Klik hier voor alle andere fotos

Chilldag 2. We krijgen een uitgebreide demonstratie van de compacte Fiat campervan van Ronny en Karin, onze buren uit Opwijk. Ze vertellen over de zelfrijdende caravan die ze voor het eerst zagen op een camping in Hirsthals. De tijd staat niet stil.

De boer komt aangelopen met de Deense vlag. Er is in het dorp een kennis gestorven, 51 jaar. Hij hangt de vlag halfstok. Als straks de dienst voorbij is, zal hij ze helemaal optrekken als eerbetoon.

Tijd voor een (onbepakt) fietstochtje naar Brekkestø, helling op, helling af. In het haventje staat er een lange file aan de ijskiosk die bekend staat om de grootste ijsjes van Noorwegen. Amper 500 meter verder is het zalig rustig in de tuin van het BrekkekjærHaven Kulturkafè. We worden er hartelijk ontvangen en smullen van huisgemaakte lekkernijen. Een stuk quiche met feta en spinazie voor mij, een goedgevuld broodje voor Jan, en als dessert ‘to share’ een stuk rabarbertaart -recht uit de oven- met een lekkere vanillesaus.

Daarna arriverende campers kijken vanuit ons Helinox stoeltje -meer dan full house vanavond- en luieren met “De acht bergen” van Paolo Cognetti, een vleugje Italië in Scandinavië, vakantie ten top.

We sluiten de dag af met een glaasje aan de camper van onze sympathieke buren-voor-een-dag.

Klik hier voor alle andere fotos

Chilldag 1. Bezoekje aan Lillesand en een lekkere koffie op het terras van Strandhaven met zicht op de haven. Bootjes kijken. En ook een beetje mensen kijken later op de camping.

Klik hier voor alle andere fotos

Jan is om 6u30 wakker, klaar om als eerste de douche in te duiken. Geen file zoals gisteravond, maar het water is helaas nog steeds even koud… Op naar de volgende camping, ander en beter, fingers crossed!

De lucht is zwaarbewolkt, af en toe valt er een regendruppel. Maar de temperatuur is prima, veel beter dan de hittegolf in België. Na de eerste helling krijgt een mens het vanzelf warm. Bij het wegrijden spreekt een Noors koppel ons aan. Ze zijn op wandel met hun lieve oude golden retriever.

De route loopt via Grimstad dat er opvallend kalm bij ligt. Zondag, rustdag voor de Noren. Enkel voor het Scandic hotel zitten een paar toeristen met een meeneemkoffie op een bankje. Wij volgen hun voorbeeld en bewonderen ondertussen een familie in traditionele klederdracht.

Midden op het fietspad naar Lillesand verzamelt een groep vrienden voor een tochtje. Wat later passeren ze ons opnieuw en zetten ons uit de wind. De bobilhavn aan de rand van de stad staat aardig vol. Vakantiegangers zitten te keuvelen aan hun plooitafel, een mevrouw heeft haar breiwerk meegebracht.

Via een pad langs het water rijden we naar Møglestu (farm) camping. 350 kronen. Basic maar heel netjes. Wel met een gesofisticeerd slot aan de deuren van het sanitair. Net voor aankomst kregen we trouwens een gratis douche van de boer die z’n bieten uitbundig sproeit.

Tijd om iets te eten en daarna de tent te installeren. Dat gaat nu elke dag efficiënter.

Klik hier voor alle andere fotos

De stilte in Camping Canvas Hove valt op. Alleen het geschreeuw van een paar meeuwen en het stappen van een paard in de verte. De gezinnen rondom ons worden elk op hun tempo wakker. Een Nederlandse familie met grote tent heeft vlaggetjes en ballonnen opgehangen. Iemand jarig? Een vader en moeder breken hun tent af terwijl tienerdochterlief aan haar smartphone gekluisterd is. In de tent naast ons is de papa van dienst voor het ontbijt, spek met eieren. Mama ontfermt zich over een jonge baby. De bakfietsen rijden af en aan.

