Klik hier voor alle andere fotos

De ganzen die gisteravond voor spektakel zorgden, zijn vanmorgen opnieuw van de partij, alleen vliegen ze terug naar waar ze vandaan kwamen. Wij kunnen ontbijten aan de picknicktafel in de zon, de temperatuur is aangenaam. Twee dames op leeftijd trekken in fleurige badjas naar het strand, felroze crocs aan hun voeten. Ze zijn klaar voor een frisse duik in zee.

In Simrishamn ruilen we de Sydostleden voor de Sydkustleden. Zo maken we de cirkel rond. Nog een honderdtal kilometer voor de boeg. We fietsen langs de vismijn die reclame maakt voor dagelijks verse vis.

De ladies club van Brantevik verzamelt rond het petanqueveld met zicht op zee. Wat een decor. Als de zeespiegel ooit stijgt, zullen ze elders een plek moeten vinden, maar vandaag is dit hun klein paradijs. Leuk om er even deelgenoot van te zijn. We kruisen twee dappere rugzaktoeristen en stukken vlakbij de zee wisselen af met de polders. Het lijkt hier echt een beetje op West-Vlaanderen. Van zodra je weggaat van de kust, zit je midden tussen de velden. De zilte zeelucht verandert op slag in gezonde boerenlucht.

Jan merkt op dat m’n snelheid ‘s ochtends altijd een tikje hoger ligt dan ‘s middags. Lange leve havermout als ontbijt! En, toegegeven, Jan is beter in het doseren van z’n energie, dus ‘s middags trek ik me met plezier op aan zijn ritme.

Een café ligt er vandaag helaas niet op ons pad. In Skillinge is de hamnkrog stängt. Met ons beperkt Zweeds weten we wat dat betekent. We beseffen dat we zelfvoorzienend moeten zijn bij vertrek. Een park aan het kerkhof is de ideale picknickplek en onze knapzak is goed gevuld. Het smaakt.

Daarna hernemen we onze route. Bij boer Nilsson is het pompoen tijd. Zijn oranje veld valt van ver op tussen alle andere. Nog een skjutfält van het leger met heel veel bordjes voor levensgevaar. Wij blijven netjes aan de rand. De koeien daarentegen grazen rustig in de weide waar die bordjes staan. Het lijkt hen niet te deren. Misschien zijn ze zelfs ingehuurd om het terrein af te grazen?

Niet veel later, vlakbij de Ystad golfclub, ligt Camping Nybrostrands. Het seizoen loopt naar z’n einde. Volgend weekend sluiten ze tot april 2022. De receptie is alleen in de voormiddag open, maar voorbereid als we tegenwoordig zijn, hebben we vanmorgen gebeld. De vriendelijke mevrouw aan de telefoon beloofde alle info in een enveloppe te steken en, ja hoor, die zit netjes in de brievenbus. De instructies wijzen zichzelf uit en de badges werken. Oef!

Tent opzetten en dan een wandelingetje tot aan het water. Het is heerlijk zomerweer en we hebben het strand en de zee voor onszelf. We testen de temperatuur van het water en concluderen dat pootje baden volstaat. Tot daar de dappere Belgen, hihi.

‘s Avonds kiezen we voor het noodrantsoen, kwestie van dat extra gewicht niet langer te moeten meesleuren. Terwijl de buurvrouw de tafel feestelijk heeft gedekt met een wit tafellaken en mooie wijnglazen voor een dinertje onder vriendinnen, lepelen wij onze chicken curry en pasta alle noci uit het zakje als echte avonturiers. Smaklig måltid!

Klik hier voor alle andere fotos

15 graden als ik rond 6u30 de tent openrits. Wat een succes tegenover de vorige dagen. Het is bewolkt, maar buienradar voorspelt tot 25 graden. De douche is vanmorgen minder warm. Ze hebben de thermostaat ongetwijfeld een graadje lager gezet nu de meeste zomergasten zijn vertrokken. Terwijl ik in de buitenkeuken de afwas doe, springen 2 eekhoorns bliksemsnel van de ene boom naar de andere. Verder niemand in de buurt.

Boodschappen doen gaat steeds vlotter. Ik vind m’n weg tussen de Zweedse rekken. Het valt me telkens op hoe groot het gamma aan laktosefrit producten is. Erika zou hier haar hartje kunnen ophalen.

Jan wacht buiten en telt meer klanten bij de Systembolaget dan bij ICA. Is alcohol dan toch niet onbetaalbaar?

Terug op de fiets passeren we eerst in het centrum van Åhus, het Absolut house, een klooster, zowaar Vlaamse kasseien en een kleurrijk pleintje. Een man met wilde haren staat buiten te wachten aan de frisor, een andere laat z’n hond uit.

