulplijn vriendin Frieda heeft uit Torhout wat tips gegeven en dus ga ik vol goeie moed naar binnen. Omdat de apotheek ook covid vaccinatie doet, is er een verpleegster. Ze kijkt en bevestigt de ontsteking aan m’n achillespees. Ik stap buiten met een extra zooltje en een verstevigende band. Op hoop van zegen want we willen nog niet naar huis!

Wanneer we de fietsroute weer oppikken, zien we 2 oude bekenden opduiken. Een jong koppel uit Lübeck fietst van Ystad naar Göteborg, blijkbaar min of meer op ons tempo want we stonden al een paar keer op dezelfde kampeerplaats. Zij fietsen straks dapper door tot een camping in Torekov.

Wij slaan af naar de AirBnB van Anneli die ons hartelijk welkom heet. Wij krijgen de hele bovenverdieping – met heel ver een stukje zee in zicht. Zij leeft beneden. We mogen zelfs de keuken en alle toebehoren gebruiken. Wat een luxe. Ondertussen plukt onze gastvrouw de rijpe appels van haar appelboom. Regen? Welke regen?