Klik hier voor alle andere fotos

Onweer en zware windstoten zorgden voor een onderbroken nacht. Gelukkig hield ons MSR tentje stand. Rond 8 uur is het ergste voorbij, maar de regen blijft verder tikken. De duurste camping tot nog toe (40 CHF) biedt geen garantie op een wolkenloze hemel.

Onze Zwitserse buren laten het niet aan hun hart komen en beginnen de dag dapper met een frisse duik in het meer. De solofietser met piepklein tentje uit Basel is snel ingepakt en zet zijn Rhoneroute verder. Zijn plan is om de Middellandse Zee te bereiken voor midden september.

Maandagochtend, dus wij doen eerst inkopen in de Coop “pour toi et pour moi”. Een oudere dame met kleine schoothond geeft ons de raad voldoende energie in te slaan als ze mij de blauwe bessen ziet overgieten in ons voorraadpotje.

De tocht gaat relatief licht (?) omhoog. We rijden langs een middelbare school die zich klaarmaakt voor la rentrée volgende maandag. “La différence fait la beauté de ce monde” luidt een slogan op de muur. In Duitstalig Zwitserland zitten de leerlingen ondertussen al ijverig weer op de schoolbanken.

In Nyon lokt het terras van het sympathiek café Milo. De kok van dienst kampt met een klein technisch probleem. Zijn gasbidon is leeg net nu een aantal klanten wil proeven van de barbecue met Zwitsers vlees die op het bord wordt aangeprezen. Wij houden het op koffie met een lekker stuk quatre-quart van de dag.

Vervolgens naar het station. Het plan is vandaag de trein te nemen tot Le Brassus, kwestie van een aantal hoogtemeters te winnen nu de pittige Jura route op het programma staat. De dame van SBB helpt ons met de reisweg en de juiste tickets. Via Renens en Le Day rijden we zonder puffen of zweten een eind omhoog tot net voor Le Brassus. Wat een luxe, zelfs al heeft het iets van een processie van Echternach want tijdens onze trip komen een aantal plaatsnamen ons bekend voor.

Na de treinrit kunnen we nog droog fietsen over een mooi aangelegde houten steiger boven het moeras, maar net als we aan Camping à la Ferme arriveren, is er een enorme plensbui. De uitbater is niet thuis. Hij bevestigt aan de telefoon dat we ons alvast kunnen installeren. Het gaat er hier gemoedelijk aan toe. Geen vaste caravans voor een half jaar. Gewoon een echte natuurcamping met alleen tijdelijke gasten, veel families met (klein)kids die gratis gebruik kunnen maken van kano’s en pedalo’s op het meer en ander buitenspeelgoed op de oever. De Zwitserse oma en opa met uitgebreide kroost naast ons maken meteen een praatje en als we iets nodig zouden hebben, moeten we het hen simpelweg vragen.

We kunnen eten in het sympathiek keukentje en na een heerlijk warme douche is er tijd voor m’n boek “De 100 jarige man die door het raam kroop en verdween” (met dank aan Thérèse voor de tip).