Klik hier voor alle andere fotos

Voor 13 euro nomineren we camping De Klippen tot beste prijs/kwaliteit totnogtoe. Alleen toiletpapier ontbrak, maar voor een paar trekkers werd dat met de glimlach alsnog aangeboden. Onze Friese overbuurman laat ons de smartphones opladen en biedt zelfs koffie aan. Hij komt hier al 21 jaar, vroeger met z’n vrouw, maar sinds hij weduwnaar is, alleen. Het leven is hier zoveel socialer dan in z’n flatje. Terwijl Jan de bidons vult, maakt een andere mijnheer een praatje. Hij lucht z’n hart dat z’n vrouw wel 5 tassen voor 5 dagen moet pakken en dat het altijd eeuwen duurt voor ze kunnen vertrekken. Die moet dringend eens op fietsvakantie: 4 tassen voor 4 weken en gewoon geen keuzestress. Back to basics.

De Veluwe is mooi. Wat een weidsheid, afgewisseld met bossen en altijd een glad asfalten fietspad dat op en neer glooit, soms een stuk vals plat, dan weer heerlijk langzaam bergaf. Zolang de gps een fietspad kiest, gaat het goed. Bij een ruiterpad wordt het iets lastiger. Jan balanceert traag op z’n fiets door het zand, ik neem de fiets bij de hand. Slow blijft our holiday flow.

Zondagochtend dus veel wandelaars en fietsers, af en toe een ruiter, en op een plek middenin het bos een judoteam dat buiten traint. De dames van het 8-koppig Tutteam zijn goed op elkaar ingespeeld. Ondanks het stiltegebied communiceren ze luid en duidelijk op het fietspad “fietser, 2 fietsers, tegenligger, niet inhalen, hier rechtsaf”. Alles voor de veiligheid.

Onze eerste stop houden we bij Hotel Vierhouten, het huiskamerhotel van de Veluwe. Voor de lunch wordt het Garderen. Het is alweer zondag rustdag, dus alle winkels zijn gesloten. We maken van de nood een deugd. Broodje kroket voor mij en een uitsmijter voor Jan terwijl Marco Borsato (in het Italiaans) “De meeste dromen zijn bedrog” zingt. Weer iets om af te vinken van onze bucketlijst.

In de namiddag voelen we een paar spetters. Veel zijn het er voorlopig niet. We rijden richting camping Beek en Hei in Otterlo en kiezen een plek onder de bomen op het natuurkampeerterrein. Een tent verderop bakken ze pannenkoeken die ons doen watertanden. Wij houden het op een eenvoudige broodmaaltijd met tomatensoep. Als wat later de buren met hun caravan vertrekken en die met een afstandsbediening zelfstandig naar de auto rijdt, staat Jan vol verwondering te kijken. Hij herinnert zich de tijd dat hun caravan manueel moest aangekoppeld worden en de stress, het getrek (gevloek) en geduw dat daar onvermijdelijk bijhoorde.

Weer : Zon en wolken, tot 30 graden
Wind : ZO 2

Klik hier voor alle andere fotos

Camping Heetveld profileert zich als 50+ camping. Ik schat dat wij de jongste gasten zijn en dat het eerder 70+ is. De eigenaar houdt alles goed in de hand en overal vind je instructies over wat wel of niet mag. Maar, het moet gezegd, het resultaat mag er zijn. In het sanitair gebouw is alles netjes en ‘schoon’. Op andere campings zijn wij meestal de eerste en enige vroege vogels, maar hier vormt zich om 7 uur een wachtrij aan de douches. De ochtendstond heeft goud in de mond.

Buienradar voorspelt een warme dag. Om 9 uur rijden we weg. In de sloten tussen de velden zijn kikkers, zwanen en eenden, vaak met hun jonge kroost, ook al wakker.

De Albert Heijn van Genemuiden zorgt voor onze picknick. In boerderij “Hier is ‘t niet” is er vandaag een trouw. De gevel is versierd met witte ballonnen en een foto van het koppel.

Hasselt is afgesloten voor het autoverkeer. Er zijn duidelijk festiviteiten gepland. Overal hangen kleurrijke vlaggetjes en mensen stellen kraampjes op om van alles te verkopen. Gelderse stroopwafels, mmmhhh, lekker.

