Klik hier voor alle andere fotos

Het is al vroeg druk aan het laksesenter. De amateur vissers maken zich klaar voor de vangst van hun leven. Wij trappen een nieuwe dag tegemoet. Het asfalt is net vernieuwd, dat valt mee, maar de weg loopt flink omhoog. 4 kilometer klimmen in de stralende zon, de Pinion op 1. Af en toe puffen en zweten.

De picknickpauze is meer dan welkom. In de verte zien we 2 andere vakantiefietsers voorbijrijden. Aan hun snelheid in te schatten, kozen ze voor een e-bike. Ik kan ze precies geen ongelijk geven ;-).

Wij zetten onze tocht verder. Ik heb een zware dag vandaag, voel weinig kracht. Maar uiteindelijk geraken we op onze bestemming, Solvika Camping. 380 kronen. Beetje bizar. Het lijkt meer een camping voor vaste gasten. Die hebben aan hun caravan een tuinhuis gebouwd en daaraan dan een afgebakend gemeubeld terras, vaak met fleurige bloempotten en steevast met een Canal Digital schotelantenne op het dak. Kwestie van hun dagelijkse soap zeker niet te moeten missen.

Klik hier voor alle andere fotos

Vanaf een uur of vijf is het gisteravond beginnen regenen en het is niet meer gestopt. De buurman vraagt of we droog bleven. We knikken bevestigend. Vanmorgen is de zon terug van de partij. Prima geregeld wat ons betreft.

Na inpak en ontbijt gaan we op pad. In Gamle Eidsfoss is het een klein beetje toeristisch met een kunstgalerij en een openluchttheater. De buurtwinkel uit 1600 claimt de oudste Noorse landhandel te zijn. Er is ook een kro, maar helaas pindakaas, pas open na 12u. De Noren zijn niet echt vroege vogels blijkbaar.

De tocht gaat door de bossen. De geur van hout prikkelt onze neus als we voorbij een houtzagerij rijden.

Kijk daar, een beer! Bij nader inzien is het een houten beeld in iemands tuin, wat verder ook als graffiti in een tunneltje.

De YR weerapp had gelijk. Het is een stralende zomerdag en de landschappen worden er nog mooier door. Een boer houdt van la vie en rose. Z’n houten boerderij is knalroze geschilderd en sommige van de gestapelde strobalen zijn assorti.

De tocht brengt ons tot Brufoss vandaag, bekend als laksesenter. Hier lopen dan ook vooral mannen, stoere vissers. Het fameus restaurant Fossekroa ligt vlakbij de camping. We hoeven niet te reserveren. Het is rustig. Vanavond wordt er zalmforelfilet geserveerd met veel verse groenten. Heerlijk.

Als we na het eten terug naar onze tent lopen, hebben 2 vissers in de bocht van de rivier beet: een mooie dikke zalm van naar schatting een meter en dat terwijl diezelfde visser me ‘s middags had gezegd dat de kans op vangst heel klein was.

De tentplek naast de stromende rivier is prachtig en vredig rustig. Tot er na 9 uur extra gasten arriveren, een moeder met 2 puberzonen. Terwijl er een zee van ruimte is, parkeren zij hun auto vlak naast onze tent en beginnen doodleuk te barbecuen. Gerookte avond, het leven zoals het is voor een vakantiefietser…

Klik hier voor alle andere fotos

Geen boompje te vinden op het grote tentveld en dus leven we op het ritme van de opkomende zon en zijn vroeg uit de veren. Zonder tijdslimiet kunnen we heerlijk lang douchen. Er is zelfs gedacht aan zachte achtergrondmuziek.

Stilaan geraken we in de goeie flow, gaat het afbreken en opstellen van de tent als vanzelf en moeten we niet meer eindeloos zoeken naar welk materiaal in welke fietstas zit. De knop is omgedraaid. Plan B is net zo goed genieten. De natuur is prachtig, de landschappen bij momenten adembenemend.

Na de eerste kilometers vullen we de picknickvoorraad aan bij Kiwi mini pris en ja hoor, ook hier een praatje. Terwijl mevrouw de inkopen doet, waakt mijnheer over de e-bikes. Hij kijkt mee op de kaart en tipt ons een restaurant waar je de beste zalm van Noorwegen kan eten. Dat mogen we niet missen en als bij toeval ligt het morgen op de route.