Ons pad slalomt door het bos, beetje op en neer, en af en toe oppassen voor een korsande väg. Een wijk met nieuwbouwwoningen, overwegend hout, maar eerder zwart of naturel, niet in de traditionele rood-bruine of gele tinten. Opvallend weinig zonnepanelen op het dak. Een ommetje door de duinen waar een paar heel oude vissershuizen staan. Zou daar elektriciteit zijn, vraagt Jan zich af. Een picknickplek met zicht op zee.

Voor we het weten, arriveren we opnieuw aan een militair oefenterrein. Vandaag zijn de soldaten duidelijk wel op post. In de verte klinken geweerschoten. Jan past de route aan zodat we netjes aan de rand blijven, maar dat betekent een flinke ommetoer en een paar heel steile gravel hellingen. We zijn blij als we er voorbij zijn en weer rustig tussen de appelboomgaarden van het landschap kunnen genieten.

Tijd voor een koffiestop in Kivik. Op het terras van het Badhotell zijn alleen hotelgasten welkom. Gelukkig is er verderop een alternatief. Een amateur visser steekt de straat over met z’n vangst van vandaag: 4 serieuze vissen van minimum een halve meter, waow.

Na de koffie is het op de tanden bijten want de weg uit het dorp loopt alweer steil omhoog. Zoveel hoogtemeters hadden we niet meer verwacht nu we langs de zuidkust fietsen. Blijven trappen, nietwaar?!

Uiteindelijk geraken we veilig en wel op Tobisvik camping. We kiezen de beste (vlakste) tentplaats die er is en Jan ruilt het pak spaghetti van 1 kg met een camper-buurvrouw die een kleinere hoeveelheid had. Tijdens ons avondmaal zorgen verschillende formaties wilde ganzen zomaar voor spektakel boven ons hoofd.

Klik hier voor alle andere fotos

Terwijl de roos van Ann Christy de lobby opfleurt, checken wij rond kwart over negen uit. Terug naar buiten, yes! De zon is wat uitbundiger dan gisteren en een windstopper al gauw te warm. De eerste 25 km van de route uit Karlshamn is een fietspad langs een vrij drukke weg. Ik heb moeite om de juiste cadans te vinden, de beentjes willen precies niet goed mee. Of ligt het aan de wat saaie route die op en neer gaat terwijl de auto’s overwegend vlak terrein krijgen? Een zwarte slang zorgt voor opschudding. Een slang in Zweden, zou dat kunnen? Vannacht voor alle zekerheid de rits van de tent maar eens dubbelchecken.

In Norje leiden alle wegen naar het Sweden Rock terrein, een gekend festival in het heavy metal milieu. Vandaag geen muziek, alleen maar het gefluit van vogeltjes. Tijd om de bandenspanning nog even te checken. De fietspomp die net in het midden van de Sydostleden langs de kant van de weg staat, komt goed van pas.

Wat verderop loopt onze route samen met de lokale smugglarrundan. Bij de site van het houtverwerkend bedrijf Storenso is het uitkijken voor het af- en aanrijden van supertrucks.

We rijden opnieuw in een meer open landschap. De boerderijen liggen wijd verspreid en op de akkers wordt hard gewerkt. Een zwerm meeuwen achtervolgt een tractor die een veld omploegt.

In Rinkaby waarschuwen borden voor een militair oefenterrein, gelukkig ook in het Engels. Het is een uitgestrekt gebied, maar er is in de verste verte geen soldaat te bespeuren. Die zijn wellicht op de vlucht voor de 1001 knutten. Wat een massa. Je moet echt je mond dichthouden of je krijgt gratis een extra portie proteïnen binnen.

Ons einddoel Åhus komt in zicht. Vlak aan de supermarkt lonkt een leuk terras. Eerst koffie, daarna boodschappen. Amper 2 kilometer verder tot de First Camp camping. Een vriendelijke buurvrouw brengt een hark als ze ziet dat we ons tentje willen opstellen. Handig om de dennenappels bijeen te vegen zodat we die vannacht niet onder onze luchtmatras voelen. Tijd voor een warme douche en om even te chillen terwijl de buurvrouw kookt in haar luxueuze buitenkeuken.

Klik hier voor alle andere fotos

“Vijf graden, da’s alsof je in je frigo zou kruipen om te slapen”, is het eerste wat Jan zegt als hij z’n ogen open doet. Vervolgens stelt hij voor om straks een AirBnB te boeken. Ik ben direct akkoord. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vind een “rum” bij superhost Christina in een buitenwijk van Karlshamn met alleen maar positieve commentaren.

De nacht was dan wel koud, sommige Nederlandse jongeren zagen het zitten om na middernacht kano te gaan varen. Anderen verwarmden zich rond een vuurschaal, in de hottub of de sauna, en heel de camping kon meegenieten van de rook. Naar het schijnt goed tegen de muggen, maar niet echt ideaal voor de planeet, al die Nordic woods gezelligheid. Wat zou Greta Thunberg daarvan vinden? De twee sympathieke meisjes uit de Kempen met wie we gisteren aan de afwas aan de praat geraakten, hebben niet zo goed geslapen door het lawaai, maar ze kijken uit naar hun dagje caving onder leiding van Ursula.

