Klik hier voor alle andere fotos

8 juni, m’n zilveren werkjubileum. Exact 25 jaar geleden begon ik bij Sys-Aid in het kleine kantoor aan de Plantin Moretuslei in Antwerpen. Hun Nederlandse thuisbasis was Venlo en nét vandaag worden we wakker in Velden bij Venlo. Toeval bestaat niet. Geen betere manier om deze dag te vieren dan door mezelf te trakteren op een fijne zomerse vakantiedag.

Na het ontbijt rijden we richting de veerboot die ons voor 2 euro in een mum van tijd naar de andere kant van de Maas brengt.

“Niet vergeten, boer en tuinders zorgen voor ons eten”. Velden vol asperges, wortelen, aardappelen, rabarber, ajuin, en ander lekkers wisselen elkaar af. Grote sproei-installaties voeren strijd tegen de droge oostenwind. Af en toe krijgen we op het fietspad een gratis douche. Maar echt veel lijkt het niet te helpen. Het stof op de gravelpaden waait in alle richtingen.

Jan Linders, het voordeel van het zuiden, zorgt vandaag voor ons proviand. Koffiepauze bij Parc De Witte Vennen. De aspergeroute verandert in de Maasroute en na de lunch ruilen we de provincie Limburg voor Brabant.

Als we het historisch centrum van Gennep binnenrijden, herkennen we het centraal pleintje van onze ronde van Nederland. We drinken een frisse cassis en doen boodschappen bij Albert Heijn. Daarna is het nog een 12-tal kilometer tot ons einddoel van vandaag. Makkie, denken we, maar dat hadden we beter niet gedacht. Nog een paar stevige kuitenbijters, wind op kop en zware zandpaden… De Mookerheide geeft ons een mokerslag!

Maar, eind goed, al goed. Op camping Op den Stuwwal krijgen we een ruime plek in de schaduw, vlak naast 2 hertjes. Voor de bikkelharde grond leent onze buurman in Feyenoord t-shirt ons een hamer terwijl z’n vrouw met haar dochter videobelt en in geuren en kleuren vertelt over de 2 jurken die ze vandaag heeft gekocht. Dankzij de camera kunnen de voor- en achterzijde van beide nauwkeurig worden geïnspecteerd en becommentarieerd door het thuisfront. Wij luisteren gezellig mee.

Weer : Zon, tot 26 graden
Wind : (N)O 2-3

Klik hier voor alle andere fotos

Jan was gisteravond meteen in dromenland. Ik begon in De Zeven Zussen. Dankzij de Kobo app kan dat zonder extra gewicht, niet onbelangrijk voor een vakantiefietser. Een heel leger kwakende kikkers zorgde voor een avondconcert.

Vroeg in de ochtend vervangen de kraaien onze wekker. De camping komt stilaan tot leven. De overburen hebben een kleurrijk Piet Mondriaan tafellaken op hun ontbijttafel. De buurman rechts doet een paar stretch oefeningen.

Deze camping heeft z’n beste tijd gehad. Er is geen wc-papier en het sanitair is een beetje (veel) verouderd. Douchen kan enkel mits een 50 cent muntstuk in de automaat. Als je dan op de koop toe je handdoek in de tent vergeet, begint je dag niet echt toppie.

Na een babbel met de buren over materiaal en ander fiets wel en wee, vertrekken we rond 10 uur. Het is bewolkt en frisjes, er vallen een paar spetters. In manège Ten Berg traint iemand z’n paard op de dressuur piste. Wat verderop spotten we zowaar een dromedaris in de wei. Affiches aan bijna alle ramen van het dorp St Joost vinden duurzaamheid ok, maar tegen mega molens zeggen ze nee.

We fietsen door velden vol asperges. Later enorme serres van een aardbeienkweker. De boeren zijn druk aan het werk. Er passeert regelmatig een tractor of mestkar, inclusief gezonde boerenlucht.

In juli vindt Middeleeuws Montfort plaats. Tegenover het fort wordt de historische tuin klaargemaakt voor alle festiviteiten.

Wat verderop in Melick begint het harder te regenen. Buienradar ziet er niet goed uit, dus tijd voor de regenkledij. Het Pieterpad laat Roermond links liggen. We picknicken in Herkenbosch, nog steeds een beetje in de regen maar de grote bomen zorgen voor beschutting. De lunch gaat vlot binnen. We hebben honger en vooral ik heb nood aan extra energie. De noordoostenwind speelt ons al de hele dag parten.

Een bord waarschuwt voor een broedende buizerd. Jan stelt een pauze voor op het terras van Herberg De Bos. Ik heb niet veel nodig om overtuigd te worden. Latte met lekkere aardbeienvlaai en voor Jan koffie met een soort biscuit met krieken en veel slagroom (heel erg in trek bij Duitsers die hier vlak over de grens wonen). Daarna kan de wind ons niet meer deren. Zelfs de hellingen rond Venlo overwinnen we zonder al teveel puffen. De zon is terug van de partij.