We vervolgen ons pad langs het Eikeren fjord en scoren een leuke picknicktafel vlak bij het water. Daarna installeren we ons op Eikernveien Camping. De eigenaar is met vakantie in Spanje maar heeft gelukkig een vervangende gastvrouw. Enkel contant betalen? Oepsiedoepsie. Na een telefoontje is de oplossing snel gevonden. We laten ons email adres achter en zullen de rekening toegestuurd krijgen. Lang leve de Noorse gastvrijheid! Benieuwd of er ooit iets in de inbox valt.

Klik hier voor alle andere fotos

Vannacht is onze nieuwe 4 seizoenen tent positief getest op waterdichtheid. Lang leve Hilleberg. ‘s Ochtends is het droog. We ontbijten aan de picknicktafel en doen ondertussen een babbeltje met andere Noorse gasten die de hond uitlaten of een ochtendwandeling maken.

De Coop zorgt voor proviand terwijl Jan babbelt met een e-wandelaar op 1 wiel (die tot 100 km ver kan). Wij rijden door een glooiend landschap in vele tinten groen. Bossen en dan weer landbouw, met oa appels, frambozen, erwtjes, aardappelen en tarwe. In de verte zien we ‘s werelds hoogste schansspringplank Vikersundbakken.

Hokksund Camping (250 kronen) heeft een groot vlak tentveld en super-de-luxe sanitair. Individuele badkamers en zelfs een ruimte helemaal op maat van de kids. Om alles proper te houden, vragen ze om aan de ingang hoesjes over je schoenen te trekken. Er hangt een mand met nieuwe en met gebruikte, goed georganiseerd, maar wel veel plastic afval.

Vanavond staan er Noorse balletjes op het menu en die smaken nog beter dan de Zweedse. Tegen een uur of 10 staat het tentveld vol. Late arrivals zijn hier schering en inslag. Een simpele Polo staat naast een sjieke elektrische Polestar, de motards verbroederen, er zijn 2 identieke Deense caravans en zelfs een auto met motorboot.

Klik hier voor alle andere fotos

Om ons hotelverblijf in stijl af te sluiten, mogen we aanschuiven aan het uitgebreid ontbijtbuffet. Hopelijk geeft de energy shot (appel wortel gember) ons vleugels. Na m’n noodkreet van zaterdag dat we nú naar huis gingen, is Jan overgeschakeld op plan B. We hadden op voorhand treintickets geboekt vanuit Kongsberg naar Kristiansand voor de terugreis om zeker te zijn dat de fietsen mee konden. Misschien is het een idee om kortere dagetappes in te plannen, van camping naar camping, om tot Kongsberg te geraken. We gaan het in elk geval rustig aan doen. De 11 uur piekactiviteit in de Fitbit van zaterdag is niet voor herhaling vatbaar.

Als we op het fietspad net buiten Sundvolden stoppen voor zonnecrème, spreekt een dame ons spontaan aan. Ze blijkt Nederlandse te zijn, Nelleke -doopnaam Neeltje- uit Scheveningen. Ze vraagt of we zin hebben in een kop koffie. Ze woont amper een kilometer verderop. Wel ja, waarom niet. We gaan graag op haar uitnodiging in. Ze blijkt 53 jaar geleden naar Noorwegen te zijn verhuisd omdat ze in Nederland 4 keer was uitgeloot om medicijnen te studeren. Ondertussen is ze al een tijd gepensioneerd. We schatten haar rond de 75. Bij aankomst toont ze ons trots de moestuin, inclusief bintjes en boerenkool (die groeien en bloeien dankzij het koffiegruis waarmee ze de aarde verrijken). Haar Noorse man Bor is gaan sporten maar komt even later ook thuis. In een mix van roestig Nederlands en Engels vertellen ze over het leven hier. In augustus kan er al nachtvorst zijn, in de winter makkelijk tot -20. Nelleke toont ons een foto van het bevroren Tyrifjord. Onvoorstelbaar dat zo’n immens meer helemaal dichtvriest. Machtige natuur. In januari trekt het koppel steevast naar warme oorden, vooral om aan de donkere dagen te ontsnappen.

Bor haalt de kaart van Noorwegen boven en geeft met plezier lokaal advies over een alternatieve route via de kust naar Kristiansand. Dat moet volgens hem prima haalbaar zijn. We hebben tenslotte meer dan 2 weken. Met nieuwe moed en extra energie zetten we onze tocht verder. Jan had een camping voor ogen, maar uiteindelijk belanden we er 3 verder, na 48 km, bij Vikersund, aan het fjord. Natvedt Camping is klein en eenvoudig maar netjes en rustig. 280 kronen voor een plek met privé picknicktafel.

We sluiten de dag af met een Whatsapp met Els en co die met de Deense ferry uit Hirsthals net in Oslo zijn aangekomen en overmorgen richting Lom reizen.