Klik hier voor alle andere fotos

Ons Vriendenopdefiets adres is een beetje Fawlty Towers. De matras was hard, ‘s ochtends wil de automatische schuifdeur niet openen, de douchekop valt uiteen, en het ontbijt is aan de karige kant. Gelukkig hebben we zelf nog wat proviand. Om 8u30 zitten we op de fiets. Ons record.

De Betuwe wordt stilaan wakker. In Theetuin Thuis geven ze helaas niet thuis. Te vroeg waarschijnlijk. We fietsen tussen de fruitbomen door vredige dorpjes. De kersenbomen zijn bedekt met gigantische netten om de vogels weg te houden.

De vogels en vlinders in Heerlijkheid Mariënwaerdt genieten van hun vrijheid. Het kabouterpad ligt er verlaten bij.

In Beesd verkoopt de plaatselijke bakker het brood van gisteren vandaag extra voordelig in strijd tegen de voedselverspilling.

Ons pad loopt parallel met De Rijnfietsroute en de Waterlinieroute. In Heukelum zien we een fietser op houten klompen. Het is eens wat anders dan klikpedalen. We zoeken een plek voor koffie, maar dinsdag is precies een moeilijke dag. Een energiereep houdt ons op de been.

In Vuren is de route onderbroken en dat ontdekken we nét nadat we een steile helling hebben beklommen… Ze versterken de dijk en de werken gaan minstens 2 jaar duren licht een werfopzichter van Heijmans toe. Er is geen doorkomen aan. We volgen de omleiding tot in het centrum van Gorinchem. Na 40 km is het terras van De Beren de ideale rustplek, op het plein aan het Gorcum museum.

Na de lunch steken we de Waal over naar Woudrichem. Druk verkeer op het water, met oa een paar riviercruiseschepen uit Zwitserland.

Aan de overkant verkennen we het natuurgebied Bommelerwaard. Slot Loevestein is prachtig gelegen. Iets verderop… pssssst… Mijn voorband is in een mum van tijd plat. Net nu we de kaap van 1000 km hadden gehaald.

We lopen terug naar een plek in de schaduw want de zon brandt. Onder het toeziend oog van een hele kudde koeien steekt Jan een nieuwe binnenband. Z’n nieuwe compacte compressor doet wat ervan verwacht wordt. Opluchting! Ondertussen passeert ook nog een hele horde lagere schoolkinderen die op excursie gingen naar het slot. Lekke band? Oei, dat is pech. Komen jullie uit België? Al 1000 km gefietst? Aan communicatievaardigheden geen gebrek. Ze wensen ons veel succes. Doeoei!

Jan wil een beetje voortmaken na al die akkefietjes en snijdt een stuk van de weg af. We doen boodschappen bij Jumbo in Veen en zetten vervolgens een spurt in richting Nederhemert Zuid want de onweerswolken worden dreigender en buienradar voorspelt niet veel goeds.

7 kilometer alles geven want we hebben een kleine 20 minuten. Het is gelukt. Nét als het pijpenstelen begint te regenen, kunnen we schuilen onder de grote luifel die midden op het natuurkampeerterrein staat. Uitbater Wim komt kennismaken en andere tent-kampeerders verzamelen op dezelfde plek. Een moeder uit Amsterdam met een van haar zonen die in de lagere school een paar dagjes vrij had, een veertiger uit Eindhoven, een koppel Amerikanen uit Louisiana die nav hun 10de huwelijksverjaardag sinds 1 juni met de fiets door Nederland trekken, en een koppel uit Arnhem dat in de Biesbosch ging fietsen, maar de bossen/schaduw miste, en nu dus een alternatief zocht. Er wordt gezellig gekeuveld en een voor een begint iedereen te koken en te eten. De huiskippen en hanen van het kampeerterrein pikken letterlijk gezellig een kruimeltje mee.

Zodra het iets droger wordt, installeren we de tent en nemen een warme douche. Tegen 21 uur komen er nieuwe fikse buien, dus we moeten voortmaken. De voorspellingen komen uit. De regen tikt op onze tent en wij liggen op tijd strijk.

Weer : Zon en wolken, regen en onweer, tot 28 graden
Wind : ZO 3

Klik hier voor alle andere fotos

Lichtvervuiling kennen ze niet op de Veluwe. Het is er pikdonker. Als Jan naar het toilet gaat, kan hij zich dankzij de e-reader van de buurvrouw oriënteren om terug in z’n eigen tentje te belanden.

