Klik hier voor alle andere fotos

Bij het ontwaken test Jan in de tent meteen de Merlin Bird ID app die Jos ons gisteren tipte. Op amper een halve minuut herkent die het gezang van 8 vogels: tjiftjaf, houtduif, heggenmus, grasmus, vink, winterkoning, pimpelmees, merel. Indrukwekkend ochtendconcert!

We zijn amper vertrokken of we rijden ons vast in een bocht vol mul zand. Afstappen en dan snel weer in de pedalen. Blijven trappen, het motto van neef Stijn indachtig. “Niet te snel en comfortabele cadans” luidt het advies van Jan. Na m’n stevig havermout ontbijt heb ik de neiging om alles te geven, maar meestal wreekt zich dat een paar uur later. Ik stel het tempo wijselijk bij. Ons pad loopt parallel met het Weldadig rondje.

Bij Heerlijkheid “De Eese” is het niet helemaal duidelijk of fietsers wel of niet welkom zijn, maar we volgen de gps en er is in de verste verte niemand te zien, dus ook geen boswachter die ons tot de orde roept. Wat een prachtig landgoed middenin het groen.

In Steggerda passeren we het rode Westerkerkje, ooit de kleinste houten kerk van Nederland, later een zondagsschool, en nu te huur als bijzondere vakantiewoning. Een pijl naar Willemsoord. Wij rijden in de tegenovergestelde richting en komen zo in de derde provincie op rij, Friesland.

Nederland, waterland. Weer helemaal anders dan gisteren. Water langs alle kanten en een fietspad dat mee kronkelt. Kwikstaartjes spelen met de wind en libellen zijn er in overvloed. Waterlelies, lis en dotterbloemen, kilometers lang.

Blijkbaar is dit ook de weg naar Santiago de Compostela. Ik zie een merkteken op een paaltje.

We houden halt aan haven De Driewegsluis. Een plaatsje kost hier 0,60 euro per meter per nacht. We drinken koffie op een terras met zicht op het water en de sluis. Het is druk. De bootjes varen af en aan: Libre, Fra Nova, Zeehond, Iona, Alhena, een boot zonder naam met Friese vlag, Polarstern (het baby zusje van die waarmee Filip naar de Zuidpool op expeditie ging) en Dolle Mina.

We doen een inspectieronde bij Camping De Kluft waar Jolijn en Seb over 2 weken hun kanovakantie starten. Gezien en goedgekeurd.

De Weerribben / Wieden liggen in de provincie Overijssel. Onze tocht volgt een publiek pad over de erven van aanwonenden. Brugje op, brugje af. De hoogtemeters gaan weer de lucht in. Een sluiswachter steekt een rood klompje aan een vislijn uit z’n raam om tol te innen van de grotere boten. De kleine hoeven blijkbaar niet te betalen.

In Blokzijl is het volksfeest dit weekend, inclusief ludieke zeepbakken wedstrijd “fiets hem erin”. We zijn blij dat we eindelijk een supermarkt hebben gevonden en picknicken aan de haven vlakbij het luxe motorjacht Pura Vida uit Gent. Een vishandelaar kondigt de “Hollandse nieuwe” aan.

Opeens worden we hartelijk begroet door het koppel uit Woerden dat we al een paar dagen niet meer hadden gezien, Rob en Wietske. We maken een foto. Zondag zijn zij weer thuis. Wietske telt af naar haar hoofdkussen. Grappig hoe iedere vakantiefietser iets anders mist.

Kamperen doen we vanavond op camping en chaletpark Heetveld. De naam belooft niet veel koelte, maar gelukkig kent de eigenaar z’n terrein goed. Hij komt aangelopen met 2 comfortabele tuinstoelen en verzekert ons dat in deze hoek de schaduw het eerst komt. Een uur later is het zover. Joepie!

Weer : Zon, tot 25 graden
Wind : NW 2

Klik hier voor alle andere fotos

De voorspelde wind blijft uit vanmorgen en als we onze tent uitkomen, worden we omringd door vervelende knijten die steken van zodra ze een kans zien. Snel douchen dan maar, inpakken en wegwezen. We ontbijten aan het meer in de schaduw van de kano’s terwijl een mijnheer druk in de weer is om alle motorbootjes verhuurklaar te maken.

Bij het tanden poetsen hoor ik in het toiletgebouw flarden van het ochtendjournaal. Het gaat oa over de woningkrapte waardoor jongeren ook in Nederland langer thuis blijven wonen, en over het fileleed dat mensen vooral op dinsdag en donderdag ervaren, erger dan voor corona, terwijl 4 op de 10 mensen van thuis uit zou kunnen werken.

Greta stuurt een foto van Werner die fris en monter vertrekkensklaar is voor z’n fietstocht naar Rome langs de Via Francigena, een oude pelgrimsroute. Moedig!

In basisschool De Parel groeien de kinderen door aandacht. In De Musica zal het niet anders zijn, zeker nu Anna met haar vriendjes op kasteelklassen is in Lokeren.

