Beste vrienden,

Nu 2006 met rasse schreden nadert, is het tijd om de aanzet te geven voor onze websitepagina voor ’t nieuwe jaar. Hoe kunnen we dat beter doen dan even terug te blikken op de afgelopen maanden ? Ze lijken alweer in sneltreinvaart aan ons voorbij te zijn gegaan. Een paar ankerpunten en talloze kleine op het eerst zicht onbelangrijke dingen des levens maakten 2005 tot wat het voor ons was, een jaar met veel extremen, met goede en minder goede dagen, met vreugde maar ook met verdriet.

Een groot deel van onze tijd besteedden we ook dit jaar aan onze jobs. Jan blikt tevreden terug op een jaar vol afwisseling. Na de opdracht bij Securex in Gent, ging hij terug in Brussel aan de slag, eerst bij Fortis en sinds oktober bij Dexia. Z’n dagen zijn goed gevuld en de NMBS heeft er een trouwe klant bij. Wie had dat ooit kunnen denken ? Ikzelf kreeg in maart een nieuwe opdracht binnen CSC. Ik maak voortaan deel uit van het staffing team en word in die hoedanigheid verondersteld alle consultants van het Belux team zo billable mogelijk te houden op de diverse projecten… niet altijd even evident om voor alle managers tegelijkertijd goed te doen, maar wel boeiend. Je weet altijd hoe een werkdag begint, maar nooit hoe hij eindigt. Creativiteit is het toverwoord waarmee we kost wat kost bench proberen te vermijden. Benieuwd welke uitdagingen 2006 in dat opzicht voor mij in petto houdt.

Maar uiteraard was het afgelopen jaar meer dan alleen maar werken. Muzikaal was het voor Jan vooral een jaar van heroriëntatie. Het hoofdstuk Mellow Yellow werd afgesloten. Na zeven jaar was het tijd voor iets nieuws. Hij sloot zich aan bij Jiffy Dry, een coverband, en begin november begon hij enthousiast aan een opdracht bij Solitary Saint, een pop/rockband met een mooi debuutalbum en een stevige brok professionele ambitie. De onverwachte dood van de jonge muzikant Jan Lismonde, één van de bezielers van de groep, een paar dagen geleden heeft hem met grote verstomming geslagen. Het is niet te begrijpen dat iemand met zoveel toekomst, talent, en gedrevenheid, plots uit je leven verdwijnt.

Niet alleen Jans dood heeft ons zeer diep getroffen, ook het afscheid van tante Mia is een ankerpunt in 2005. Gelukkig heb ik haar nog een aantal keer kunnen bezoeken, gelukkig waren er de kaartjes, de telefoontjes en de sms-jes, zomaar tussendoor. Na een bezoekje in Oostende kort nadat de ophokplicht voor de vogelgriep bekend raakte, sms-te ze me nog ‘Bedankt voor de eitjes. Lopen Josefien en Charlotte al rond in huis ?’ Het zijn vooral die leuke herinneringen die ik wil koesteren.

Naast die droeve feiten had 2005 ook veel mooie momenten. In januari raakten we samen met Pieter betoverd door een fantastische Winterefteling. In februari trakteerden we Papa & Annemie op een avondje “Dédé, le taxi” in de KVS. Ons abonnement in het Mechels cultureel centrum opende de deur naar Ronny Mosuse, Sioen, Anne Clark, Yasmine en Gabriel Rios, waarbij de ene al wat meer in de smaak viel dan de andere. In het Koninklijk Circus genoten we van een schitterend Hooverphonic en in Vorst stonden we versteld van het muzikaal talent van de kleine energieke humoristische Jamie Cullum. In maart trokken we een weekendje naar de Ardennen met Frieda. We vierden Jans 40ste verjaardag in Brugge, Griets 40ste verjaardag met een beauty-verwendag in Château de Limelette.

Samen met Joos en Birgit gingen we een avondje stappen in onze hoofstad. Jan volgde samen met buur Dim een wijncursus en samen drinken ze nu met nog meer plezier en kennis van zaken ;-). Er was die prachtige zondag 1 mei waarop we het Hallerbos verkenden, een communiefeest bij Jeroom en een bij Kaat, een weekendje Norg met Mechteld, Jos, Tom en Bram, het logeerpartijtje van Daan, en ook de babysits voor Kaat, Tobias en Pieter. In de bioscoop ontdekten we o.a. Bin Jip, De Indringer, A Good Woman, History of Violence, en Wallace & Gromit.

2005 was het jaar van Jans luchtdoop en om het meteen helemaal goed te doen, hing hij twee keer hoog boven de wolken, de eerste keer richting Toscane, de tweede keer om Koen en Tonya te bezoeken in Moskou, allebei meer dan geslaagd. Er was een heerlijk weekje Koksijde samen met Griet & Anne, dit jaar zonder neefjes, maar met een dagje klassieke-vriendinnen-bezoek en veel fietstochtjes in het achterland. In augustus reden we richting de Kardinaal Mercierlaan voor een gezellige koffiekletsreünie met de Swinnekes en in september organiseerde ik een Vandermeersch-neven-en-nichtenreünie met positieve feed-back van de aanwezigen. Bompa vierde z’n 65ste verjaardag en Oma en Opa zijn nu allebei 90 en delen officieel al 67 jaar lief en leed. Het woensdags uitstapje naar de overzichtstentoonstelling van Panamarenko was een ware ontdekking (wat een fantasie).

Ik pikte de sportieve draad weer op met tennisles en aquagym, en volhard in de boosheid wat het pianogetokkel betreft. Ik gaf samen met Joke Kaats kamer een kleurrijke touch na haar verjaardag en naar aanleiding van haar fietsongeval sprak ik m’n Latijns onderbewustzijn weer aan. Want ja, ook neefjes en nichtje blijven niet klein. Tim zit al in het derde middelbaar, Jeroom en Kaat in het eerste middelbaar, Laurens in de vijfde klas, Tobias in de vierde (én 1ste jaar saxofoon in de muziekschool), en Pieter al in het eerste studiejaar. “Jan” was een van de eerste woordjes die de juffrouw hem heeft geleerd, alsof ze wist wie z’n peter was… 2005 was ook het jaar van de grote schilderwerken hier in huis. We genieten nog elke dag van het resultaat, alsof ons huis nog meer een thuis is geworden nu alles wat meer is afgewerkt…

We vinden het leuk dat jullie in de afgelopen maanden op de een of andere manier deel uitmaakten van ons leven en we wensen jullie ’n hemel op aarde in 2duizend6.

Tot binnenkort