Klik hier voor alle andere fotos

Camping Bisserup profileert zich als gezellige, gemoedelijke camping en dat kunnen wij na ons nachtje op hun tentveld beamen. Als ik ‘s ochtends ga douchen, komt een dappere dame in badpak fris en monter terug van een duik in het zeewater. 16 graden, en dat vinden de Denen (te) warm. Het herinnert me aan de aquagym in het zwembad van Hofstade, berucht voor het koude water.

Iets na negen worden we uitgezwaaid door een paar vaste gasten die zitten te ontbijten voor hun camper. Een korte stop voor picknick-aankopen in Dagli Brugsen en weg zijn we. Ik waag me aan een t-shirt met korte mouwen. Eerst een 40-tal km fietsen, dan een stuk trein, en vervolgens verder op de fiets.

We passeren prachtige traditionele huizen in diverse kleuren en het kasteel Holsteinborg waar o.a. Hans Christian Andersen een aantal van z’n sprookjes schreef. Heuvel op, heuvel af, tussen de velden met gewassen en wilde bloemen.

In Korsør volgen we de pijlen naar het station. De oversteek naar Nyborg kan je enkel met de auto of trein doen. Het is even zoeken om tickets te kopen aan de automaat en de weg te vinden naar spoor 3, maar gelukkig is er een lift. Alleen om de fiets op de trein te tillen heb je serieuze armspieren nodig, 3 hoge treden, en dat terwijl de conducteur al klaar staat om de deuren te sluiten, klein stresske ;-). Op amper 12 minuten arriveren we aan de overkant. We picknicken in de buurt van een gigantische gele Tour fiets, hier gezet als aandenken aan de passage van de Tour de France in 2022.

Na de lunch beslissen we om nog een 30-tal kilometer verder te fietsen langs Nyborg fjord zodat we aan een dagtotaal van 75 km komen. Dat is meer dan voldoende. Tijd om even te chillen. De baas van Lundeborg Ny Camping groet ons in het Duits vanop z’n grasmaaier. Om 17u kunnen we aan het onthaal komen betalen en ook muntjes wisselen voor de douche. De eerste keer deze vakantie dat we die tegenkomen, 5 DKK per keer, het water is wel lekker warm.

We maken tijd voor een telefoontje naar papa en Annemie om de jarige alvast proficiat te wensen voor morgen. Daarna eten we pasta ai funghi en vegetable hotpot, adventure food, lekker makkelijk en zo moet ons noodpakket niet terug mee naar huis.

Klik hier voor alle andere fotos

Liefde is… Om 6u30 wakker worden door het roekoeeën van de duiven in de boom boven je hoofd, je neus uit de tent steken, en vaststellen dat de achterband opnieuw plat staat…

Gelukkig is de oorzaak snel gevonden. Blijkbaar bleef er toch nog een mini glasscherf steken in de binnenkant van de buitenband waardoor de nieuwe binnenband langzaam maar zeker druk verloor. Doorwinterde vakantiefietser Jan is op alles voorzien en tovert hocus pocus een nieuwe binnenband uit z’n hoed.

Even paniek omdat we 1 van de 20 haringen missen, maar bij het wegrijden, blinkt die tussen het gras. En route!

Landschappen wisselen elkaar af telkens je een bocht maakt of een heuvel oprijdt. Als we even stoppen om een foto te maken, vertraagt een auto. Een Deen van een jaar of 60 stapt uit en begint spontaan te vertellen over wat er allemaal in de directe buurt te zien is. Hier vlakbij was jarenlang een opleidingscentrum voor F16 piloten. “You also have F16 in Belgium.” Toen het leger wegtrok, nam de politie de plek over zodat de hoogsten in rang in alle rust konden vergaderen. Tegenwoordig is het een naturskole, wellicht van dezelfde vereniging als die we een paar dagen geleden aan zee ontmoetten. De Deen heeft het ook nog over Europa en het feit dat de Denen rijk zijn geworden door bacon en boter. Dat slechts 12 procent van het land bos is, de overgrote meerderheid agrarisch. Duitsland zou 1 derde bos zijn. Dat het niet evident is om de targets van Europa te halen. 25 procent bos, zoiets bouw je niet op 1 dag…

Op het zelfplukveld staan de pioenen weelderig te wachten op een volgende klant.