Vanavond installeren we ons tentje in de sympathieke familiecamping Hovershof in Velden. De treurwilg zorgt voor schaduw en we delen de picknicktafel met Kiki. Ik schat haar ergens rond de dertig. Ze besliste een paar dagen geleden om maar eens op stapvakantie te gaan. Doel is een muziekfestival in de buurt van het Duitse Essen. Een tentje van Decathlon houdt haar droog, ze heeft al flinke blaren op haar voeten en de (loodzware) luchtmatras die ze nog uit haar jeugd kon recupereren, bleek gisteravond lek. Vandaag is ze daarom gaan shoppen en straks ligt ze op een superdeluxe self-inflating matje. We wisselen wat kampeertips uit en ze staat ervan versteld hoe wij een avondmaal op tafel toveren. Een fijne ontmoeting.

Weer : Bewolkt met af en toe regen afgewisseld met zon, tot 24 graden
Wind : NO 3

Klik hier voor alle andere fotos

De tuin was een ideale stilteplek vannacht tot de haan van de buren rond 4 uur kraaide. De 2 ezels lieten hun baasje iets later al balkend weten dat ze honger hadden. Lang leve het platteland! Toch altijd weer even wennen zo’n eerste nacht in de tent. Intermittent sleeping. Luchtmatras en hoofdkussen mogen wat zachter volgende nacht. Maar voor de rest niets te klagen. De zon komt op en in het keukentje krijgt Jan met 1 druk op de knop van het espressomachine verse koffie. We schrijven iets in het gastenboek, doen nog een babbel en poseren voor de foto die Maddy steevast van haar gasten neemt. Weg zijn wij. De brug van Vroenhoven, over de imposante Maas, is vlakbij. Die herkennen we van onze ronde van Vlaanderen. Een paar meter verder lacht de grenspaal ons toe. Nederland, here we come.

Aan de voet van de Sint Pieterberg sluiten we aan bij de lange afstandsroute. We doorkruisen Maastricht. Langs de St-Lambertuslaan staan opvallend statige huizen. Een fietsende tegenligger draagt een t-shirt met de slogan “ik geloof in jou en mij”. Die krijgt een eervolle vermelding voor meest originele aanmoediging van de dag.

Andere voorbijgangers houden het bij een vriendelijk hoi of ze steken hun hand op. Opvallend veel wandelaars. Die blijken deel te nemen aan een wandelvierdaagse in de streek.

Een bord geeft tekst en uitleg bij het oorlogsmonument Bronsdaelgroeve. We stoppen op het terras van de Geulhemermolen. Voor het luxehotel St Gerlach zijn we niet echt gepast gekleed. Ander keertje dan maar?

Het Pieterpad wordt een prachtig gravelpad met 360 graden zicht op velden. Maddy zei dat we ons wellicht niet aan hellingen moesten verwachten, maar in de realiteit glooit het aardig. Onze eerste versnelling komt bij momenten heel goed van pas. Een bord kondigt een gevaarlijke helling van 10 procent (!) aan. De meeste andere fietsers rijden elektrisch. Tja, zelfs in Nederland lijken die tegenwoordig beter te verkopen dan de typische Omafiets.

Velden wisselen af met bossen waar de verfrissende schaduw deugd doet. Een fietsstraat wordt koninklijk aangekondigd, maar net zo min als bij ons worden de regels gerespecteerd. Al snel worden we ingehaald door ongeduldige chauffeurs.

Obstakel van de dag is een vrachtwagen met kraan die een straat blokkeert voor de levering van een nieuwe vleugelpiano. Daarvooor houden we met plezier even halt.

Na Sittard flirten we een tijdje met de Duitse grens om uiteindelijk te eindigen in camping Hommelhof in Susteren. We maken een praatje met onze buren voor 1 nacht uit Alkmaar. Zij fietsen het Pieterpad in de omgekeerde richting en vertellen dat onze volgende tocht weer wat vlakker wordt. We kruipen met een gerust hart onder de wol.

Weer : Zon en Stapelwolken, tot 26 graden
Wind : NO 2

Klik hier voor alle andere fotos

Terwijl Roger met z’n twee zonen al bezig is op de boerderij, serveert Lieve tegen 8 uur een rijkelijk ontbijt. We hebben honger en het smaakt. Klaar voor vertrek. Om 9 uur zitten we op de fiets en pikken we weer in op de route langs het Albertkanaal. Aan de overkant ligt een grote site van Nike.

De provincie Limburg heet ons welkom, maar ook hier is er af en toe een ommetje vermits het jaagpad op werkdagen tussen 6 en 18u wordt afgesloten voor het vlot laden en lossen van de binnenschepen.

In Barnoe maken ze zich klaar voor een top terrasdag. Is dit dé zomerbar van Limburg? Het ziet er in elk geval hip uit en affiches vragen om af te zien van zotte kuren en te denken aan de buren.

We blijken ondertussen op de F5 te zijn, de fietsostrade tussen Hasselt en Antwerpen. Een automatische teller noteert ons als fietser 297 en 298; in het hele jaar zijn er iets meer dan 100.000 geteld. Dat is veel minder dan langs de fietsostrade richting Brussel merkt Jan op.