Gelukkig doet de prachtige zonsopgang over het water de kou snel vergeten. We hebben wat meer tijd nodig om in gang te komen en rijden pas rond 11 uur weg. Onze overbuurman vertelde dat hij ooit had deelgenomen aan Vätternrundan, een fietsrace van 310 km rond een van de grote meren van Zweden, waar jaarlijks meer dan 15000 mensen aan deelnemen. Hij reed die in 11 uur, respect.

Postnord is bezig aan z’n ronde. In een lichtblauwe elektrische bestelwagen rijdt de postbode van de ene naar de andere collectie brievenbussen, vaak een bonte mix van stijlen en kleuren. Het stuur van z’n auto staat rechts zodat hij zelfs niet hoeft uit te stappen, ongetwijfeld een grote winst in efficiëntie. Niet zo gek die Zweden.

In Ryd is er al heel wat activiteit op het petanqueveld van de Pingstkyrkan. De senioren zijn duidelijk wel op tijd uit bed geraakt vandaag. Onze rit loopt via een fietspad door het bos, grint afgewisseld met asfalt, geflankeerd door een rivier. We picknicken in Hemsjö en ik waag me aan het toalet op het plein, netjes gepoetst én verwarmd, wat een service van de gemeente.

Het is bewolkt met af en toe een waterzonnetje, in het bos best koel. We naderen Karlshamn, een klein stadje aan de Baltische zee, met een winkelstraat zoals je ze ook bij ons ziet: de H&M, een paar nagelstudio’s, een kapper… De firma AAK, producent van plantaardige oliën en vetten, heeft hier haar hoofdzetel, vlak aan het water. Een vrachtboot ligt klaar om uit te varen en het getoeter van z’n hoorn galmt over de hele stad. Niet echt charmant of gezellig qua sfeer, dus we besluiten niet te blijven hangen.

Superhost Christina heeft helaas niet gereageerd op onze aanvraag via AirBnB en daarom moeten we last minute op zoek naar een alternatief. Het wordt een Best Western hotel. Beetje outdated en duur in vergelijking met het Ikea hotel. We zijn in de aap gelogeerd, grapt Jan. Maar het zal op z’n minst warm zijn en met een comfortabel bed zodat we morgen klaar zijn voor nieuw avontuur. Het onverwacht Whatsapp telefoontje van Annemie is perfect getimed.

Klik hier voor alle andere fotos

Na een deugddoende nacht in een comfortabel bed en een uitgebreid ontbijt, checken we tevreden uit. Het hotel is z’n 3 sterren waard. Een medewerkster van het Ikea museum aan de overkant draait de reusachtige parasols open op het terras. Het is wachten op de eerste toeristen.

Wij hernemen ons traject met als doel vanavond aan te sluiten bij de Sydostleden route. Vandaag is het een kwestie van kilometers maken langs een vrij grote verbindingsweg. Het asfalt is glad en de hellingen zijn redelijk. Gelukkig is er weinig verkeer, een oldtimer, een luxe cabrio, een Tesla met 2 mountainbikes op het dak, een paar Hertz huurauto’s -steevast Volvo, een Duitse camper of Deense caravan, en eigenlijk maar 1 echte snelheidsduivel die godzijdank wel ruim afstand houdt. Welgeteld 1 wielertoerist in de tegenovergestelde richting en 1 wuivende wandelaar die de weg oversteekt en dan in het bos verdwijnt. De vogels fluiten en in de berm tjirpen bij momenten aardig wat krekels.

Het kerkje van Härlunda is perfect voor een appelstop en 13 kilometer later lacht het zonnig terras van Ålshult Handelsbod KulturKafé ons toe. Het is er gezellig druk, maar ze zijn goed georganiseerd en iedereen respecteert de afstand. We genieten van cappuccino en latte en van het mensjes kijken.

Na onze pauze is het pad avontuurlijker, door het bos, over een grintweg, daarna weer wat asfalt. Een meisje van een jaar of 8 heeft een parcours getekend op de grond en skeelert op haar eentje tussen de oranje kegeltjes door.

Yes, een eerste bordje voor Sydostleden. Vanaf morgen kan Jan wat meer relax de talrijke bordjes volgen ipv de gps track.

Niet veel later arriveren we op de Norraryds Camping. Ursula runt een adventure bedrijfje en baat de camping uit, een bezige bij. Het Nederlandse Nordic Woods van reisorganisatie Travelbase heeft hier een glamping gebouwd. Wij installeren ons op het tentveld en een vriendelijke overbuurman maakt een praatje. Hij komt uit een dorpje ten zuiden van Göteborg en moet morgen naar huis om z’n gras te maaien. Maar vandaag is het rustdag en dus zet hij zich voor z’n tv en kijkt voetbal in de schaduw van z’n caravan. In, op en aan het water wordt er gezwommen, kano gevaren en vis gevangen. Het leven zoals het is aan de Hönshyltefjorden.