In Naestved rijden we even om, op zoek naar een fietsenwinkel voor een extra reserveband, en via de golfclub fietsen we naar Karrebaeksminde. Na 50 km is het hoog tijd voor de lunch. We schuiven onze voetjes onder tafel bij Ditlevsens Fiskehus. Niet veel poespas, gewoon bestellen in de winkel en een plaatsje kiezen op het terras. We zijn omringd door locals. Het kan hier niet slecht zijn. De warm gerookte zalm laat zich smaken.

Nog even flink doortrappen tot aan Bisserup camping. De mevrouw aan de receptie vraagt of we gereserveerd hebben want ze zegt dat het hoogseizoen hier begonnen is en dat ze volzet zijn. Al bij al blijkt dat relatief te zijn. We zien nog heel wat plekjes onbenut en kunnen het tentveld gebruiken. Alles is netjes en verzorgd. In het sanitair blok zorgen Duitse schlagers voor de gepaste sfeer. Het strand is vlakbij.

Als ik na het avondeten ga afwassen, word ik omringd door alleen maar nieuwe Deense mannen. Een ervan volgt de wedstrijd van het EK op z’n smartphone, netjes geïnstalleerd op het plankje aan zijn wasbak. Als ik vraag hoe de Belgen het doen, zegt hij “zus en zo” en net op dat moment scoort Lukaku. Helaas wordt de goal afgekeurd door de VAR, niet terecht volgens de kenner. Slovakije wint.

Klik hier voor alle andere fotos

Geslapen als roosjes in een echt bed in het piepklein kamertje. Het voordeel aan een grote **** camping als die van Møn Klint is dat je er vers brood kan bestellen. Daar maken we met plezier gebruik van. Al onze natte spullen zijn droog en de achterband is terug hersteld, oef. Na een korte poetsbeurt van ons hutje, springen we met nieuwe moed weer op de fiets. Het eerste stuk is een heerlijk lange bergaf. We hebben gisteren meer geklommen dan gedacht. Vandaag kunnen we daar dan maar profijt uithalen.

De route loopt eerst langs een grotere verbindingsweg, wel met afgescheiden fietspad en op sommige stukken net gegoten asfalt. In een winkel in Stege is het altijd Kerst, aan de overkant houden ze een loppemarked.

Eens we aan Kalvehave het water hebben overgestoken, fietsen we opnieuw over prachtige landwegen, golvend tussen de velden, met af en toe een boerderij of een huis. Het valt op dat er veel “til salgt” zijn. En dat het hier altijd Kerst is, komt misschien door de enorme rijen groene Nordmannen die hier op de volgende winter staan te wachten.

Het is zondag vandaag. De mensen lopen er relaxed bij. De ene laat z’n hond uit, de andere z’n baby, nog een andere beide tegelijk. Wat verderop werkt een koppel in de tuin en aan Vordingborg haven zijn kajakkers en zeilers zich aan het uitleven op het water. Iedereen die passeert, zwaait of groet vrolijk hey.

Wij zetten koers richting Ore Strand Camping waar we vrij een plek mogen kiezen in de schaduw van een boom, want, geloof het of niet, het is (eindelijk) warm …

Klik hier voor alle andere fotos

De dag begint goed. We worden op tijd wakker om onze tent in te pakken want om 8u30 wordt de eerste regen voorspeld. We kunnen binnen ontbijten en betalen onze schuld, 38 DKK, nog geen 5 euro. Deze keer is de uitbater wel al vroeg wakker. Om 8u45 zitten we op de fiets richting de haven.