De Duitse bikepackers met een jongetje van een jaar of 2, zijn vroeg wakker en wij ook. Onze fietsriemen krijgen een douche voor vertrek. Weg stof van gisteren… Hoelang zal het duren voor ze weer vol hangen?

Vandaag rijden we eerst via de Ginkelse heide richting Wageningen Hoog. Onderweg moeten we afremmen voor een immense kudde schapen die het fietspad blokkeert. Ze mekkeren in koor, maar gaan gelukkig aan de kant.

Het monument Airborne Ede herinnert aan Operatie Market Garden in WOII. Tweeduizend parachutisten landden toen op de Ginkelse Heide. Het was het begin van de bevrijding van Nederland. Elk jaar in september worden de luchtlandingen herdacht.

Hotel De Wereld in Wageningen, wat verderop, is een historische plek. In 1945 gaf de Canadese geallieerde generaal Charles Foulkes op zaterdag 5 mei, Bevrijdingsdag, in dat hotel aan de Duitse bezetter de bevelen voor de aftocht van de Duitse strijdkrachten uit Nederland, na de overgave van de Duitsers.

In het Papenpad worden we opgewacht door Clemens en Jacqueline met koffie en heerlijk verse gebakjes. Pure verwennerij voor een vakantiefietser! We genieten samen van hun warme gastvrijheid. Die laadt onze batterijen op en via de Wim Sonneveldstraat in universiteitsstad Wageningen rijden we over de Rijn de Betuwe in. Nog steeds Gelderland, fietsnetwerk Rivierenland.

In WipeOut proberen jongeren hun evenwicht te behouden op het aqua klim- en glijpark. Gespetter en gekrijs. De meesten eindigen met een nat pak, maar met deze temperaturen is dat eerder iets om jaloers op te zijn.

De bossen hebben plaatsgemaakt voor boom- en fruitkwekerijen. Her en der kan je langs de weg kersen, aardbeien, frambozen of rode besjes kopen. Kwekers gaan er prat op dat alles koninklijk wordt geteeld.

Na het indrukwekkend Kasteel Soelen volgen we de pijlen naar het Betuws wijndomein. Net ervoor ligt het VOF adres van Maria en Jan. Omdat er onweer wordt voorspeld, verkiezen we een echt dak boven ons hoofd. Een dak hebben we, maar verder is de boerderij helemaal back into time ;-). Gelukkig maar voor 1 nacht en wel een écht bed… Niet weten waar je terecht komt, het is deel van ons avontuur.

Weer : Zon en wolken, tot 27 graden
Wind : ZW 2-3

Klik hier voor alle andere fotos

Voor 13 euro nomineren we camping De Klippen tot beste prijs/kwaliteit totnogtoe. Alleen toiletpapier ontbrak, maar voor een paar trekkers werd dat met de glimlach alsnog aangeboden. Onze Friese overbuurman laat ons de smartphones opladen en biedt zelfs koffie aan. Hij komt hier al 21 jaar, vroeger met z’n vrouw, maar sinds hij weduwnaar is, alleen. Het leven is hier zoveel socialer dan in z’n flatje. Terwijl Jan de bidons vult, maakt een andere mijnheer een praatje. Hij lucht z’n hart dat z’n vrouw wel 5 tassen voor 5 dagen moet pakken en dat het altijd eeuwen duurt voor ze kunnen vertrekken. Die moet dringend eens op fietsvakantie: 4 tassen voor 4 weken en gewoon geen keuzestress. Back to basics.

De Veluwe is mooi. Wat een weidsheid, afgewisseld met bossen en altijd een glad asfalten fietspad dat op en neer glooit, soms een stuk vals plat, dan weer heerlijk langzaam bergaf. Zolang de gps een fietspad kiest, gaat het goed. Bij een ruiterpad wordt het iets lastiger. Jan balanceert traag op z’n fiets door het zand, ik neem de fiets bij de hand. Slow blijft our holiday flow.

Zondagochtend dus veel wandelaars en fietsers, af en toe een ruiter, en op een plek middenin het bos een judoteam dat buiten traint. De dames van het 8-koppig Tutteam zijn goed op elkaar ingespeeld. Ondanks het stiltegebied communiceren ze luid en duidelijk op het fietspad “fietser, 2 fietsers, tegenligger, niet inhalen, hier rechtsaf”. Alles voor de veiligheid.

Onze eerste stop houden we bij Hotel Vierhouten, het huiskamerhotel van de Veluwe. Voor de lunch wordt het Garderen. Het is alweer zondag rustdag, dus alle winkels zijn gesloten. We maken van de nood een deugd. Broodje kroket voor mij en een uitsmijter voor Jan terwijl Marco Borsato (in het Italiaans) “De meeste dromen zijn bedrog” zingt. Weer iets om af te vinken van onze bucketlijst.

