dagafstand : 78.00 km – totale route afstand : 1044.00 km

De weergoden hebben speciaal voor ons laatste fietsdagje echt Vlaams hondenweer in petto. Helemaal ingepakt in onze Goretex fietskledij gaan we desalniettemin vol goeie moed op pad. We doen een stukje van de weg van gisteren in omgekeerde richting en in een ander seizoen, maar zo zijn we meteen een ervaring rijker. Op de Markt draait een verloren gelopen dj met zin voor humor een aangepast deuntje: I bless the rains down in Africa … Aan een stoplicht geraken we verzeild in een fanatieke fanclub van Greg Van Avermaet. Zijn gouden medaille wordt vandaag gevierd in Grembergen dat voor de gelegenheid is omgedoopt tot Gregbergen. De regen kan de supporters niet deren. Naast mijnheer en mevrouw is ook de hond vooraan in het fietsmandje feestelijk uitgedost voor de kampioen.

Eenmaal we terug op de LF route zitten, passeren we sporadisch een paar moedige joggers en mountainbikers. Wat verderop groet een wandelaar in korte broek met paraplu ons vriendelijk goeiemorgen schuilend onder een wilgenboom. De dijk slingert langs de Schelde. We nemen het veerpont in Baasrode en ontdekken bij aankomst dat de fietsroute eigenlijk tot het veer van Sint-Amands aan de andere oever voortliep. Als we wat later over kasseien en modderig grint ploeteren, begrijpen we waarom. Een persoonlijke touch aan de uitgestippelde route, moet kunnen 😉 . We arriveren al fietsend in Sint-Amands, het geboortedorp van Emile Verhaeren. In Branst onderbreken we onze tocht en rijden richting Bornem. Ilse, Tom, Charlotte, Louis en Camille verwachten ons voor de lunch en we gaan graag op hun uitnodiging in. We genieten samen van een heerlijk maal met zicht op hun prachtige tuin waar zelfs een konijn schuilt voor de regen.

Na de koffie klaart de hemel op en tegen half vier zitten we weer op de fiets voor de laatste eindspurt. Via Branst, Weert, het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde en de oevers van de Stille Waters gaat het tot het veerpont van Schelle Wintam.

Ondertussen heeft de kilometerteller de kaap van duizend bereikt. We worden er even stil van. Na het veer rijden we langs de oude steenbakkerijen in Niel door tot Boom. Omdat we de cirkel van de route helemaal rond willen maken, kiezen we daar om de LF te blijven volgen en Mechelen voorlopig rechts te laten liggen. Op een zomers terras vlak naast de dijk speelt een live band een jazzy deuntje. De avondzon straalt in onze rug.

Als we in de verte de witte spoorwegbrug van Duffel zien schitteren, beseffen we dat we ons doel hebben bereikt. Vandaar leidt de fietsostrade makkelijk tot in Hofstade waar we tegen zevenen aankomen. Home sweet home. Onze eerste fietsvakantie ooit was een schot in de roos.

De volledige route vind je nog steeds hier terug.