In Stokrooie lacht een berm vol knalrode klaprozen ons toe. De wilde bloemen staan prachtig. Het zijn er meer dan gisteren in alle kleuren van de regenboog.

Niet ver na OLV van altijddurende bijstand komt Hasselt in zicht. We fietsen de stad binnen langs het sjieke Quartier Bleu en drinken koffie bij Bistro 12. Via het Kolonel Dusartplein zetten we onze tocht verder.

Jan heeft het gehad met het rechte jaagpad langs het water en kiest voor een alternatief via zijn vertrouwde gps app. Het vlakke land lijkt stilaan achter ons te liggen. We picknicken op een bankje in Diepenbeek terwijl een juf haar klas mee op wandel neemt. Wat later genieten we van een bolletje Bemmelijs bij Crèmedaus, in de schaduw van de kerk van Bilzen. Lekker verkoelend want het is warm.

Na Bilzen wordt het terrein duidelijk heuvelachtiger. Het gehucht Berg heeft z’n naam niet gestolen. Flashback naar Noorwegen, maar ik moet niet afstappen en na de berg gaat het gelukkig weer vlot naar beneden. Oef. Via Vlijtingen rijden we door landbouwvelden en fruitbomen naar Lafelt (Riemst).

Proviand inslaan bij de AD Delhaize en daarna aanbellen bij Maddy en Mathieu. Zij delen hun tuin met trage vakantiegangers zoals wij via het initiatief Welcome to my garden. We wagen ons aan een experiment. Maar, wow, wat een fantastische plek. Terwijl wij rustig de tent opzetten in de schaduw, plonzen de 5 kleinkinderen in het zwembad. Plezier dat ze hebben! Tegen etenstijd heeft Oma moeite om iedereen uit het water te krijgen, maar uiteindelijk lukt het haar toch. De rust keert weer en wij genieten van het avondzonnetje met enkel het gefluit van wat vogels als achtergrondmuziek.

Weer : blauwe zon, 24 graden
Wind : NO 2 tot 3

Klik hier voor alle andere fotos

Het is zover. Na een vlotte inpak kunnen we vandaag eindelijk weer op de fiets. Met 20 kg bagage (elk) voelt die als een stevige tank. De meeste buren slapen nog om 9 uur en ook bij Jolijn en Seb is er geen beweging te zien. Wij rijden richting Mechelen station. De fietsostrade brengt ons naar Duffel. Een eerste wegomlegging. Langs de Nete met opvallend laag waterpeil fietsen we richting Lier. Tijd voor koffie op het terras van Zuster Agnes in het gezelschap van een dames fietsclub uit Oppuurs in strakke groene pakjes. Een van hen klaagt over een dipje. Een stevige kop koffie biedt soelaas. Ik panikeer even over het fototoestel dat kuren heeft, maar vind uiteindelijk gelukkig de knop om alle instellingen te resetten.

De Nete meandert door het landschap. Hier en daar spotten natuurliefhebbers een zeldzame vogel. De kikkers kwaken erop los. In tegenstelling tot gelukzak Wouter die altijd wind mee heeft, staat voor ons de wind op kop, bij momenten stevig. We passeren het optrekje van Dries Van Noten. Het asfaltpad bolt goed. Ook de zondagse wielertoeristen willen snelheid maken en kondigen hun komst al roepend aan. Een individuele coureur traint achter een speed pedelec.

In Grobbendonk arriveren we aan het Albertkanaal dat de rest van de dag onze route bepaalt. Al is dat door allerlei werken niet helemaal recht op recht. Langs een omweg moedigt Nafi Thiam ons aan vanop een gevel in Herentals “Know you can”, gesponsord door AXA.

Plots prikkelt een zoete koekjesgeur onze neus. Mondelez, aha. Hier worden Leo wafels (Jan!) en Melo Cakes gebakken. Wat verderop een chemische geur, dat is net ietsje minder.

We drinken iets fris op het terras van de Aqua skiclub in Geel. Sandra Kim zingt J’aime la vie. 3 vriendinnen hebben zich geïnstalleerd met zicht op het kanaal en geven in hun Kempisch dialect commentaar op al wat voorbij fietst. Ze zijn op deze zonnige zomerdag met hun “elektrische vlo” op tocht.

Wat later arriveren we bij de Donken, ons Vrienden op de fiets adresje in Meerhout. De hond des huizes vervangt de bel en gastvrouw Lieve verwelkomt ons. We logeren in de vroegere kangoeroewoning van de oma en krijgen om vijf uur een lekker vers avondmaal. Haar man Roger vertelt over hun boerderij, akkerbouw en sinds 12 jaar biogas (ipv melkvee), best een complex proces waarmee ze via Fluvius een heel aantal gezinnen van stroom voorzien. Biogas Boonen, We reizen om te leren. Blijkbaar hebben ze hier onlangs de met salmonella besmette chocolade van Callebaut verwerkt.

Roger en Lieve blijken goeie vrienden van Filip en Krista, Vrienden op de fiets adresje waar we verbleven in 2016 tijdens onze ronde van Vlaanderen. Kleine wereld. Grote gastvrijheid.

Weer : Zon en blauwe lucht, tot 28 graden
Wind : NO wind 3 bft