In de namiddag voelen we een paar spetters. Veel zijn het er voorlopig niet. We rijden richting camping Beek en Hei in Otterlo en kiezen een plek onder de bomen op het natuurkampeerterrein. Een tent verderop bakken ze pannenkoeken die ons doen watertanden. Wij houden het op een eenvoudige broodmaaltijd met tomatensoep. Als wat later de buren met hun caravan vertrekken en die met een afstandsbediening zelfstandig naar de auto rijdt, staat Jan vol verwondering te kijken. Hij herinnert zich de tijd dat hun caravan manueel moest aangekoppeld worden en de stress, het getrek (gevloek) en geduw dat daar onvermijdelijk bijhoorde.

Weer : Zon en wolken, tot 30 graden
Wind : ZO 2

Klik hier voor alle andere fotos

Camping Heetveld profileert zich als 50+ camping. Ik schat dat wij de jongste gasten zijn en dat het eerder 70+ is. De eigenaar houdt alles goed in de hand en overal vind je instructies over wat wel of niet mag. Maar, het moet gezegd, het resultaat mag er zijn. In het sanitair gebouw is alles netjes en ‘schoon’. Op andere campings zijn wij meestal de eerste en enige vroege vogels, maar hier vormt zich om 7 uur een wachtrij aan de douches. De ochtendstond heeft goud in de mond.

Buienradar voorspelt een warme dag. Om 9 uur rijden we weg. In de sloten tussen de velden zijn kikkers, zwanen en eenden, vaak met hun jonge kroost, ook al wakker.

De Albert Heijn van Genemuiden zorgt voor onze picknick. In boerderij “Hier is ‘t niet” is er vandaag een trouw. De gevel is versierd met witte ballonnen en een foto van het koppel.

Hasselt is afgesloten voor het autoverkeer. Er zijn duidelijk festiviteiten gepland. Overal hangen kleurrijke vlaggetjes en mensen stellen kraampjes op om van alles te verkopen. Gelderse stroopwafels, mmmhhh, lekker.

We fietsen ondertussen in het netwerk Ijsseldelta, nog steeds in de provincie Overijssel. Als we in Haerst de Vecht over moeten, ontdekken we Jacob’s pontje. Voor 60 cent per persoon zet een vriendelijke veerman ons over, zonder motor, maar met 2 grote klossen / houten handen waarmee hij aan een kabel trekt. Super origineel. Als ik vraag of hij dan Jacob heet, is het antwoord negatief. Jacob startte dit veer 45 jaar geleden, maar stierf in 2021. Een hele groep vrijwilligers blijft het veer uitbaten om hem te eren. Jacob zelf wilde geen motortje want dan kon hij de mensen niet meer verstaan. Vanwege zijn woeste baard en klompen noemden de kinderen hem de heen- en weerwolf van het Haersterveer.

We drinken koffie op het terras van de Agnietenberg. 10 op 10 voor vriendelijke bediening en lekker verfrissende citroentaart, 1 stuk met 2 vorkjes. We raken aan de praat met een mijnheer die met z’n moeder koffie komt drinken en zelf veel fietst. Hij vertelt dat hij oa de NAP (Normaal Amsterdams Peil) route heeft gefietst, die globaal de kustlijn volgt die zou ontstaat als alle dijken en duinen wegvallen. Dat is bijna de helft van het land als je het op de kaart bekijkt…

Zwolle is niet ver meer. Een meisje van een jaar of 3 die bij papa vooraan op de fiets zit, schiet met haar waterpistool naar de tegenliggers. Cool! Bij het station bieden 2 dames een gratis bijbelcursus aan. Een gezin doet mee met gluren bij de buren, een plaatselijk huiskamerfestival.

Het is even zoeken om de juiste weg naar Hattem te vinden, maar dankzij knooppunt 77 zijn we gered. De Veluwe heet ons welkom. Langs een kanaal zitten 4 meisjes pootje te baden. Een boer biedt aan de straat 2 grote zakken met gratis bruine (ongesponnen) schapenwol aan voor een toevallige voorbijganger. In Hoorne zijn alle huizen feestelijk versierd. Het gehucht bereidt zich voor op het Hoornerfeest.

