Klik hier voor alle andere fotos

Jan heeft als een blok geslapen ondanks het geronk van de tractoren tot laat in de avond. Zouden al die kilometerkes er voor iets tussenzitten? Vanmorgen staan we op in de regen. Het is dus spurten naar de douche, een snelle boterham uit het vuistje, en dan nat inpakken. Niet ideaal, maar we hebben het overleefd. What doesn’t kill you, makes you stronger 😉

Op de fiets krijgen we meteen een portie gezonde boerenlucht mee, ahum. In Esterwegen rijden we bijna letterlijk backerei café Otten binnen “onze keuken maakt niet slank, maar wel gelukkig”. We ondervinden het aan den lijve. De koffie warmt ons op. Nu zijn we klaar voor de dag.

Esterwegen heeft een triest verleden, leert ons de reisgids. In de Tweede Wereldoorlog was hier een groot concentratiekamp, niet zo gekend als Auschwitz, maar helaas niet minder gruwelijk.

Van de provincie Ammerland rijden we naar de provincie Emsland, een veen- en turfwinningsgebied. Volgens Jan ligt m’n tempo een stuk hoger dan in het begin. Zou dat de conditie zijn na meer dan 1000 km of het feit dat (mijn favoriet) fietsland Nederland steeds dichterbij komt?

In Kluse worden we “herzlich wilkommen” geheten en 500 meter verder staat de perfecte picknickbank. Heerlijk in de schaduw tussen de bomen, zelfs een voetsteuntje erbij, geen wespen.

Met extra energie rijden we de grens tegemoet. Een paar grote scoutskampen langs de route. In de stilte kan je onder de immense hoogspanningskabels de stroom horen knetteren.

Heel veel groene energie in dit grensgebied. Op een klein bruggetje in de bocht naar rechts na het bos ligt Nederland. De grens zelf is amper te zien, maar je merkt het meteen. Een ander straatbordje, mooi fietspad tussen de velden, vlak land, nieuwe aardappelen en bieten zover je kan kijken.

In Ter Apel houden we halt voor koffie op een gezellig terras. Leuke groene plek waar net een stijlvolle bruiloft plaatsvindt. De zwarte Cadillac blinkt feestelijk voor de deur.

Nog een boogscheut en we arriveren op de Mini-camping Emmerdennen, middenin de natuur gelegen, niet te groot, met zicht op een aantal volkstuintjes. Voor ons tentje staan een appelboom en een picknickbank die onze buurvrouw Irene heeft opgefleurd met wat bloemen.

De gezelligheid valt meteen op. Iedereen praat met iedereen. De buurman van links heeft medelijden met die Belgische trekkers en biedt spontaan een restje hertenstoofpot aan, de buurvrouw van rechts heeft nog een ui en knoflook voor in onze pasta. We genieten van een zachte zomeravond, meer moet dat niet zijn.