dagafstand : 77.60 km – totale route afstand : 756.05 km

Bij het ochtendgloren nooit gedacht dat dit een dag vol verrassingen zou worden. De heerlijke geur van verse koffie verspreidt zich over de privé verdieping die Krista en Filip voor hun gasten hebben ingericht, en bevestigt wat we al vermoedden, een lekker en uitgebreid ontbijt aan een mooi gedekte tafel met verse melk uit eigen huis.

Verrassing nummer één : de veearts is onderweg want er zou elk moment een kalfje geboren kunnen worden. Van goeie timing gesproken ! Samen met Odile kunnen we alles vanop de eerste rij volgen. Gelukkig hebben we al een boke binnen en verloopt de keizersnede volgens plan. De moeder koe geeft geen kick en voor we het beseffen, ligt het kalfje (vijf en vijftig kg !) in het stro, te wachten op de eerste melk. Wondermooi. Met een beetje vertraging en nadat Filip volgens de instructies van Krista de obligate fotosessie voor het gastenboek ter harte neemt, zetten we koers naar Diksmuide.

Het weer is zalig zomers. We fietsen door de vlakke polders. De wind valt gelukkig mee en onderweg wisselt de geur van versgemaaid gras af met die van bemeste akkers. De landbouwers zijn erg actief. We moeten regelmatig wijken voor passerende tractoren. Le plat pays qui est le mien… Van ver in de velden zien we de monumentale Ijzertoren verrijzen. AVV-VVK, waar is de tijd dat neef Peter voor ophef zorgde toen hij dat van De Standaard voorpagina schrapte? Als ik aan de Ijzertoren een foto wil maken, duikt Joke plots op. Tiens, zijn jullie hier ook? Wat een toeval ! Maar wat later blijkt het om een complot te gaan (hoewel Jan dat blijft ontkennen) en zitten we samen met papa en Annemie en Joke en Filip aan een meergangen zomerse picknick, inclusief Italiaanse rode wijn, speciaal voor Jan gekozen. Wat een leuke verrassing en wat een pure verwennerij. Dikke merci aan jullie allemaal ! Zo hebben ze met hun eigen ogen kunnen zien dat we onze fietsjes niet op een vrachtwagen hebben gezet maar elke kilometer trappen zoals het hoort ;-).

Na een langere (maar gezellige) lunchpauze dan voorzien, rijden we met vernieuwde energie van Diksmuide naar Veurne. Door lokale wegenwerken moeten we een ommetje maken. Veurne lijkt verder weg dan we hadden ingeschat, maar uiteindelijk bereiken we de markt en vinden een plaatsje op een terras. Tijd voor koffie. “Mooi, het leven is mooi…” in de stad waar Will is geboren. De weg van Veurne naar Nieuwpoort gaat over bekend terrein. We passeren de oude luchtmachtbasis in Koksijde, hotelschool Ter Duinen, de hoge Blekker, en fietsen via de Doornpanne naar Oostduinkerke om te eindigen aan de vaargeul in Nieuwpoort.Vandaar is het nog slechts een klein eindje naar de B en B van Ann en Noël. De poort staat open, we worden verwacht.

Verrassing nummer drie: als Jan z’n batterij wil bijladen, geeft z’n lader de geest. Oh neen… Maar verrassing nummer vier: Noël heeft een vriend met een fietsenwinkel en springt meteen met Jan in de auto op zoek naar een oplossing. Terwijl ik van Ann de wasmachine mag volstoppen, komen de twee heren wat later met een big smile binnen. We halen allemaal opgelucht adem. Na een frisse douche fietsen we naar Nieuwpoort stad waar we een verrukkelijke pasta eten in een betere Italiaan, mét een goed glas Siciliaans rood.

De volledige route vind je nog steeds hier terug.

dagafstand : 73.50 km – totale route afstand : 678.45 km

Karoline verwent ons vanmorgen met een copieus ontbijt. We houden er zelfs nog een ruime picknick aan over. Door het open raam horen we in de verte de geitjes mekkeren en zien we de Galloway koeien gelukzalig grazen in hun wei. Het plaatje klopt compleet. Dit is een B en B met twee grote B’s, hier kan je alleen maar met het juiste been uit bed stappen. In de schuur twijfelt Jan even tussen z’n fiets en de Harley, maar de Ortlieb tassen blijken enkel op zijn eigen Santos te passen, dus het dilemma is snel opgelost :-).