Ida, de laatste nog werkende houten ferry van Denemarken, brengt ons in amper een kwartiertje naar Bogø By en nieuwe avonturen op het eiland Møn, de eerste Deense UNESCO biodiversiteit regio. De 8 andere passagiers zijn allemaal Nederlandse vakantiefietsers uit Brabant. Een kranige senior vertelt dat hij tot z’n 75ste niet elektrisch reed. Hij kijkt naar onze regenkledij en zegt dat hij altijd gewoon in korte broek fietst, weer of geen weer, “het droogt altijd wel weer vanzelf”.

Na de oversteek duurt het niet lang of de voorspelde regen valt uit de lucht. Het zijn pijpenstelen voor uren. Er is nergens een schuilplaats of bushalte, café of supermarkt te bespeuren. Tot Jan licht ziet in een klein ontmoetingscentrum. Als we aankloppen met de vraag of ik het toilet mag gebruiken, is dat geen enkel probleem. Een van de vrijwilligers maakt ondertussen een praatje met Jan. Toen de lokale kruidenierswinkel een tijd geleden moest sluiten, hebben buurtbewoners het pand gekocht. In de zomer houden ze om beurten een café open. Af en toe is er een culturele activiteit. Vandaag is het poetsdag. De houtkachel brandt gezellig en eerst is er koffie. Tof community project!

Ik vraag me af hoe het met de korte broek en schoenen van de Brabander is gesteld ;-). De moed zakt snel weg. Een energiereep moet soelaas brengen, maar het effect is niet zoals verwacht. We blijven de route volgen en komen zo via de steilste hellingen van de Oostzeeroute bij Møns Klint. Volgens de toeristische info zijn de kliffen zeker de moeite waard, maar zuipnat zien we een bezoek te voet naar beneden niet zitten. Een reden om ooit eens terug te keren?

We stoppen onder een grote boom om op de telefoon een droge overnachtingsplek te zoeken. Het is zaterdag dus een aantal B&B’s en hotels zitten vol. Uiteindelijk nemen we onze toevlucht in familiehut 5 van het ecologisch Camp Møns Klint. Tot overmaat van ramp voel ik plots een lekke achterband wanneer we op de camping richting ons huisje rijden…

One of those days, maar alles komt goed. We hebben het meest oostelijke punt van de route bereikt. Morgen kan het alleen maar weer beter gaan, zeker?

We sluiten af met een heerlijke verse Italiaanse pizza in het Dark Sky restaurant, gerund door gastvrije Argentijnen.

Klik hier voor alle andere fotos

Als we willen uitchecken uit de camping, is er in de verste verte niemand te bespeuren. Duidelijk laagseizoen. We kunnen niet blijven wachten en besluiten dan maar te vertrekken. Boodschappen bij Super Brugsen en op pad. Langs een okergeel kasteel waar 2 polorijders te paard hun uitgestrekt domein verkennen.

Aan de Nykøbing sukker fabrik is er een versperring zonder omleiding. OsmAnd zet onze neus in de juiste richting. De wind is vandaag gedraaid en waait met 4 beaufort zuidoost pal op kop. Een fazant aan de andere kant van de weg trippelt een eindje met ons mee.

We drinken koffie bij Café Oldfruen in Marielyst, Denmark’s southern gem “with promises of a great experience”. De dame die ons bedient, doet dat met een grote glimlach. Dit stadje is het meest zuidelijke punt van de route en duidelijk een beetje toeristisch. Een stralende zon en staalblauwe lucht verhogen het strand/zee/vakantie-gevoel.

We zitten nu op Falster eiland. Een wegwijzer meldt 135 km tot Kopenhagen, maar dat is geen deel van onze lus. Een vakantiefietser op een volgeladen Brompton wiebelt een heuvel op. Wij zijn blij met onze stabiele geupgrade Santos. De route loopt door een bos, rechts van ons de zee.

Fietspad versperd! Een kraanman hijst grote stapels takken in een reuze hakselaar. De storm heeft hier echt flink huisgehouden.

Net voor Stubbekøbing, onze bestemming van vandaag, is er opnieuw een omleiding, gelukkig wel goed aangegeven. 70 km in de beentjes, zijn we blij als we op de camping aankomen. Ik profiteer van de zon om een handwasje te doen. Zo kunnen we morgen extra fris en monter op pad.