Klik hier voor alle andere fotos

“Kamperen is de mooiste zomersport waarvan je steeds weer jonger wordt“. Vanochtend vraag ik me serieus af of dat geen fabeltje is. Lang geleden dat ik zo slecht heb geslapen. We zijn duidelijk nog niet helemaal in de juiste flow. En maar draaien en keren worstelend met m’n opblaasbaar Exped kussen. Uiteindelijk ben ik tegen de ochtend toch in dromenland geraakt, gelukkig maar. Als we rond 8 uur wakker worden, zijn de meeste Duitsers op het tentveld verdwenen. Zij namen de vroege ferry richting Kiel terug naar huis.

Wij sorteren de laatste onnodige spullen, monteren de fietstassen met “de basics”, en zwaaien de Volvo uit. Die neemt de volgende weken vakantie op de oecumenisch geïnspireerde camping in ruil voor een kleine bijdrage. “God ziet u, hier steelt men niet”. Håller tummarna.

Jan zet de banden op 3 bar – elk detail telt als je meer dan 1000 kilometer in het vooruitzicht hebt – en weg zijn wij. Met bagage voel je je op de Santos meteen in fietsvakantiemodus, stabiel als een tank.

De weg loopt via Trelleborg, de meest zuidelijke stad van Zweden. Hier meren de hele dag door ferries af en aan, van en naar Noord Duitsland. Volgens broer Koen is ze ook bekend van haar autobandenmerk. Maar of dat zo degelijk is als Michelin, blijft natuurlijk de vraag.

We fietsen door velden met diverse gewassen. Graan, rode kool, bieten. Potatis lijkt de Zweedse tegenhanger van Van Haesendonck in Weerde. Ze maken reclame voor hun hoevewinkel op donderdag en vrijdag. Wat verderop prikkelt de geur van verse uien onze neus. Collega Bart zei me dat de provincie Skåne het West-Vlaanderen van Zweden is, ook met een eigen taaltje. Jan voelt zich meteen thuis, al is er aan de taal precies nog wel een beetje werk.

Na de velden komen we terug dichter bij de kust. Het landschap verandert. We rijden door wijken met houten huizen, er hangt een vakantiegevoel. De zon schijnt volop en de bossen geuren naar dennenhout. We picknicken met zicht op het water. Daarna zigzaggen we door een heleboel uitgelaten schoolkinderen en houden halt voor een koffie op een sympathiek terras bij Mãrta in Höllviken.

Malmö komt in zicht. Onder de indrukwekkende bridge kruist een wielertoerist in CSC truitje ons pad. Die heeft dringend een update nodig ;-).

In Limhamn neemt zoon Elias de honneurs waar voor mama Isabel. Hij is net terug uit school en verwelkomt ons in vlot Engels in de AirBnB achterin de tuin. Klein maar fijn, meer moet dat niet zijn. Hopelijk een betere nacht dan de vorige.