Klik hier voor alle andere fotos

Op camping Slangenburg godzijdank geen slangen. De muggen daarentegen… daar was zelfs de anti-mug niet tegen opgewassen.

De buurvouw die het Pieterpad te voet doet, maakt zich klaar voor een tocht van 23 km naar het zuiden. Ze is professioneel uitgerust, maar die rugzak blijft zwaar. En als stapper kan ze bergaf niet eens uitbollen… Respect.

We zien andere fietsers met “wiebel”fietsen en zware bepakking, enkel achterop. Wat die allemaal meesleuren. Blij dat wij op onze Santos kunnen vertrouwen. Na deze tocht een moteurke erin en dan word ik vast nog blijer icon-smile-o

Ondertussen zijn we in het fietsnetwerk Achterhoek beland. De natuur is prachtig, met dank aan Natuurmonumenten. Uitgestrekte bossen met hoge beukenbomen, dan weer meer gemengd, of een stuk sparrenbos. Tussendoor een boerderij die voor trage reizigers aan de kant van de weg een frigobox met koele drank heeft klaargezet, soms zelfs met een bankje erbij. Heel attent en heel nuttig in deze hoogzomerdagen.

Aan de Zomervreugdweg slaan we linksaf. We houden halt in het gezellige Vorden voor een koffie en een bezoekje aan Albert Heijn. Tijdens onze ronde van Nederland hadden we hier een sympathiek logeeradres van Vrienden op de fiets.

Het is zaterdag dus we zien veel mensen buiten. Wandelaars, fietsers, de Harley Davidson club, een hele groep op elektrische scooters, een meisjes hockeyploeg en wat verderop drukte op het tennisveld. Een blits koppel cruist in rode cabrio door de bosweg.

Recht tegenover schaapskooi Graafsekamp hebben ze de graafste picknickplek van de streek. We maken er dankbaar gebruik van en maken een praatje met de eigenaar.

Via Laren (Lochem) arriveren we bij camping De Holterberg. Het is niet evident om schaduw te vinden. De frisse pint op het terras naast het zwembad smaakt des te beter. Een avondmaal in De Harbarg en een verkwikkende douche in het luxe sanitair gebouw en we zijn klaar voor de nacht.

Weer : Zon, tot 31 graden
Wind : O 2

Klik hier voor alle andere fotos

Vannacht heb ik vrij goed geslapen. Het nieuw systeem van bed opmaken lijkt te werken. Lakenzak rond de slaapmat en dan gewoon de quilt erover. Zo heb ik wat meer bewegingsruimte.

Terwijl de boer z’n koeien melkt, ontbijten wij aan de picknicktafel. 4 lepels havermout ipv 2 thuis. Om 9u30 zitten we op de fiets. Buienradar voorspelt een warme dag.

In Groesbeek passeren we een Canadese begraafplaats. Daarna gaat het richting Berg en Dal dat z’n naam alle eer aan doet. De Zevenheuvelenweg is blijkbaar berucht. Het lijkt hier wel de Vlaamse Ardennen, alleen de kasseien ontbreken. Wel een mooi landschap. Als extraatje krijgen we vandaag een ooievaarsnest met 2 schattige jongen.

Als we aan de Waal de dijk oprijden, komen we op bekend terrein. We herkennen de theetuin in Millingen waar 6 jaar geleden een stier ons fietspad kruiste en ook het bankje waar we ‘s middags picknickten. Het Pieterpad loopt hier samen met de LF3B, deel van de ronde van Nederland. De pollen vliegen in het rond. Lang leve de lente (en Xyzall)! Vanuit het bos weerklinkt een koekoek.

Aan de Bijland kondigt een bord de grens van het Romeinse rijk aan. De koeien maken er een luie stranddag van. Wij trappen lustig verder onder een bij momenten verschroeiende zon. Gelukkig is er nog een briesje al mag dat gerust wat meer in onze rug blazen. Het huisgemaakt ijsje van Gelateria La Piazza in Elten (Nordrhein-Westfalen) is welgekomen.

Na de boodschappen bij Coop navigeert Jan rechtstreeks naar de camping. Dat scheelt al snel een paar kilometer. Dat we daardoor letterlijk op het terrein van de natuurbegraafplaats belanden, was niet echt de bedoeling… Gelukkig was er geen dienst. Een bijzondere fietservaring in deze mooie stilteplek.

Op het trekkersveld herkennen we de tent van een koppel uit Woerden die ook op de 2 vorige campings stonden. Blijkbaar hetzelfde fietsritme. Ze vonden het een zware dag. Wij kunnen dat alleen maar beamen. Tijd voor een verfrissende douche en vanavond AH maaltijdsalade op het menu. Simpel maar lekker.