We fietsen ondertussen in het netwerk Ijsseldelta, nog steeds in de provincie Overijssel. Als we in Haerst de Vecht over moeten, ontdekken we Jacob’s pontje. Voor 60 cent per persoon zet een vriendelijke veerman ons over, zonder motor, maar met 2 grote klossen / houten handen waarmee hij aan een kabel trekt. Super origineel. Als ik vraag of hij dan Jacob heet, is het antwoord negatief. Jacob startte dit veer 45 jaar geleden, maar stierf in 2021. Een hele groep vrijwilligers blijft het veer uitbaten om hem te eren. Jacob zelf wilde geen motortje want dan kon hij de mensen niet meer verstaan. Vanwege zijn woeste baard en klompen noemden de kinderen hem de heen- en weerwolf van het Haersterveer.

We drinken koffie op het terras van de Agnietenberg. 10 op 10 voor vriendelijke bediening en lekker verfrissende citroentaart, 1 stuk met 2 vorkjes. We raken aan de praat met een mijnheer die met z’n moeder koffie komt drinken en zelf veel fietst. Hij vertelt dat hij oa de NAP (Normaal Amsterdams Peil) route heeft gefietst, die globaal de kustlijn volgt die zou ontstaat als alle dijken en duinen wegvallen. Dat is bijna de helft van het land als je het op de kaart bekijkt…

Zwolle is niet ver meer. Een meisje van een jaar of 3 die bij papa vooraan op de fiets zit, schiet met haar waterpistool naar de tegenliggers. Cool! Bij het station bieden 2 dames een gratis bijbelcursus aan. Een gezin doet mee met gluren bij de buren, een plaatselijk huiskamerfestival.

Het is even zoeken om de juiste weg naar Hattem te vinden, maar dankzij knooppunt 77 zijn we gered. De Veluwe heet ons welkom. Langs een kanaal zitten 4 meisjes pootje te baden. Een boer biedt aan de straat 2 grote zakken met gratis bruine (ongesponnen) schapenwol aan voor een toevallige voorbijganger. In Hoorne zijn alle huizen feestelijk versierd. Het gehucht bereidt zich voor op het Hoornerfeest.

Iets na het Zuivelmuseum slaan we rechtsaf richting Heerde naar camping De Klippen. Eigenaar Jan toont ons eerst een plek in de felle zon… Gelukkig heeft hij naast de ping-pong tafel nog iets in de schaduw. “Wel zonder stroom”, maar dat kan ons niet deren, dat lossen we zelf op. We installeren ons tentje onder de bomen, genieten van het verzorgd sanitair, rusten een beetje en koken in een originele setting. Nasi Goreng met kip, pindasaus en Conimex kroepoek. Ondertussen zijn alle campinggasten op de hoogte van onze komst. Ze knikken vriendelijk als ze passeren en lijken jaloers op ons mooi schaduwplekje. Bij de afwas wordt er gezellig gekeuveld en wij kunnen vanop afstand luistervinken. Iedereen kent iedereen, we zullen hier gerust slapen straks.

Weer : Zon, tot 27 graden
Wind : NW 1

Klik hier voor alle andere fotos

Bij het ontwaken test Jan in de tent meteen de Merlin Bird ID app die Jos ons gisteren tipte. Op amper een halve minuut herkent die het gezang van 8 vogels: tjiftjaf, houtduif, heggenmus, grasmus, vink, winterkoning, pimpelmees, merel. Indrukwekkend ochtendconcert!

We zijn amper vertrokken of we rijden ons vast in een bocht vol mul zand. Afstappen en dan snel weer in de pedalen. Blijven trappen, het motto van neef Stijn indachtig. “Niet te snel en comfortabele cadans” luidt het advies van Jan. Na m’n stevig havermout ontbijt heb ik de neiging om alles te geven, maar meestal wreekt zich dat een paar uur later. Ik stel het tempo wijselijk bij. Ons pad loopt parallel met het Weldadig rondje.

Bij Heerlijkheid “De Eese” is het niet helemaal duidelijk of fietsers wel of niet welkom zijn, maar we volgen de gps en er is in de verste verte niemand te zien, dus ook geen boswachter die ons tot de orde roept. Wat een prachtig landgoed middenin het groen.