Iets na het Zuivelmuseum slaan we rechtsaf richting Heerde naar camping De Klippen. Eigenaar Jan toont ons eerst een plek in de felle zon… Gelukkig heeft hij naast de ping-pong tafel nog iets in de schaduw. “Wel zonder stroom”, maar dat kan ons niet deren, dat lossen we zelf op. We installeren ons tentje onder de bomen, genieten van het verzorgd sanitair, rusten een beetje en koken in een originele setting. Nasi Goreng met kip, pindasaus en Conimex kroepoek. Ondertussen zijn alle campinggasten op de hoogte van onze komst. Ze knikken vriendelijk als ze passeren en lijken jaloers op ons mooi schaduwplekje. Bij de afwas wordt er gezellig gekeuveld en wij kunnen vanop afstand luistervinken. Iedereen kent iedereen, we zullen hier gerust slapen straks.

Weer : Zon, tot 27 graden
Wind : NW 1

Klik hier voor alle andere fotos

Bij het ontwaken test Jan in de tent meteen de Merlin Bird ID app die Jos ons gisteren tipte. Op amper een halve minuut herkent die het gezang van 8 vogels: tjiftjaf, houtduif, heggenmus, grasmus, vink, winterkoning, pimpelmees, merel. Indrukwekkend ochtendconcert!

We zijn amper vertrokken of we rijden ons vast in een bocht vol mul zand. Afstappen en dan snel weer in de pedalen. Blijven trappen, het motto van neef Stijn indachtig. “Niet te snel en comfortabele cadans” luidt het advies van Jan. Na m’n stevig havermout ontbijt heb ik de neiging om alles te geven, maar meestal wreekt zich dat een paar uur later. Ik stel het tempo wijselijk bij. Ons pad loopt parallel met het Weldadig rondje.

Bij Heerlijkheid “De Eese” is het niet helemaal duidelijk of fietsers wel of niet welkom zijn, maar we volgen de gps en er is in de verste verte niemand te zien, dus ook geen boswachter die ons tot de orde roept. Wat een prachtig landgoed middenin het groen.

In Steggerda passeren we het rode Westerkerkje, ooit de kleinste houten kerk van Nederland, later een zondagsschool, en nu te huur als bijzondere vakantiewoning. Een pijl naar Willemsoord. Wij rijden in de tegenovergestelde richting en komen zo in de derde provincie op rij, Friesland.

Nederland, waterland. Weer helemaal anders dan gisteren. Water langs alle kanten en een fietspad dat mee kronkelt. Kwikstaartjes spelen met de wind en libellen zijn er in overvloed. Waterlelies, lis en dotterbloemen, kilometers lang.

Blijkbaar is dit ook de weg naar Santiago de Compostela. Ik zie een merkteken op een paaltje.

We houden halt aan haven De Driewegsluis. Een plaatsje kost hier 0,60 euro per meter per nacht. We drinken koffie op een terras met zicht op het water en de sluis. Het is druk. De bootjes varen af en aan: Libre, Fra Nova, Zeehond, Iona, Alhena, een boot zonder naam met Friese vlag, Polarstern (het baby zusje van die waarmee Filip naar de Zuidpool op expeditie ging) en Dolle Mina.

We doen een inspectieronde bij Camping De Kluft waar Jolijn en Seb over 2 weken hun kanovakantie starten. Gezien en goedgekeurd.

De Weerribben / Wieden liggen in de provincie Overijssel. Onze tocht volgt een publiek pad over de erven van aanwonenden. Brugje op, brugje af. De hoogtemeters gaan weer de lucht in. Een sluiswachter steekt een rood klompje aan een vislijn uit z’n raam om tol te innen van de grotere boten. De kleine hoeven blijkbaar niet te betalen.

In Blokzijl is het volksfeest dit weekend, inclusief ludieke zeepbakken wedstrijd “fiets hem erin”. We zijn blij dat we eindelijk een supermarkt hebben gevonden en picknicken aan de haven vlakbij het luxe motorjacht Pura Vida uit Gent. Een vishandelaar kondigt de “Hollandse nieuwe” aan.

Opeens worden we hartelijk begroet door het koppel uit Woerden dat we al een paar dagen niet meer hadden gezien, Rob en Wietske. We maken een foto. Zondag zijn zij weer thuis. Wietske telt af naar haar hoofdkussen. Grappig hoe iedere vakantiefietser iets anders mist.

Kamperen doen we vanavond op camping en chaletpark Heetveld. De naam belooft niet veel koelte, maar gelukkig kent de eigenaar z’n terrein goed. Hij komt aangelopen met 2 comfortabele tuinstoelen en verzekert ons dat in deze hoek de schaduw het eerst komt. Een uur later is het zover. Joepie!

Weer : Zon, tot 25 graden
Wind : NW 2