Klik hier voor alle andere fotos

Voor het ochtendgloren horen we al regelmatig een fikse tred op de looppiste vlakbij. Jan meldt om 6u30 doodleuk dat het 7u30 is en vermits de buienradar regen voorspelt om 9u, verwacht hij direct actie. Na een warme douche in de bijzonder nette en goed georganiseerde sanitaire blok, is de tent in geen tijd afgebroken en hangen alle tassen aan de fiets. We ontbijten luxueus op het overdekt terras en bij het uitchecken hoeven we niet eens extra af te rekenen voor het warm water, een fijne attentie van de uitbater.

De route start met een stevige helling en dat zal vandaag niet de laatste zijn. Jan noteert aan het eind van de dag behoorlijk wat hoogtemeters. Bovendien een strakke noorderwind op kop. We zijn wakker. Onderweg een Karmelieten klooster, wat verder het dorpje Fortuna. Daar leeft een labrador zich uit in de golven terwijl z’n baasje rustig over het strand kuiert, Airpods in de oren (hier opvallend populair).

In de verte zien we Helsingborg dat via een korte ferry een vlotte verbinding met Denemarken garandeert. We wijken even van de route af, op zoek naar een koffie. Die vinden we lekker lokaal bij het gezellig ingericht Bruket Kaffebar, middenin de studentenbuurt. Wat verderop de bibliotheek en het stadstheater dat voor de winter voorstellingen van Antigone aankondigt.

Op de Gröningen promenade ruilen we de Sydkustleden voor de Kattegattleden, een stukje van eurovelo 7 of de sun route. Al valt die zon dik tegen vandaag. Ze is nergens te bespeuren. Wolken en regelmatig druppels.

De nieuwe route begint goed, een breed fietspad, mooi geasfalteerd, per rijrichting een vak. Enige nadeel: een lange bergop.

Wat toeristische drukte bij het Sofiero kasteel, een van de landhuizen van de koninklijke familie. Net daarvoor een pijl naar Bröd Kultur, een artisanale bakkerij in een prachtig pand, een omweggetje waard.

In Viken is er geen viking op straat, wel een Deen die naast ons komt fietsen en in vlot Frans een praatje maakt. Hij woont nu in Zweden, heel z’n leven internationaal gewerkt, en hij heeft begot een tante in Brugge. Kleine wereld. Wat een mens niet allemaal te weten komt op 1 minuut samen fietsen, grappig toch?

Klik hier voor alle andere fotos

Vannacht gelukkig heerlijk geslapen, net wat nodig was om de batterijen op te laden. We worden wakker door het getokkel van vallende mirabellen op het dak van ons mini huisje. De wind laat weinig aan de verbeelding over. 4 beaufort volgens buienradar. Zo klinkt het ook. De zon van gisteren heeft plaatsgemaakt voor grijze wolken. Het miezert als we vertrekken.

We rijden door Limhamn richting Malmö. Sportieve Zweden laten zich niet afschrikken door het weer: frisbee, tennis, golf, crossfit, kleiduifschieten, roeien, nordic walking (hoe kan het ook anders). Een jonge moeder doet een work-out in het park terwijl haar baby slaapt. Minder sportieve Zweden kiezen voor een elektrische deelstep. Ze zijn er in diverse kleuren en maten van Bolt, Voi. of Tier.

We passeren wijken waar volop nieuw wordt gebouwd. Versluys heeft hier een stevige concurrent. De setting is vaak mooi aan het water en als je binnen kijkt opvallend veel Scandinavisch wit.

De Sydkustleden loopt langs het station en de universiteit. Wat later een stuk met veel industrie. Tegenliggers beuken tegen de wind, wij hebben (voorlopig) meer geluk. In Lomma springt de automatische fietsteller op 192.

Net na het Happy Katthotell kunnen we droog picknicken, maar daarna is het uit met de pret. We worden nat en mijn energiepeil heeft last van een dip. In een bos loopt een dapper meisje van een jaar of 8 moederziel alleen met roze paraplu en schooltas. Wat verderop is een dame op zoek naar wilde paddenstoelen. Zou ze in dit weer haar rieten mand helemaal vullen?

In Landskrona (volgens onze redactrice op het thuisfront ook te koop als comfortabele zetel bij Ikea) fietsen we langs een citadel. Wat een setting alweer!

Rond 16u arriveren we op camping Borstahusen. Het hoogseizoen is voorbij. Het is rustig bij het inchecken en we hebben ruime keuze om de tent te zetten. De regen is gestopt, hoera. Tijd om even te bekomen van al die kilometers.

Aan een tafel verderop installeren 3 koppels zich voor een uitgebreide avondpicknick. Op het golfterrein om de hoek vliegen de balletjes vrolijk in het rond. Op het strand waagt een zwemmer zich bij zonsondergang in het water. 16,7 graden, hij liever dan ik.

Klik hier voor alle andere fotos

“Kamperen is de mooiste zomersport waarvan je steeds weer jonger wordt“. Vanochtend vraag ik me serieus af of dat geen fabeltje is. Lang geleden dat ik zo slecht heb geslapen. We zijn duidelijk nog niet helemaal in de juiste flow. En maar draaien en keren worstelend met m’n opblaasbaar Exped kussen. Uiteindelijk ben ik tegen de ochtend toch in dromenland geraakt, gelukkig maar. Als we rond 8 uur wakker worden, zijn de meeste Duitsers op het tentveld verdwenen. Zij namen de vroege ferry richting Kiel terug naar huis.