Weer : Zon, tot 29 graden
Wind : (N)(Z)O 2 tot 4

Klik hier voor alle andere fotos

8 juni, m’n zilveren werkjubileum. Exact 25 jaar geleden begon ik bij Sys-Aid in het kleine kantoor aan de Plantin Moretuslei in Antwerpen. Hun Nederlandse thuisbasis was Venlo en nét vandaag worden we wakker in Velden bij Venlo. Toeval bestaat niet. Geen betere manier om deze dag te vieren dan door mezelf te trakteren op een fijne zomerse vakantiedag.

Na het ontbijt rijden we richting de veerboot die ons voor 2 euro in een mum van tijd naar de andere kant van de Maas brengt.

“Niet vergeten, boer en tuinders zorgen voor ons eten”. Velden vol asperges, wortelen, aardappelen, rabarber, ajuin, en ander lekkers wisselen elkaar af. Grote sproei-installaties voeren strijd tegen de droge oostenwind. Af en toe krijgen we op het fietspad een gratis douche. Maar echt veel lijkt het niet te helpen. Het stof op de gravelpaden waait in alle richtingen.

Jan Linders, het voordeel van het zuiden, zorgt vandaag voor ons proviand. Koffiepauze bij Parc De Witte Vennen. De aspergeroute verandert in de Maasroute en na de lunch ruilen we de provincie Limburg voor Brabant.

Als we het historisch centrum van Gennep binnenrijden, herkennen we het centraal pleintje van onze ronde van Nederland. We drinken een frisse cassis en doen boodschappen bij Albert Heijn. Daarna is het nog een 12-tal kilometer tot ons einddoel van vandaag. Makkie, denken we, maar dat hadden we beter niet gedacht. Nog een paar stevige kuitenbijters, wind op kop en zware zandpaden… De Mookerheide geeft ons een mokerslag!

Maar, eind goed, al goed. Op camping Op den Stuwwal krijgen we een ruime plek in de schaduw, vlak naast 2 hertjes. Voor de bikkelharde grond leent onze buurman in Feyenoord t-shirt ons een hamer terwijl z’n vrouw met haar dochter videobelt en in geuren en kleuren vertelt over de 2 jurken die ze vandaag heeft gekocht. Dankzij de camera kunnen de voor- en achterzijde van beide nauwkeurig worden geïnspecteerd en becommentarieerd door het thuisfront. Wij luisteren gezellig mee.

Weer : Zon, tot 26 graden
Wind : (N)O 2-3

Klik hier voor alle andere fotos

Jan was gisteravond meteen in dromenland. Ik begon in De Zeven Zussen. Dankzij de Kobo app kan dat zonder extra gewicht, niet onbelangrijk voor een vakantiefietser. Een heel leger kwakende kikkers zorgde voor een avondconcert.

Vroeg in de ochtend vervangen de kraaien onze wekker. De camping komt stilaan tot leven. De overburen hebben een kleurrijk Piet Mondriaan tafellaken op hun ontbijttafel. De buurman rechts doet een paar stretch oefeningen.

Deze camping heeft z’n beste tijd gehad. Er is geen wc-papier en het sanitair is een beetje (veel) verouderd. Douchen kan enkel mits een 50 cent muntstuk in de automaat. Als je dan op de koop toe je handdoek in de tent vergeet, begint je dag niet echt toppie.

Na een babbel met de buren over materiaal en ander fiets wel en wee, vertrekken we rond 10 uur. Het is bewolkt en frisjes, er vallen een paar spetters. In manège Ten Berg traint iemand z’n paard op de dressuur piste. Wat verderop spotten we zowaar een dromedaris in de wei. Affiches aan bijna alle ramen van het dorp St Joost vinden duurzaamheid ok, maar tegen mega molens zeggen ze nee.

We fietsen door velden vol asperges. Later enorme serres van een aardbeienkweker. De boeren zijn druk aan het werk. Er passeert regelmatig een tractor of mestkar, inclusief gezonde boerenlucht.

In juli vindt Middeleeuws Montfort plaats. Tegenover het fort wordt de historische tuin klaargemaakt voor alle festiviteiten.

Wat verderop in Melick begint het harder te regenen. Buienradar ziet er niet goed uit, dus tijd voor de regenkledij. Het Pieterpad laat Roermond links liggen. We picknicken in Herkenbosch, nog steeds een beetje in de regen maar de grote bomen zorgen voor beschutting. De lunch gaat vlot binnen. We hebben honger en vooral ik heb nood aan extra energie. De noordoostenwind speelt ons al de hele dag parten.