We gaan op pad richting het Heuvelland. Aan een eerste kapelletje zien we een mevrouw al poetsend haar hemel verdienen. In Zandvoorde passeren we een eerste Brits oorlogskerkhof. Zo zullen we er vandaag nog tegenkomen want deze regio ademt de eerste wereldoorlog.

De route kronkelt langs akkers en weilanden naar Ieper. Net voor we de stad binnenfietsen, verspert plots een cameraploeg de weg. Wat verder komt een blaffende hond het erf uitgelopen. Jan speelt op veilig, geeft voor even zijn slow biking principe op en schakelt in enkele seconden naar stand vijf. Fifi staat erbij en kijkt ernaar, hij blijft keffend achter. De Menenpoort in Ieper blijft indrukwekkend, zeker als je er al trappend doorheen rijdt. Wat verder houden we halt voor een zomers terrasje.

Nadien volgt de klim van de Kemmel- en de Rode berg, na de Vlaamse Ardennen vinden we dit een piece of cake. Aan de voet van de enige kabellift in Vlaanderen wanen we ons heel eventjes in het decor van Eigen Kweek. Frank, Jos, Ria, Julita en Pepita zouden hier elk moment kunnen opduiken. In Westouter botsen we op de inspirerende spreuk van de dag. We voegen de daad bij het woord en zetten koers naar Poperinge langs aardappel-, suikerbiet- en maïsvelden. Het vlas heeft plaatsgemaakt voor ranke hopplanten.

Uiteindelijk arriveren we iets na vijf op de boerderij van Krista en Filip en hun hond Odile, onze vrienden op de fiets voor vannacht. We worden alweer hartelijk ontvangen. Terwijl Krista en Filip de koeien melken, zoeken wij een plek om iets te eten. Het eethuis vlakbij blijkt gesloten, maar gelukkig biedt het ontmoetingscentrum In de Vrede vlakbij dé wereldberoemde abdij voldoende spijs en vooral goddelijke drank. Schol !

De volledige route vind je nog steeds hier terug.

dagafstand : 64.20 km – totale route afstand : 604.95 km

Vanmorgen al iets na negen uur op de fiets, waar gaan we dat schrijven? De lucht is staalblauw, wel nog een beetje fris. We rijden vanop het Kwaremontplein terug naar de LF zes om via het sprookjesachtige Kluisbos voor een laatste keer in Oost-Vlaanderen naar beneden te zoeven. Zijn wij blij dat we de route niet in omgekeerde richting hebben gepland. Aan de overkant zien we tegenliggers puffen en zweten om de lange helling te overbruggen (op een paar uitzonderlijke lichtgewicht coureurs na uiteraard). Eens we beneden zijn, zien we de Schelde en in Avelgem arriveren we in de provincie West-Vlaanderen.

Jan voelt zich in zijn nopjes. We volgen de Schelde tot het kanaal Bossuit-Kortrijk. Aan een fietsknooppunt staan vier senioren hun opengevouwen fietskaart in alle richtingen te draaien op zoek naar de juiste route. We stoppen even en in vlot West-Vlaams kan Jan hen weer op pad zetten. Het fietspad langs het kanaal is heerlijk comfortabel, zou dat de verdienste zijn van Quickie of nog van z’n voorganger? Wij zijn er in elk geval blij mee. Onderweg wat industriële archeologie, een kanoclub, en in Kortrijk ook wat hedendaagse industrie met oa het imperium van Dumoulin – de bakstenen en dakpannen van Koramic. In de stad kruisen we de Leie die we de rest van de dag volgen tot in Wervik, gekend voor vlas en tabak.

We stoppen voor een terrasje in Menen en stellen vast dat we hier vlakbij de Franse grens vertoeven: goeiedag/bonjour is de standaard aanspreking. De bakker met authentiek perengebak van de streek is helaas gesloten, dus zetten we onze weg verder naar B en B Speghelhof.

We worden er meer dan hartelijk ontvangen door Karoline. Tijd voor een verfrissende douche en ook een beetje handwas, daarna een welkomstdrankje in de prachtige tuin inclusief een collectie neerhofdieren die hier een prima leven leiden. De nooit eerder geziene vossekoppen schapen zijn mijn absolute favoriet. Voor het diner zijn we achter de zessen welgekomen in Den Artiest in Geluwe en dat heeft meer dan gesmaakt.