We houden halt in Norg waar De Baander een mini-ijsje trakteert bij de koffie, origineel en verfrissend, in dank aanvaard.

Ondertussen zijn we in de provincie Drenthe. In de prachtige Fochteloërveen veenmossen zijn 4 wetenschappers op onderzoek, gewapend met gele rubberen botten, professionele verrekijkers en felblauwe rubberen handschoenen.

Na de picknick in Appelscha begint het terrein onverwacht weer te glooien. We zijn in het Drents-Fries Woud. Het lijkt een andere wereld. Niemand te zien, enkel wij op de fiets in de natuur. Nederland, bosland.

Vanavond overnachten we op de Elandshoogte in camping Padjelanta in Vledderveen, een stukje Scandinavië in Drenthe. Tijd voor een douche en dan wachten op hoog bezoek van Jos en Mechteld. The road to a friend’s tent is never long… Fijn om bekende gezichten te zien en live bij te kletsen bij een gezellig diner op het terras van restaurant De Tippe.

Weer : Zon, tot 25 graden
Wind : NO 2

Klik hier voor alle andere fotos

Vandaag ligt het officieel einde van het Pieterpad op een boogscheut van de camping. We trotseren met frisse moed de wind en staan een dik uur later aan de Petruskerk in Pieterburen. Tijd voor een kort moment van bezinning. Geen kaarsjes in deze kerk, maar wel een donatieblok. Connected over alle grenzen heen. We tellen onze zegeningen.

Een bezoekje aan het zeehondencentrum zal voor een andere keer zijn. We rijden wel tot aan de Waddenzee en zien in de verte Schiermonnikoog liggen. In m’n studententijd liep ik ooit een waddentocht, een unieke belevenis – georganiseerd door Mia Volckaert als ik het me goed herinner?

Nu we het uiterste punt van het Nederlandse vasteland hebben bereikt, zetten we koers naar het Zuiden via de Tien Provinciën route, ooit uitgestippeld als alternatieve terugtocht voor het fiets Pieterpad. Zou de wind nu wat meer in ons voordeel spelen? The proof of the pudding…

Groningen is het eerst aan de beurt, een groene provincie want alle bussen die ons passeren, rijden op waterstof. Geen vieze walm, wat een verademing! Een boerderij verkoopt biologische vrije blije kip eieren. Via het Kerkpad van Saaksum vervolgen we de route. Een trotse scholier heeft z’n rugzak in de vlaggenmast gehangen. Geslaagd voor de middelbare school!

Waar is de tijd dat ik in juni 1984 in Huizen hetzelfde deed bij m’n afstuderen aan het Gemeentelijk Gymnasium Hilversum? Mooie herinneringen. Mama en papa namen ons voor het eerst mee naar een écht sterrenrestaurant om die mijlpaal op gepaste wijze te vieren.

De wind speelt ons opnieuw parten. Hij komt uit het oosten en is aangewakkerd tot windkracht 4. Het landschap is ook veel meer open. In Noordhorn ramt een dame een plastic paaltje langs de kant van de weg net voor onze neus. Het paaltje vliegt de lucht in. Ze stapt in paniek uit (op blote voeten). “Wat moet ik nou?” vraagt ze aan Jan. De schade aan haar auto valt mee.

In de dorpjes zijn er opvallend veel molens en kerken, weinig plekken om iets te drinken. Maar net na de tafelbrug over het Van Starkenborghkanaal kunnen we rechtsaf voor een pauze bij Kade Z, een bijzonder adresje dat reclame maakt voor hun bediening met een lach. Over de service inderdaad niets te klagen. Als het tablet van onze bijzondere ober het begeeft, komt hij terug met een blocnote en pen zodat we zelf onze wensen kunnen noteren. Wat later serveert hij alles als een ware professional. Hij vraagt uitdrukkelijk of we niets willen eten en 5 minuten nadien komt een even enthousiaste collega met dezelfde vraag. 10 op 10 voor sfeer en gezelligheid.

Onze route leidt langs kleine kanaaltjes waar mensen zwemmen, suppen of in hun motorbootje van het water genieten op deze zalige zomerdag.

Een boer wandelt z’n koeien naar de stal. De boer voorop, de koeien allemaal gehoorzaam op een rij, geen enkele rebel die tegendraads doet.

We doen boodschappen bij Albert Heijn in Zuidhorn. Veggie Mexicaanse wraps op het menu. Bij Hema vinden we een nieuw oogmasker voor Jan.

Daarna zetten we koers naar de camping. De eerste in Lettelbert valt op het eerste zicht tegen. We rijden nog wat verder en belanden uiteindelijk aan het Leekstermeer. 65 km op de teller, tijd om even te chillen.

Weer : Zon, tot 24 graden
Wind : (N)O 3-4

Klik hier voor alle andere fotos

7 uur, de dag begint vroeg voor onze buurman. Z’n koersfiets blinkt. Het rondje heeft hij gisteren zorgvuldig voorbereid zodat hij tijdens de 150 km zoveel mogelijk wind in de rug heeft. Hij hoopt tegen de middag terug op de camping te zijn en wenst ons een goede reis.