Een bord waarschuwt voor een broedende buizerd. Jan stelt een pauze voor op het terras van Herberg De Bos. Ik heb niet veel nodig om overtuigd te worden. Latte met lekkere aardbeienvlaai en voor Jan koffie met een soort biscuit met krieken en veel slagroom (heel erg in trek bij Duitsers die hier vlak over de grens wonen). Daarna kan de wind ons niet meer deren. Zelfs de hellingen rond Venlo overwinnen we zonder al teveel puffen. De zon is terug van de partij.

Vanavond installeren we ons tentje in de sympathieke familiecamping Hovershof in Velden. De treurwilg zorgt voor schaduw en we delen de picknicktafel met Kiki. Ik schat haar ergens rond de dertig. Ze besliste een paar dagen geleden om maar eens op stapvakantie te gaan. Doel is een muziekfestival in de buurt van het Duitse Essen. Een tentje van Decathlon houdt haar droog, ze heeft al flinke blaren op haar voeten en de (loodzware) luchtmatras die ze nog uit haar jeugd kon recupereren, bleek gisteravond lek. Vandaag is ze daarom gaan shoppen en straks ligt ze op een superdeluxe self-inflating matje. We wisselen wat kampeertips uit en ze staat ervan versteld hoe wij een avondmaal op tafel toveren. Een fijne ontmoeting.

Weer : Bewolkt met af en toe regen afgewisseld met zon, tot 24 graden
Wind : NO 3

Klik hier voor alle andere fotos

De tuin was een ideale stilteplek vannacht tot de haan van de buren rond 4 uur kraaide. De 2 ezels lieten hun baasje iets later al balkend weten dat ze honger hadden. Lang leve het platteland! Toch altijd weer even wennen zo’n eerste nacht in de tent. Intermittent sleeping. Luchtmatras en hoofdkussen mogen wat zachter volgende nacht. Maar voor de rest niets te klagen. De zon komt op en in het keukentje krijgt Jan met 1 druk op de knop van het espressomachine verse koffie. We schrijven iets in het gastenboek, doen nog een babbel en poseren voor de foto die Maddy steevast van haar gasten neemt. Weg zijn wij. De brug van Vroenhoven, over de imposante Maas, is vlakbij. Die herkennen we van onze ronde van Vlaanderen. Een paar meter verder lacht de grenspaal ons toe. Nederland, here we come.

Aan de voet van de Sint Pieterberg sluiten we aan bij de lange afstandsroute. We doorkruisen Maastricht. Langs de St-Lambertuslaan staan opvallend statige huizen. Een fietsende tegenligger draagt een t-shirt met de slogan “ik geloof in jou en mij”. Die krijgt een eervolle vermelding voor meest originele aanmoediging van de dag.

Andere voorbijgangers houden het bij een vriendelijk hoi of ze steken hun hand op. Opvallend veel wandelaars. Die blijken deel te nemen aan een wandelvierdaagse in de streek.

Een bord geeft tekst en uitleg bij het oorlogsmonument Bronsdaelgroeve. We stoppen op het terras van de Geulhemermolen. Voor het luxehotel St Gerlach zijn we niet echt gepast gekleed. Ander keertje dan maar?

Het Pieterpad wordt een prachtig gravelpad met 360 graden zicht op velden. Maddy zei dat we ons wellicht niet aan hellingen moesten verwachten, maar in de realiteit glooit het aardig. Onze eerste versnelling komt bij momenten heel goed van pas. Een bord kondigt een gevaarlijke helling van 10 procent (!) aan. De meeste andere fietsers rijden elektrisch. Tja, zelfs in Nederland lijken die tegenwoordig beter te verkopen dan de typische Omafiets.

Velden wisselen af met bossen waar de verfrissende schaduw deugd doet. Een fietsstraat wordt koninklijk aangekondigd, maar net zo min als bij ons worden de regels gerespecteerd. Al snel worden we ingehaald door ongeduldige chauffeurs.

Obstakel van de dag is een vrachtwagen met kraan die een straat blokkeert voor de levering van een nieuwe vleugelpiano. Daarvooor houden we met plezier even halt.

Na Sittard flirten we een tijdje met de Duitse grens om uiteindelijk te eindigen in camping Hommelhof in Susteren. We maken een praatje met onze buren voor 1 nacht uit Alkmaar. Zij fietsen het Pieterpad in de omgekeerde richting en vertellen dat onze volgende tocht weer wat vlakker wordt. We kruipen met een gerust hart onder de wol.

Weer : Zon en Stapelwolken, tot 26 graden
Wind : NO 2