Vandaag start de tocht langs het Hove Leirsenter. In het hoogtouwenparcours volgt een jongen de aanwijzingen van z’n instructeur. Wat verderop wordt een grote festivaltent rechtgezet. De Noorse tegenhanger van de Columbus staat geparkeerd op een grasveld bij de seniorenclub van FN & NATO. De zon schijnt. Het zou 24 graden worden.

In Skilsoy nemen we een korte ferry naar de overkant, naar Tyholmen, deel van Arendal. Een sympathiek jong Amerikaans koppel vindt het cool dat wij uit België komen. Ze betalen ons ticket met hun 10-beurtenkaart. Ze zijn 3 weken geleden naar Noorwegen verhuisd. Hij heeft een job gezocht en gevonden, en ze willen hier hun leven opbouwen. Spannend toch wel. Een vriend van hem deed hetzelfde in Brussel, nu 4 jaar geleden.

In Arendal is het al water dat de klok slaat. Bootjes in alle maten en soorten, groot, groter, grootst. In de haven zijn een paar stoere binken show aan het verkopen met hun elektrisch aangedreven sup. Nooit eerder gezien. De ene heeft al wat meer moeite met de juiste balans dan de andere.

Als we verder fietsen, komen we weer meer in landbouwgebied. Een tractor die de stal uitrijdt, blokkeert de route. In de wei krijgen de koeien het gezelschap van een zwerm vogels. De wind wordt sterker en zit vaak op kop. Tandje bij, versnelling minder.

Aan de weg meldt een bord dat Moysand familiecamping fullt is. We wagen het erop. Voor 1 nacht en 550 kronen plooien ze ons tentje wel ergens tussen. Gelukkig maar. Hopelijk niet teveel lawaai straks en morgen weer verder.

Klik hier voor alle andere fotos

Terwijl Els en co aan de Geirangerfjord bibberen bij een gevoelstemperatuur van 2 graden, staan wij op met een stralende zon. Het tentveld bleek minder vlak dan ingeschat met een help-ik-rol-naar-het-midden effect, en dus heeft Jan niet al te best geslapen. We nemen de tijd om wakker te worden. In de daktent van Liane en Martijn is het voorlopig muisstil.

De rekening valt reuze mee. 200 kronen voor een nacht, inclusief gebruik van wasmachine en droogkast. Daar kan een mens al eens een paar hellingen voor beklimmen ;-).

Het pad loopt langs bossen en water, veel water, een deels afgebrand huis ook. Slechts een 20-tal kilometer te gaan. De Tromøybrua uit 1961 ligt indrukwekkend hoog. Jan z’n maag draait en hij houdt een stevige koers aan. Ik stop even in het midden voor een foto van het panorama.

Camping Canvas Hove is de eindbestemming. Die ligt vlak aan het Raet nasjonalpark, op een boogscheut van het strand. Het is een ruim terrein vol naaldbomen met bijhorende typische geur. Bewust geen campers, caravans of auto’s hier, enkel tenten, wat hutten en een aantal yurts voor glamping, een verademing. De gasten die hun bagage willen vervoeren, kunnen gebruik maken van elektrische bakfietsen en bolderkarren. We zien er geregeld een passeren en die is meer dan volgestouwd. Duidelijk niet iedereen heeft een strikt afgewogen paklijst.

We verkennen de buurt, maken een wandeling en drinken koffie in de Cuba bar. Naast ons leest een gast een boek terwijl hij een Heineken drinkt. 100 kronen. Op het water wordt er volop gesurft, gesupt, gesnorkeld, gezwommen of bootje gevaren.

Na de douche geraak ik aan de praat met Thor, de man die het sanitair onderhoudt. Hij vraagt waar ik vandaan kom. België? Français, Nederlands? Hij blijkt 34 jaar voor Shell gewerkt te hebben, oa een paar jaar in Den Haag. Zijn Nederlands is na al die jaren nog behoorlijk goed. Van Brussel herinnert hij zich vooral de lekkere wafel met slagroom die hij ooit at op de Grote Markt. Hij is sinds een paar jaar gepensioneerd, maar wil niet stilzitten en doet dit als flexijob. Hij woont 15 km verderop in het huis van z’n overgrootvader en verdient 184 kronen per uur, een mooi extraatje naast zijn pensioen.