In Grolloo zijn ze bezig met de afbraak van het internationaal Crossroad Blues festival. Geluk dat we hier niet een paar dagen eerder passeerden. Het was wellicht een stuk drukker geweest…

Bij een melkveebedrijf koop je aan de melktap a volonté verse melk. Het is eens iets anders dan een frisse pint. Bij Stal Emmen hebben ze dan weer pleegmerries. Geen stille uren in de Albert Heijn in Rolde. Milow zorgt voor een vrolijk deuntje op de achtergrond.

We fietsen vandaag Jans hoe-eindig-ik-niet-op-een-drukke-stadscamping-in-Groningen variant van het Pieterpad. Het landschap en de dorpen zijn er niet minder mooi om. De trip brengt ons langs Zeegse met een eerste hulp voor magische ongemakken, en verder oa langs Glimmen en Haren met opvallend mooie en grote huizen en tuinen. Iemand van Staatsbosbeheer snoeit overhangende takken op het fietspad. “Rechts heeft voorrang” maar daar hoeft een lokale kat zich niet aan te houden.

In Groningen is het wennen aan de drukte. Aan de lichten hebben alle fietsers tegelijkertijd groen, en toch blijven ze hoffelijk en gebeuren er geen ongelukken. Een mijnheer spreekt Jan aan over z’n fiets en als hij hoort dat hij Belg is, wenst hij hem ‘bon voyage’. We spotten een hippe student op een VanMoof fiets en denken aan Pieter. Net buiten de stad voelen we de NO wind flink aanwakkeren. De doorfietsroute Groningen-Winsum wordt daardoor eerder een trage route. We laten het niet aan ons hart komen. Slow is our holiday flow.

In recreatiepark Marenland kiezen we plek 20, heerlijk rustig, een windje af en toe en schaduw, veel schaduw. Het luxe sanitair gebouw is basic, maar met smaak ingericht. We hebben wifi, stroom en water bij onze plek en dat alles voor 19 euro.

Een korte wandeling langs het water brengt ons naar het centrum. Vanavond schuiven we onze voetjes onder tafel in herberg De Gouden Karper. Heekfilet voor mij en rundsgoulash voor Jan – met een Gerardus dubbel van het vat, kwestie van morgen de 3 beaufort NO wind te kunnen trotseren.

Weer : Zon, tot 26 graden
Wind : (N)O 2-3

Klik hier voor alle andere fotos

Voortschrijdend inzicht. Wat hebben we geleerd? Dat je de zachtheid van je luchtmatras ‘s avonds moet regelen, vóór het slapengaan, om niet rond half vier ‘s ochtends te ontdekken dat je nét iets teveel lucht hebt afgelaten zoals Jan vannacht.

Een zwerm spreeuwen zorgen voor 7 uur minutenlang voor een hels lawaai boven de tent. Tijd om op te staan. Ons ochtendritueel wordt efficiënter met de dag. We ontbijten comfortabel aan tafel in een overdekte buitenruimte met zwaluwen die rondvliegen tussen de balken van het houten gebinte.

Meteen links bij het uitrijden van de camping is een automatisch pontje. We moeten maar op een knop drukken en het brengt ons een beetje wiebelend maar veilig naar de overkant. Het pad loopt samen met de Vechtdalroute. Een blauwe reiger aast op een visje als ontbijt. We herkennen de Joodse begraafplaats waar we picknickten op onze terugweg uit Denemarken. Een eekhoorn steekt de straat over en spurt een boom in.

In Coevorden is het markt vandaag. Bij de kaasboer staat de langste rij. Wij drinken een koffie en gaan weer verder, voorbij kringloopwinkel De Snuffelgans. Hihi. Opvallend veel ganzen trouwens hier in Coevorden.

We fietsen door velden en bossen, langs grote boerderijen met typische rieten daken en af en toe door een woonwijk. Het valt op hoe verzorgd alle huizen zijn. We zien mensen in de tuin werken of het houtwerk schilderen.

“Het leven is als ijs. Geniet ervan voor het smelt.” Genieten doen we van de immense ruimte en alle nuances groen. Groen doet leven.

Camping Kalmpjes an ligt er rustig bij. In Dalerveen telt een groot bord af naar het jaarlijks volksfeest. Nog 4 dagen. Die gaan geluk hebben met het weer.

We picknicken in Sleen. Op de Brink, tegenover Villa Kakelbont, staat zowaar een bijenkerk in de schaduw van de Protestantse Kerk.

Sleenerzand brengt ons naar het Nationaal Park Drentsche Aa. We rijden kilometerslang door het bos over een kronkelend asfaltpad dat alleen af en toe hobbelt door de wortels van de bomen.

In Camping Roeloomskamp in Schoonloo vinden we een kampeerplek voor vannacht.

Weer : Zon, tot 28 graden
Wind : O 2