Hoog tijd voor een nazomer update met nog wat kiekjes van de afgelopen maanden.

Er was een gezellige snikhete (!) namiddag in eigen tuin met Els, Noah, Andres en Lina.

Eind juli vierde Tante Nénée haar 80ste verjaardag en heel de familie deelde in de vreugde. Het verrassingsfeest werd een succes en de feesteling voelde zich duidelijk in haar nopjes.

In augustus trok ik samen met Griet en Anne nog een weekje naar zee terwijl Jan naarstig bleef doorwerken. Ondanks het kwakkelweer vloog de tijd voorbij. De klassieke vriendinnen met kids hadden geluk… dinsdag werd de enige echte stranddag ! Hen nodigen we volgend jaar gegarandeerd weer uit…

Begin september legden we een voorraadje hout aan om de winter door te komen en heel recent kwam Helen bij ons logeren (nadat Yvonne en Merrisa terug naar huis waren vertrokken na een weekendje Antwerpen). Na een mislukte poging een paar jaar geleden omwille van een niet te vinden paspoort, waren we blij dat er deze keer geen kink in de kabel kwam.

Terwijl het in Vlaanderen eerder herfst dan lente werd, zochten en vonden wij de zon in het zuiden. Het initieel gepland bezoekje van Koen en Tonya viel helaas in het water, maar het laatste weekend kregen we onverwacht het gezelschap van Frieda.

Met Le Guinot als uitvalsbasis ontdekten wij heel wat moois in Saint-Emilion, Bergerac, Sarlat, de Médoc, Bordeaux en omstreken. De tijd vloog voorbij en op Pinkstermaandag reden we terug naar huis met een auto vol zon en andere herinneringen aan de vele chateaux die deze streek rijk is.

Met speciale dank aan Iris en Michiel die in Saint Martin de Gurson een ideale vakantiestek hebben gecreëerd ! Jan ontdekt graag nieuwe dingen, maar hopelijk kan ik hem overtuigen om toch nog eens terug te gaan … zoniet zoek ik een ander ‘slachtoffer’… wie stelt zich kandidaat ?

Klein accidentje… voor Bomma loopt -na een ongelukkige val over de drempel van het schuifraam- tegenwoordig alles op wieltjes 😉

Sterren

heel ver in de verte
staan de sterren
niet te tellen
meer
veel meer
dan ik mij kan voorstellen

heel ver in de verte
zo ver als ik kan zien
zie ik sterren
en ze zien mij ook
misschien

(H. & M. Hagen)

Dankzij broer Koen zagen we nog eens een stukje van de wereld…

Onze citytrip was een heuse belevenis. Het Rode Plein, het Kremlin, de Moskovieten in winterse kledij, de vrieskou buiten tegenover de saunatemperaturen binnen, de krioelende massa mensen in de rijkelijk versierde metrostations, het schitterende goud, de vodka, het bier, de prachtige kerken, de sjiekste winkels in de Goem naast de simpele kraampjes op straat, de militairen en politie in het straatbeeld, de duizenden auto’s van Lada tot exclusief Europees met geblindeerde ruiten en zwaailicht, elk -volgens het recht van de sterkste- op zoek naar hun plekje op de rijweg (inclusief voet- of zebrapad), de Moskva rivier, Ivan de Verschrikkelijke, Peter de Grote, de Romanovs, Stalin, Lenin, Poetin, de Perestrojka, de mensen zonder thuis, het circus, een taal die zo vreemd lijkt – al begin je na een paar dagen toch al wat meer te herkennen dan bij aankomst, en zoveel meer kleine en grote details uit het dagelijkse leven…

Veel indrukken in een stad die duidelijk volop in beweging is. Een aanrader ! Een stralende winterzon en het feit dat we het voorrecht hadden om te logeren in het ****-appartement van Koen en in de watten werden gelegd door Tonya, gaf alles nog een extra ‘touch’.

Spazieba, Koen & Tonya !
A bientôt…