“De herinnering is het mooiste toevluchtsoord”. Het boek van Paolo Cognetti las ik in geen tijd uit en ook de film liet een diepe indruk na. Close ging in de pers met bijna alle aandacht lopen, maar voor ons waren Charlotte Vandermeersch & Felix van Groeningen met het verhaal over Pietro en Bruno de grote winnaars.
De inspiratie voor onze nieuwjaarswens dateert dus van begin 2023. Vooraleer we de bladzijde van dit jaar definitief omdraaien, is deze stormachtige 31ste december ideaal om even terug te blikken.
Het jaar kende een moeilijke start met Bompa’s overlijden, vrij onverwacht, op 15 januari. Een tijd van afscheid nemen, herinneringen ophalen, 101 praktische dingen regelen, nog meer stilstaan bij de kleine dingen des levens, en dankbaar zijn voor elke dag. “Sterven is verhuizen naar iemands hart” leerde ik in een boeiende podcast van Manu Keirse. Verbonden over alle grenzen heen, zo noem ik het zelf. Samen sterk.
In kwade dagen, maar ook in goede.
Begin februari verkochten we met de familie Maldrie onze landbouwgrond in Overboelare, een gelegenheid om elkaar live terug te zien en nadien samen op de Grote Markt een authentieke mattentaart te eten. In het najaar schonken we met diezelfde familie en nog meer onbekende Waalse erfgenamen een stuk Silsombos-in-onverdeeldheid (met unieke wilde orchideeën) aan Natuurpunt, met dank aan onze tante Césarine uit Dilbeek (“waar Vlamingen thuis zijn”).
In maart zou ik met Anna en haar vriendin Elisabeth naar een voorstelling gaan van Morris, boek van Bart Moeyaert, verteld door Martine Tanghe. Helaas bleek bij aankomst de theaterzaal failliet. Als alternatief gingen we dan maar shoppen op de Meir en sloten af met een warme chocolademelk bij bakkerij Lints. Een iets minder cultureel getint uitje, maar Tante Veerle hoorde niemand klagen en zag dat het goed was.
Ome Jan gaf Jeroom een workshop brood bakken in z’n nieuw huis in Oostende. De kneder en Rofco oven van Bompa zijn in goeie handen. Het resultaat mocht er zijn. Jeroom is de broodbakker, Tim de patissier, steevast bijgestaan door bakkersgast Matisse, gespecialiseerd in potten lekken ;-). Zij verrasten ons met bokkenpootjes en nieuwjaarskoekjes naar Bompa’s recept. Overheerlijk!
Eind maart konden we in het gezelschap van de ex-Anders-Reizen-Toscane-wandelaars (eindelijk) het vernieuwd KMSKA bezoeken. Een boeiende gids liet ons kennismaken met oude en nieuwe meesters. De gezellige brunch achteraf bij Botellón gaf de druilerige zondag een hartverwarmende draai. Wie weet lukt het om in 2024 dat bezoek aan Kunstuur in Mechelen te realiseren?
Een van de hoogtepunten van het afgelopen jaar is ongetwijfeld de geboorte van Ophélie, bij Tim & Sylvie, begin mei, een lieve kleine meid die geniet van alle aandacht en al glimlachend van schoot naar schoot verhuist als we samen zijn. Er waren ook bijzondere verjaardagen: papa, Bomma, en Tante Helga die 85 werden, tante 97, Bart 60, mijn 25ste CSC/DXC jubileum in juni (?!), en het zilveren jubileum van Jos en Mechteld met een gezellig feest in ‘hun’ bos in Norg.
We namen afscheid van m’n bijna 8 jaar oude Volvo en ruilden hem in voor een Polestar, met dank aan DXC. Die rijdt vlot, opvallend stil en aangenaam, en het opladen kent nu geen geheimen meer.
Maar voor onze vakantie hielden we het bij de fiets. Na de steile hellingen van Noorwegen vorig jaar, beslisten we om dichter bij huis te blijven. De reportage van Arnout en z’n wandelende vrienden ‘Dwars door de Lage Landen‘ inspireerde ons voor een fietslus naar Pieterburen. We hadden in juni superveel geluk met het weer en genoten van het buiten in beweging zijn, de onverwachte ontmoetingen, het kampeerleven, en het gevarieerd landschap. Vlak was het parcours -zeker in het begin- allerminst, maar de conditie was duidelijk beter dan vorig jaar. Van afstappen of opgeven was er deze keer geen sprake. Gelukkig maar.
In de zomermaanden bleven we thuis en werkten door. Anna en Willem combineerden een logeerweek met een Shaka beachkamp in het Bloso domein, helaas met heel weinig ‘beach’ weer… Op 30 september beleefden we samen met bijna alle neven en nichten Vandermeersch ‘met aanhang’ een bijzondere nazomerse reüniedag in Roeselare. Jo & Sofie verwenden ons met een gastronomische lunch in Besjamel. Achteraf trokken we onze stapschoenen aan voor een wandeling in Torhout onder de deskundige leiding van nicht An. De weergoden waren ons gunstig gezind. We sloten de meer dan geslaagde dag af tussen pot en pint in het estaminet In ‘t Hof van Engeland.
2023 was ook het jaar waarin Oscar en Kaat een appartement kochten en renoveerden in Vorst, Pieter z’n stage bij Rewire in Den Haag succesvol afrondde, de sympathieke Charlotte ontmoette, en op zoek ging naar een eerste job, Tobias z’n extra diploma om les te geven op zak stak, Jeroom en Laurens hun studentenhuis in Gent onder handen namen, Sylvie na haar zwangerschapsverlof de school uit Brugge inruilde voor een andere school in Blankenberge, Willem de Musica voorgoed vaarwel zei en z’n draai vond in het middelbaar in het KLA, Alizée voor het eerst naar school ging, we samen met Joke en co genoten van een lekker maar wel heeeel slow diner bij Meteor in Heffen, we het Rubenskasteel herontdekten tijdens het Stories Unfold festival met een huiskamerconcertje van Wannes Cappelle, we met Nancy en Herman de Kalmthoutse Heide ontdekten, we met Frieda ons beider mijlpaal-verjaardagen met 2 jaar vertraging vierden in de Vlaamse Ardennen, en we samen met onze buren het jaar afsloten met een winterse wafelenbak (met dank aan Filip voor het eeuwenoud familierecept).
Heel veel herinneringen om te koesteren, ondanks alle ellende en geweld elders in de wereld. We zijn dankbaar voor de 365 dagen die achter ons liggen en openen onze armen voor de nieuwe herinneringen die 2024 voor ons in petto heeft.
Fijne jaarwissel !
Veerle & Jan