In Steggerda passeren we het rode Westerkerkje, ooit de kleinste houten kerk van Nederland, later een zondagsschool, en nu te huur als bijzondere vakantiewoning. Een pijl naar Willemsoord. Wij rijden in de tegenovergestelde richting en komen zo in de derde provincie op rij, Friesland.

Nederland, waterland. Weer helemaal anders dan gisteren. Water langs alle kanten en een fietspad dat mee kronkelt. Kwikstaartjes spelen met de wind en libellen zijn er in overvloed. Waterlelies, lis en dotterbloemen, kilometers lang.

Blijkbaar is dit ook de weg naar Santiago de Compostela. Ik zie een merkteken op een paaltje.

We houden halt aan haven De Driewegsluis. Een plaatsje kost hier 0,60 euro per meter per nacht. We drinken koffie op een terras met zicht op het water en de sluis. Het is druk. De bootjes varen af en aan: Libre, Fra Nova, Zeehond, Iona, Alhena, een boot zonder naam met Friese vlag, Polarstern (het baby zusje van die waarmee Filip naar de Zuidpool op expeditie ging) en Dolle Mina.

We doen een inspectieronde bij Camping De Kluft waar Jolijn en Seb over 2 weken hun kanovakantie starten. Gezien en goedgekeurd.

De Weerribben / Wieden liggen in de provincie Overijssel. Onze tocht volgt een publiek pad over de erven van aanwonenden. Brugje op, brugje af. De hoogtemeters gaan weer de lucht in. Een sluiswachter steekt een rood klompje aan een vislijn uit z’n raam om tol te innen van de grotere boten. De kleine hoeven blijkbaar niet te betalen.

In Blokzijl is het volksfeest dit weekend, inclusief ludieke zeepbakken wedstrijd “fiets hem erin”. We zijn blij dat we eindelijk een supermarkt hebben gevonden en picknicken aan de haven vlakbij het luxe motorjacht Pura Vida uit Gent. Een vishandelaar kondigt de “Hollandse nieuwe” aan.

Opeens worden we hartelijk begroet door het koppel uit Woerden dat we al een paar dagen niet meer hadden gezien, Rob en Wietske. We maken een foto. Zondag zijn zij weer thuis. Wietske telt af naar haar hoofdkussen. Grappig hoe iedere vakantiefietser iets anders mist.

Kamperen doen we vanavond op camping en chaletpark Heetveld. De naam belooft niet veel koelte, maar gelukkig kent de eigenaar z’n terrein goed. Hij komt aangelopen met 2 comfortabele tuinstoelen en verzekert ons dat in deze hoek de schaduw het eerst komt. Een uur later is het zover. Joepie!

Weer : Zon, tot 25 graden
Wind : NW 2

Klik hier voor alle andere fotos

De voorspelde wind blijft uit vanmorgen en als we onze tent uitkomen, worden we omringd door vervelende knijten die steken van zodra ze een kans zien. Snel douchen dan maar, inpakken en wegwezen. We ontbijten aan het meer in de schaduw van de kano’s terwijl een mijnheer druk in de weer is om alle motorbootjes verhuurklaar te maken.

Bij het tanden poetsen hoor ik in het toiletgebouw flarden van het ochtendjournaal. Het gaat oa over de woningkrapte waardoor jongeren ook in Nederland langer thuis blijven wonen, en over het fileleed dat mensen vooral op dinsdag en donderdag ervaren, erger dan voor corona, terwijl 4 op de 10 mensen van thuis uit zou kunnen werken.

Greta stuurt een foto van Werner die fris en monter vertrekkensklaar is voor z’n fietstocht naar Rome langs de Via Francigena, een oude pelgrimsroute. Moedig!

In basisschool De Parel groeien de kinderen door aandacht. In De Musica zal het niet anders zijn, zeker nu Anna met haar vriendjes op kasteelklassen is in Lokeren.

We houden halt in Norg waar De Baander een mini-ijsje trakteert bij de koffie, origineel en verfrissend, in dank aanvaard.

Ondertussen zijn we in de provincie Drenthe. In de prachtige Fochteloërveen veenmossen zijn 4 wetenschappers op onderzoek, gewapend met gele rubberen botten, professionele verrekijkers en felblauwe rubberen handschoenen.