De volledige route vind je nog steeds hier terug.

dagafstand : 32.90 km – totale route afstand : 540.75 km

Nu we ondertussen een week onderweg zijn, geraken we stilaan meer geroutineerd in het in- en uitladen/af- en aanhaken van de fietstassen. Volgens Jan gaat het met de inhoud ervan zoals met een doorsnee Tupperware-kast… na een paar dagen lijkt de orde stilaan plaats te maken voor wanorde, maar gelukkig is er altijd de packinglijst die ons (lees: mij) op het juiste pad houdt 😉

Met oa Ronse op de route, gaat het vandaag door het hart van de Vlaamse Ardennen. Deze streek ademt overal De Ronde en op een zondag geven de talrijke wielertoeristen bovendien extra kleur aan het groen nog steeds golvend decor. We passeren langs Brakel, het kleine vorstendom van Herman De Croo, dan Maarkedal en arriveren tegen de middag in Ronse waar we picknicken in de schaduw van Must. Daarna fietsen we naar de Markt om een terrasje te doen. We vinden Ronse een vrij ingeslapen stad, met veel leegstaande panden.

De tocht gaat langs een oude textielfabriek via een kilometerlange helling met een gemiddeld stijgingspercentage van acht komma vijf . Desalniettemin geraken we boven zonder een voet aan de grond te moeten zetten, wie had dat ooit gedacht?

Vermits we niet meer ver hoeven te fietsen, besluiten we nog een terrasje te doen in de Ronde van Vlaanderenstraat in Kluisbergen waar we worden herinnerd aan de overwinningen van alle helden die de tweehonderd en zestig km lange tocht succesvol hebben afgerond. De zon schijnt en we bollen nog een laatste eindje richting Kwaremont waar Véronique, onze vriendin op de fiets, ons verwelkomt.

Vandaag was het een relatieve rustdag met het laagste aantal dagkilometers. Maar daar zijn we niet rouwig om want het blijft tenslotte vakantie :-).

De volledige route vind je nog steeds hier terug.

dagafstand : 77.20 km – totale route afstand : 507.85 km

Waow, vanmorgen om negen uur dertig al op de fiets na een self-service ontbijt in ‘t Vogelnestje. Ons record totnogtoe! Het is nog een beetje fris en bewolkt als we vertrekken, maar droog, dus dat stemt ons positief. Bovendien een fijne bergaf en een eerste kapelletje, we zien het zitten, hop naar de kaap van vijfhonderd km. Een ding is duidelijk, op dit stuk van het parcours is er nergens een simpele vlakke weg te bespeuren, het is ofwel bergop (oeioei) of bergaf (zalig zoevend).

Terwijl ik in een kleine buurtsupermarkt wat proviand insla voor onze picknick, geraakt Jan aan de babbel met twee Nederlandse dames uit Gouda. Zij doen ook de Vlaanderen fietsroute in omgekeerde richting. Hun navigatie is iets minder gesofisticeerd dan de onze en daarom zijn ze blij dat ze wat info kunnen uitwisselen.

Daarna laveren we tussen de marktkraampjes in Halle richting het kasteel van Gaasbeek. Aan de andere kant rijdt een coureur in CSC plunje, het gezicht komt me niet bekend voor, een teken dat ik na een week al helemaal in vakantiemodus ben?

Na een picknick in Leerbeek, rijden we verder langs weilanden met koeien, paarden en hier en daar een veulen, en akkers waarop duidelijk hard wordt gewerkt. De gezonde boerenlucht krijgen we er gratis bij. Kapelletjes duiken regelmatig op, een café is nergens te bespeuren.

We steken de grens van de provincie Oost-Vlaanderen over en komen langs dorpen als Vollezele, Waarbeke, Galmaarden, Onkerzele, Schendelbeke, Lierde en Deftinge middenin de streek waar mama geboren en getogen is, een beetje back to the roots.

Na vijftig km zien we gelukkig toch een café waar de kriek Mystic verrukkelijk smaakt. We overnachten vandaag in Het Leerhof in Parike, volgens ons een beetje vergane glorie – het lijkt z’n beste tijd gehad te hebben, maar de douche is heerlijk fris en er staat een bed. Na al die heuvelachtige kilometerkes zullen we ongetwijfeld goed slapen.

Vanavond eten we bij Sabine en Lode op een fiets-boogscheut hiervandaan. We worden er heerlijk verwend met zomerse gerechtjes en sla uit eigen tuin. De blatende schapen kijken toe hoe Jan de ketting smeert en zorgen voor de nodige hilariteit.

De volledige route vind je nog steeds hier terug.