Wij sorteren de laatste onnodige spullen, monteren de fietstassen met “de basics”, en zwaaien de Volvo uit. Die neemt de volgende weken vakantie op de oecumenisch geïnspireerde camping in ruil voor een kleine bijdrage. “God ziet u, hier steelt men niet”. Håller tummarna.

Jan zet de banden op 3 bar – elk detail telt als je meer dan 1000 kilometer in het vooruitzicht hebt – en weg zijn wij. Met bagage voel je je op de Santos meteen in fietsvakantiemodus, stabiel als een tank.

De weg loopt via Trelleborg, de meest zuidelijke stad van Zweden. Hier meren de hele dag door ferries af en aan, van en naar Noord Duitsland. Volgens broer Koen is ze ook bekend van haar autobandenmerk. Maar of dat zo degelijk is als Michelin, blijft natuurlijk de vraag.

We fietsen door velden met diverse gewassen. Graan, rode kool, bieten. Potatis lijkt de Zweedse tegenhanger van Van Haesendonck in Weerde. Ze maken reclame voor hun hoevewinkel op donderdag en vrijdag. Wat verderop prikkelt de geur van verse uien onze neus. Collega Bart zei me dat de provincie Skåne het West-Vlaanderen van Zweden is, ook met een eigen taaltje. Jan voelt zich meteen thuis, al is er aan de taal precies nog wel een beetje werk.

Na de velden komen we terug dichter bij de kust. Het landschap verandert. We rijden door wijken met houten huizen, er hangt een vakantiegevoel. De zon schijnt volop en de bossen geuren naar dennenhout. We picknicken met zicht op het water. Daarna zigzaggen we door een heleboel uitgelaten schoolkinderen en houden halt voor een koffie op een sympathiek terras bij Mãrta in Höllviken.

Malmö komt in zicht. Onder de indrukwekkende bridge kruist een wielertoerist in CSC truitje ons pad. Die heeft dringend een update nodig ;-).

In Limhamn neemt zoon Elias de honneurs waar voor mama Isabel. Hij is net terug uit school en verwelkomt ons in vlot Engels in de AirBnB achterin de tuin. Klein maar fijn, meer moet dat niet zijn. Hopelijk een betere nacht dan de vorige.

Klik hier voor alle andere fotos

Maandagochtend. Het zonlicht vervangt de wekker. De boer is aan het werk want het is volop oogstseizoen. Tarwe en rogge worden van het veld gehaald en opgeslagen in grote silo’s. Dit jaar is de kwaliteit niet super en daarom zal het verwerkt worden tot veevoeder en niet tot bloem voor microbakkers zoals Jan.

Even denk ik aan collega Peggy die vandaag ongetwijfeld op de tanden zal moeten bijten na 3 weken vakantie in de Griekse zomerzon. Maar top als ze is, lukt dat haar wel. De staffing is in goeie handen. Tijd om de knop helemaal om te draaien naar vakantiemodus.

De autotrip gaat verder over relatief rustige autostrades. De chauffeurs zijn gedisciplineerd en de DSV collega’s van Tonya zijn hier talrijk. Vlak voor Malmö duiken we in een lange tunnel onder het water. Euhm, moest dat hier niet Thé Bridge zijn? Na een kleine teleurstelling rijden we uiteindelijk toch over het water. Wegenwerken maken dat we aan 30 km/uur volop van het uitzicht op de brug kunnen genieten. De zee is kalm, de zon schittert, hier en daar trekt een grote boot een spoor door het water. Sverige, här kommer vi !

We installeren ons op de camping en ontmoeten een koppel Duitse fietstoeristen. Hun bagage is minder uitgekiend dan de onze. Ze zijn geladen als muilezels, zelfs met een fles tax free whisky… Die komt wellicht nog van pas om de zadelpijn te verzachten die gisteren blijkbaar na amper 10 km de kop opstak.

We verkennen de buurt te voet en ontdekken een kleine haven met terras. Tijd voor een eerste koffie en die smaakt heerlijk.

Home made ratatouille als avondmaal aan de tent en dan op tijd onder de wol. Morgen volgt het échte werk. Duimen dat de beentjes mee willen.

Klik hier voor alle andere fotos

Eindelijk. Het is zover. Na meer dan anderhalf jaar rondjes draaien rond de kerktoren, kunnen we onze vleugels weer eens wat breder uitslaan. Tijd om onze conditie te testen. Het eerder gemaakt plan om de Limesroute te fietsen (van Katwijk tot Wenen) hebben we last minute ingeruild voor een fietslus in het land van Pippi Langkous.

Na een goed georganiseerde maar tijdrovende inpak op zaterdag (niettegenstaande de gedetailleerde paklijst), ben zelfs ik vandaag voor de wekker wakker. We starten de auto dus om 8 uur, beide fietsen achterop. De rit gaat via een nog rustig Antwerpen en Eindhoven richting Duitsland. Redelijk wat Stau door werken bij Bremen en Hamburg, maar na 750 km bereiken we in Flensburg de Deense grens. Van covid controles is nergens iets te zien, wel een pijl naar een gratis covid testcentrum net over de grens.

Gastvrouw Theresa stuurt onderweg een bericht dat ze niet thuis zal zijn bij aankomst, maar de Deense vlaggetjes wijzen ons vanzelf de weg. Onder een staalblauwe hemel ontdekken we onze AirBnB kamer in een oude boerderij, omgeven door een prachtige tuin met een overvloed aan vlinders. Hier had Natuurpunt in het voorjaar haar vlindertelling moeten houden… Binnen begroet een Leuvens Fonske ons op de kast. Hoe zou die hier beland zijn? We voelen ons meteen thuis. De poes miauwt om aandacht. Ronia, de hond, vergezelt ons spontaan op een avondwandeling in de buurt.