Na de picknick in Appelscha begint het terrein onverwacht weer te glooien. We zijn in het Drents-Fries Woud. Het lijkt een andere wereld. Niemand te zien, enkel wij op de fiets in de natuur. Nederland, bosland.

Vanavond overnachten we op de Elandshoogte in camping Padjelanta in Vledderveen, een stukje Scandinavië in Drenthe. Tijd voor een douche en dan wachten op hoog bezoek van Jos en Mechteld. The road to a friend’s tent is never long… Fijn om bekende gezichten te zien en live bij te kletsen bij een gezellig diner op het terras van restaurant De Tippe.

Weer : Zon, tot 25 graden
Wind : NO 2

Klik hier voor alle andere fotos

Vandaag ligt het officieel einde van het Pieterpad op een boogscheut van de camping. We trotseren met frisse moed de wind en staan een dik uur later aan de Petruskerk in Pieterburen. Tijd voor een kort moment van bezinning. Geen kaarsjes in deze kerk, maar wel een donatieblok. Connected over alle grenzen heen. We tellen onze zegeningen.

Een bezoekje aan het zeehondencentrum zal voor een andere keer zijn. We rijden wel tot aan de Waddenzee en zien in de verte Schiermonnikoog liggen. In m’n studententijd liep ik ooit een waddentocht, een unieke belevenis – georganiseerd door Mia Volckaert als ik het me goed herinner?

Nu we het uiterste punt van het Nederlandse vasteland hebben bereikt, zetten we koers naar het Zuiden via de Tien Provinciën route, ooit uitgestippeld als alternatieve terugtocht voor het fiets Pieterpad. Zou de wind nu wat meer in ons voordeel spelen? The proof of the pudding…

Groningen is het eerst aan de beurt, een groene provincie want alle bussen die ons passeren, rijden op waterstof. Geen vieze walm, wat een verademing! Een boerderij verkoopt biologische vrije blije kip eieren. Via het Kerkpad van Saaksum vervolgen we de route. Een trotse scholier heeft z’n rugzak in de vlaggenmast gehangen. Geslaagd voor de middelbare school!

Waar is de tijd dat ik in juni 1984 in Huizen hetzelfde deed bij m’n afstuderen aan het Gemeentelijk Gymnasium Hilversum? Mooie herinneringen. Mama en papa namen ons voor het eerst mee naar een écht sterrenrestaurant om die mijlpaal op gepaste wijze te vieren.

De wind speelt ons opnieuw parten. Hij komt uit het oosten en is aangewakkerd tot windkracht 4. Het landschap is ook veel meer open. In Noordhorn ramt een dame een plastic paaltje langs de kant van de weg net voor onze neus. Het paaltje vliegt de lucht in. Ze stapt in paniek uit (op blote voeten). “Wat moet ik nou?” vraagt ze aan Jan. De schade aan haar auto valt mee.

In de dorpjes zijn er opvallend veel molens en kerken, weinig plekken om iets te drinken. Maar net na de tafelbrug over het Van Starkenborghkanaal kunnen we rechtsaf voor een pauze bij Kade Z, een bijzonder adresje dat reclame maakt voor hun bediening met een lach. Over de service inderdaad niets te klagen. Als het tablet van onze bijzondere ober het begeeft, komt hij terug met een blocnote en pen zodat we zelf onze wensen kunnen noteren. Wat later serveert hij alles als een ware professional. Hij vraagt uitdrukkelijk of we niets willen eten en 5 minuten nadien komt een even enthousiaste collega met dezelfde vraag. 10 op 10 voor sfeer en gezelligheid.

Onze route leidt langs kleine kanaaltjes waar mensen zwemmen, suppen of in hun motorbootje van het water genieten op deze zalige zomerdag.

Een boer wandelt z’n koeien naar de stal. De boer voorop, de koeien allemaal gehoorzaam op een rij, geen enkele rebel die tegendraads doet.

We doen boodschappen bij Albert Heijn in Zuidhorn. Veggie Mexicaanse wraps op het menu. Bij Hema vinden we een nieuw oogmasker voor Jan.

Daarna zetten we koers naar de camping. De eerste in Lettelbert valt op het eerste zicht tegen. We rijden nog wat verder en belanden uiteindelijk aan het Leekstermeer. 65 km op de teller, tijd om even te chillen.

Weer : Zon, tot 24 graden
Wind : (N)O 3-4